DOI article:
Toth, Maria: Pałac w Niezdowie pod Opolem Lubelskim
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.27411#0137
MARIA TOTH
PAŁAC W NIEZDOWIE POD OPOLEM LUBELSKIM
O pałacu w Niezdowie, zwanym pałacykiem Rozalii Lubomir-
skiej, odległym o dwa kilometry od Opola w kierunku Wisły,
znaleźć można zaledwie nieliczne wzmianki. Poza nieco obszer-
niejszą, jakkolwiek nieścisłą wypowiedzią Karczewskiego w dzie-
le zbiorowym Polska w krajobrazie i zabytkach, gdzie też zamie-
szczone jest fotograficzne zdjęcie frontowej elewacji pałacu, nie
ma żadnych opracowań. Dla odtworzenia dziejów pałacu niezdow-
skiego posłużyły autorowi przede wszystkim: rękopis pt. Historia
Domus Opoliensis, wykaz hipoteczny, pamiętniki Koźmiana oraz
korespondencja rodzinna Rozalii i Aleksandra Lubomirskich1.
Przebudowy przeprowadzone w połowie XIX wieku, o których
pisze w swym pamiętniku Maria Kleniewska, można było dość
ściśle określić na podstawie rzutu poziomego parteru i szkicu ele-
wacji frontowej z 1836 roku2.
Dobra opolskie przeszły na własność rodziny książąt Lubo-
mirskich przez małżeństwo Antoniego Lubomirskiego z Zofią
z Krasińskich, wdową po Janie Tarle. Zofii Lubominskiej jest
przypisywane przekazanie Opolszczyzny Aleksandrowi Lubomir-
skiemu, który — jak podaje Koźmian — będąc już właścicielem
dóbr opolskich, nabył Niezdów od marszałka Moszyńskiego ,,i w
nim nadobny pałacyk wystawił”. Wykaz hipoteczny zaznacza jed-
nak wyraźnie, że klucz opolski, w skład którego wchodził i Niez-
dów, nabył Aleksander Lubomirski w roku 1776 od Antoniego
1 Historia Domus Opoliensis ab Anne Dni 1743. Archiwum Parafialne
w Opolu Lub. Wykaz hipoteczy 1841. Urząd Hipoteczny — Puławy.
2 Kleniewska Maria (ur. 1857, zm. 1935), Opowiadanie dla naj-
młodszego syna Kazimierza. (Rękopis ze zbiorów rodzinnych w posiadaniu
Wandy Sehoiannett z domu Kłeniewskiej). Informacje ustne na miejscu.
Zbiór znaczniejszych budowli w Województwie Lubelskim, Warszawa 1836.
PAŁAC W NIEZDOWIE POD OPOLEM LUBELSKIM
O pałacu w Niezdowie, zwanym pałacykiem Rozalii Lubomir-
skiej, odległym o dwa kilometry od Opola w kierunku Wisły,
znaleźć można zaledwie nieliczne wzmianki. Poza nieco obszer-
niejszą, jakkolwiek nieścisłą wypowiedzią Karczewskiego w dzie-
le zbiorowym Polska w krajobrazie i zabytkach, gdzie też zamie-
szczone jest fotograficzne zdjęcie frontowej elewacji pałacu, nie
ma żadnych opracowań. Dla odtworzenia dziejów pałacu niezdow-
skiego posłużyły autorowi przede wszystkim: rękopis pt. Historia
Domus Opoliensis, wykaz hipoteczny, pamiętniki Koźmiana oraz
korespondencja rodzinna Rozalii i Aleksandra Lubomirskich1.
Przebudowy przeprowadzone w połowie XIX wieku, o których
pisze w swym pamiętniku Maria Kleniewska, można było dość
ściśle określić na podstawie rzutu poziomego parteru i szkicu ele-
wacji frontowej z 1836 roku2.
Dobra opolskie przeszły na własność rodziny książąt Lubo-
mirskich przez małżeństwo Antoniego Lubomirskiego z Zofią
z Krasińskich, wdową po Janie Tarle. Zofii Lubominskiej jest
przypisywane przekazanie Opolszczyzny Aleksandrowi Lubomir-
skiemu, który — jak podaje Koźmian — będąc już właścicielem
dóbr opolskich, nabył Niezdów od marszałka Moszyńskiego ,,i w
nim nadobny pałacyk wystawił”. Wykaz hipoteczny zaznacza jed-
nak wyraźnie, że klucz opolski, w skład którego wchodził i Niez-
dów, nabył Aleksander Lubomirski w roku 1776 od Antoniego
1 Historia Domus Opoliensis ab Anne Dni 1743. Archiwum Parafialne
w Opolu Lub. Wykaz hipoteczy 1841. Urząd Hipoteczny — Puławy.
2 Kleniewska Maria (ur. 1857, zm. 1935), Opowiadanie dla naj-
młodszego syna Kazimierza. (Rękopis ze zbiorów rodzinnych w posiadaniu
Wandy Sehoiannett z domu Kłeniewskiej). Informacje ustne na miejscu.
Zbiór znaczniejszych budowli w Województwie Lubelskim, Warszawa 1836.