Overview
Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Towarzystwo Naukowe <Lublin> / Wydział Historyczno-Filologiczny [Hrsg.]
Roczniki Humanistyczne — 6.1956/​57(1958)

DOI Artikel:
Sobieszczuk, Halina: Malowidła ścienne w kościele popaulińskim we Włodawie
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.27411#0277

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
HALINA SOBIESZCZUK

MALOWIDŁA ŚCIENNE W KOŚCIELE POPAULIŃSKIM
WE WŁODAWIE

Malowidła ścienne, pokrywające ściany i sklepienia kościoła
po-paulińskiego we Włodawie nie posiadały dotąd opracowania
monograficznego. Pisali o nich: A. Wieniarski, Włodawa i Ró-
żanka (,,Bibl. Warsz.”, t. III. Warszawa 1860), F. Sobieszczański,
Kościół parafialny we Włodawie (,,Tyg. Lustr.”, 1871, nr 159),
3. Chodyński, Paulini w Polsce (Encyklop. Kościelna Nowodwor-
skiego, t. XVIII., Warszawa 1892). Źródła epigraficzne na miej-
scu: inskrypcja nagrobna z r. 1863 na miedzianej tablicy na trum-
nie O. Dobrzeniewskiego, twórcy fresków w kościele oraz napis
z r. 1904 nad głównym wejściem wewnątrz kościoła. Źródeł archi-
walnych dostarczają: Archiwum parafialne we Włodawie (A.P.W.,
Pamiętnik ks. Ludwika Romanowskiego z r. 1919, Inwentarz
Fundi Instructi parafii Włodawa, 1924), Archiwum Klasztoru
Paulinów na Jasnej Górze w Czętoehowie (rkps bez tytułu,
Nr tymicz. 77) oraz Państw. Instytut Sztuki w Warszawie (rkps:
A. Kaczmarczyk, wypisy archiwalne dotyczące historii sztuki
w Polsce XVIII/XIX w.). Przygodnie wspominają o freskach wło-
dawskich E. Rastawiecki, w Słowniku malarzów polskich... (1857),
J. Kołaczkowski i inni.

Kościół po-pauliński, obecnie parafialny we Włodawie, którego
budowę rozpoczęto w 1719 r., wzniesiony po przerwie w latach
1741 — 1780, konsekrowany w 1786 r., należał do paulinów do
r. 1863. Zdobiące kościół malowidła wykonane zostały m. 1784/85
przez braciszka Antoniego Marcelego Dobrzeniewskiego vel Do-
brzenieckiego, z zastrzeżeniem, że malowidła w prezbiterium mogą
być nieco późniejsze. W drugiej połowie XIX w'., jak pisze ks.
Romanowski, „malowidła na ścianach i sklepieniu kurzem i pleśnią
zostały pokryte, tak, iż odróżnić nie można było, nie znać nawet
było, że w ogóle kościół był malowidłami przyozdobiony”. Ze
 
Annotationen