DOI Artikel:
Myszkówna, Halina: Feski w kościele parafialnym pod wezw. Trójcy Przenajświętszej w Leżajsku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.27411#0175
HALINA MYSZKÓWNA
FRESKI W KOŚCIELE PARAFIALNYM
POD WEZW. TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ W LEŻAJSKU
Malowidła ścienne w kościele parafialnym w Leżajsku nie zo-
stały dotąd naukowo opracowane, a znane dotąd w publikacjach
wiadomości dotyczące kościoła są ogólnikowe i skąpe. (Baliński
i Lipiński, Starożytna Polska.... t. II, 1846; St. Gall i J. Niedziel-
ski, Podręczna Encyklopedia Kościelna, Warszawa 1909, t. V,
F. Pawłowski, Sériés et gęsta episcoporum Premisliae, 1909 r.).
Poza tymi wiadomościami wykorzystane zostały następujące źró-
dła:
a) Napis na ścianie tęczowej od strony prezbiterium;
b) archiwalia: 1. „Oblata fundationis confirmationis Ecclesiae
Leżajscensis ex anno 1665”, (Archiwum Kurii Biskupiej ob. łac.
w Przemyślu, fol. nr 1096), 2. 3 listy z 1834 r., odnoszące się do
budowy nowego dachu na kościele (j. w., fol. nr 1096), 3. „Opi-
sanie kościoła farnego w Leżajsku Supellectilis ejusdem, też
y Budynków wszelkich podczas wizyty Generalnej Dnia Ósmego
miesiąca sierpnia roku 1744-go” (p. w. fol. 1082), 4. „Status mo-
dernus Ecclesiae et Praepositurae Leżayscensis” (j. w. fol. 1092),
5. „Inwentarium” (j. w.), podtytuł: „Descriptio Ecclesiae et rerum
ad eam pertinentium 1793”.
Kościół, którego wnętrze zdobią omawiane tu malowidła,
wzniesiony w 1.1602—1619 i w 1619 konsekrowany, do r. 1834
nominalnie, a do 1839 de facto pozostawał pod zarządem Zakonu
Kanoników Regularnych, a następnie duchowieństwa świeckiego.
W r. 1834 kościół uległ pożarowi.
Dokładna data powstania malowideł zdobiących wnętrze ko-
ścioła nie jest nam znana. Pierwszą wzmiankę odnoszącą się do
nich odnajdujemy w wizytacji bpa Sierakowskiego z sierpnia
FRESKI W KOŚCIELE PARAFIALNYM
POD WEZW. TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ W LEŻAJSKU
Malowidła ścienne w kościele parafialnym w Leżajsku nie zo-
stały dotąd naukowo opracowane, a znane dotąd w publikacjach
wiadomości dotyczące kościoła są ogólnikowe i skąpe. (Baliński
i Lipiński, Starożytna Polska.... t. II, 1846; St. Gall i J. Niedziel-
ski, Podręczna Encyklopedia Kościelna, Warszawa 1909, t. V,
F. Pawłowski, Sériés et gęsta episcoporum Premisliae, 1909 r.).
Poza tymi wiadomościami wykorzystane zostały następujące źró-
dła:
a) Napis na ścianie tęczowej od strony prezbiterium;
b) archiwalia: 1. „Oblata fundationis confirmationis Ecclesiae
Leżajscensis ex anno 1665”, (Archiwum Kurii Biskupiej ob. łac.
w Przemyślu, fol. nr 1096), 2. 3 listy z 1834 r., odnoszące się do
budowy nowego dachu na kościele (j. w., fol. nr 1096), 3. „Opi-
sanie kościoła farnego w Leżajsku Supellectilis ejusdem, też
y Budynków wszelkich podczas wizyty Generalnej Dnia Ósmego
miesiąca sierpnia roku 1744-go” (p. w. fol. 1082), 4. „Status mo-
dernus Ecclesiae et Praepositurae Leżayscensis” (j. w. fol. 1092),
5. „Inwentarium” (j. w.), podtytuł: „Descriptio Ecclesiae et rerum
ad eam pertinentium 1793”.
Kościół, którego wnętrze zdobią omawiane tu malowidła,
wzniesiony w 1.1602—1619 i w 1619 konsekrowany, do r. 1834
nominalnie, a do 1839 de facto pozostawał pod zarządem Zakonu
Kanoników Regularnych, a następnie duchowieństwa świeckiego.
W r. 1834 kościół uległ pożarowi.
Dokładna data powstania malowideł zdobiących wnętrze ko-
ścioła nie jest nam znana. Pierwszą wzmiankę odnoszącą się do
nich odnajdujemy w wizytacji bpa Sierakowskiego z sierpnia