DOI article:
Bladowska, Aurelia: Architektura Szpitala Miejskiego w Gdańsku Wrzeszczu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.43445#0116
Aurelia
Bladowska
Danzig
Siadł. Krankenhaus
II. 5. Budynki mieszkalne dla lekarzy-ordynatorów, w głębi budynek administracyjny,
pocztówka ze zbiorów Krzysztofa Gryndera
W głębi parceli znajdowały się zabudowania stricte szpitalne, służące celom
medycznym i obsługujące gospodarcze zaplecze placówki. Wszystkie te obiekty
zostały zaprojektowane jako jednolite, doskonale zaplanowane założenie, har-
monijne pod względem układu i estetyki. Wszystkie budynki (z wyjątkiem
baraków) wybudowano z cegły, podpiwniczono i otynkowano. Zastosowano
w nich żelbetowe stropy. Drewniano-betonowe, płaskie dachy pokryto papą.
Obiekty, w których mieściły się oddziały dla pacjentów i pomieszczenia gospo-
darcze, łączyło też podobne rozwiązanie elewacji, polegające na zastosowaniu
szaro-piaskowego tynku i ograniczeniu detalu. Poziome podziały elewacji
zostały wprowadzone przez umieszczenie skromnego gzymsu cokołowego.
Pionowa artykulacja była ograniczona do profilowanych, prostokątnych opa-
sek okiennych, zaakcentowanych jaśniejszym kolorem, łączących niekiedy
okna kilku kondygnacji. Charakterystycznym elementem wielu budynków
były duże okna, opracowane według schematu opartego na czterech taflach
szkła otoczonych małymi, kwadratowymi szybkami, umieszczane najczęś-
ciej w klatkach schodowych. Dekorację budynków stanowiły też drewniane,
znacznie wysunięte, malowane okapy, często wsparte na kroksztynach, oraz
znajdujące się pod nimi fryzy. Nadanie niemal wszystkim budynkom tego
samego charakteru podkreślało jedność założenia i dodawało kompleksowi
szpitala walorów estetycznych.
Bezpośrednio za gmachem administracji, na pierwszym tarasie znajdował
się zespół dwóch budynków salowych, połączonych zamkniętą galerią z blo-
kiem operacyjnym (il. 6). Trzy obiekty tworzyły symetryczny układ, przy czym
110
Bladowska
Danzig
Siadł. Krankenhaus
II. 5. Budynki mieszkalne dla lekarzy-ordynatorów, w głębi budynek administracyjny,
pocztówka ze zbiorów Krzysztofa Gryndera
W głębi parceli znajdowały się zabudowania stricte szpitalne, służące celom
medycznym i obsługujące gospodarcze zaplecze placówki. Wszystkie te obiekty
zostały zaprojektowane jako jednolite, doskonale zaplanowane założenie, har-
monijne pod względem układu i estetyki. Wszystkie budynki (z wyjątkiem
baraków) wybudowano z cegły, podpiwniczono i otynkowano. Zastosowano
w nich żelbetowe stropy. Drewniano-betonowe, płaskie dachy pokryto papą.
Obiekty, w których mieściły się oddziały dla pacjentów i pomieszczenia gospo-
darcze, łączyło też podobne rozwiązanie elewacji, polegające na zastosowaniu
szaro-piaskowego tynku i ograniczeniu detalu. Poziome podziały elewacji
zostały wprowadzone przez umieszczenie skromnego gzymsu cokołowego.
Pionowa artykulacja była ograniczona do profilowanych, prostokątnych opa-
sek okiennych, zaakcentowanych jaśniejszym kolorem, łączących niekiedy
okna kilku kondygnacji. Charakterystycznym elementem wielu budynków
były duże okna, opracowane według schematu opartego na czterech taflach
szkła otoczonych małymi, kwadratowymi szybkami, umieszczane najczęś-
ciej w klatkach schodowych. Dekorację budynków stanowiły też drewniane,
znacznie wysunięte, malowane okapy, często wsparte na kroksztynach, oraz
znajdujące się pod nimi fryzy. Nadanie niemal wszystkim budynkom tego
samego charakteru podkreślało jedność założenia i dodawało kompleksowi
szpitala walorów estetycznych.
Bezpośrednio za gmachem administracji, na pierwszym tarasie znajdował
się zespół dwóch budynków salowych, połączonych zamkniętą galerią z blo-
kiem operacyjnym (il. 6). Trzy obiekty tworzyły symetryczny układ, przy czym
110