DOI Artikel:
Konstantynów, Dariusz: Wystawa Sztuki Estońskiej (Warszawa - Kraków 1939). Kontekst i recepcja
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.43445#0192
Dariusz
Konstantynów
II. 29. Juhan Piitsepp, Żniwa, fot. wg Wystawa Sztuki Estońskiej, 29. IV-15. V1939, Instytut
Propagandy Sztuki, Warszawa, Królewska 13
studia Romana Nymana (il. 31) „olśniły” ją południowym blaskiem kolorów110,
podobnie jak Mieczysława Skrudlika, który w obrazach tych widział „gwałtowny
odskok od chłodnych tonów pejzaży estońskich”, spowodowany dłuższym poby-
tem artysty w Hiszpanii111.
Ograniczenie palety barwnej w obrazach malarzy estońskich ciekawie
interpretowała Nela Samotyhowa. „Estończycy - pisała - nie są kolorystami
w znaczeniu nowoczesnym: nie kolor dla koloru, lecz kolor dla tematu”112. Takie
właśnie potraktowanie koloru Weber odnajdywał w „poważnej, szczerze odczu-
tej i celowo skomponowanej” pracy Eerica Haamera Rybacy z Ruhnu: „Nastrój
na pół religijny, podkreślony jeszcze zanadto dominującymi szarościami i brą-
zami, chude, płasko wydłużone sylwety pełne pokory i fatalizmu, omroczone,
gubiące się twarze za święcącymi jaśniej bielami szat - wszystko to przyczynia
się do skupionej wymowy owej kibitki nędzy”113 (por. il. 13).
110 S.P.O. [Stefania Podhorska-Okołów], Sztuka estońska..., s. 15.
111 Skrudlik, Współczesna sztuka węgierska i estońska, s. 9.
112 Nela Samotyhowa, Trzy wystawy sztuki obcej, „Praca Obywatelska” 1939, nr 10, s. 6.
113 H.W. [Henryk Weber], Sztuka estońska, s. 8.
186
Konstantynów
II. 29. Juhan Piitsepp, Żniwa, fot. wg Wystawa Sztuki Estońskiej, 29. IV-15. V1939, Instytut
Propagandy Sztuki, Warszawa, Królewska 13
studia Romana Nymana (il. 31) „olśniły” ją południowym blaskiem kolorów110,
podobnie jak Mieczysława Skrudlika, który w obrazach tych widział „gwałtowny
odskok od chłodnych tonów pejzaży estońskich”, spowodowany dłuższym poby-
tem artysty w Hiszpanii111.
Ograniczenie palety barwnej w obrazach malarzy estońskich ciekawie
interpretowała Nela Samotyhowa. „Estończycy - pisała - nie są kolorystami
w znaczeniu nowoczesnym: nie kolor dla koloru, lecz kolor dla tematu”112. Takie
właśnie potraktowanie koloru Weber odnajdywał w „poważnej, szczerze odczu-
tej i celowo skomponowanej” pracy Eerica Haamera Rybacy z Ruhnu: „Nastrój
na pół religijny, podkreślony jeszcze zanadto dominującymi szarościami i brą-
zami, chude, płasko wydłużone sylwety pełne pokory i fatalizmu, omroczone,
gubiące się twarze za święcącymi jaśniej bielami szat - wszystko to przyczynia
się do skupionej wymowy owej kibitki nędzy”113 (por. il. 13).
110 S.P.O. [Stefania Podhorska-Okołów], Sztuka estońska..., s. 15.
111 Skrudlik, Współczesna sztuka węgierska i estońska, s. 9.
112 Nela Samotyhowa, Trzy wystawy sztuki obcej, „Praca Obywatelska” 1939, nr 10, s. 6.
113 H.W. [Henryk Weber], Sztuka estońska, s. 8.
186