FRESKI W LEŻAJSKU
177
przez króla niewiast i rycerstwa zbiegłego spod chorągwi”, „Nau-
czanie Chrystusa” oraz trzy inne, o tematyce nieokreślonej.
Niezależnie od braku rzeczywistego podziału architektonicz-
Leżaijsk, kościół paraf. Chrystus pr;z©mawiający. Fot. S. Michalczuk.
nego sklepienia nawy, jest ono podzielone na trzy części przy
pomocy odpowiednio ujętej architektury malowanej. Część środ-
kowa, odpowiadająca co do szerokości środkowemu przęsłu ścian
nawy, a więc węższa, oddzielona jest iluzyjnymi gurtami od czę-
ści skrajnych, łączących w sobie po dwa przęsła ścian nawy,
a więc dwukrotnie dłuższych. Ogólny układ malowidła w pierw-
szym od prezbiterium „przęśle” nawy przypomina kompozycję na
sklepienia prezbiterium, jakkolwiek architektura malowana jest
tu znacznie biedniejsza i skromniejsza, a ramę dla sceny w polu
12 — Roczniki Humanistyczne, t. VI, z. 4.
177
przez króla niewiast i rycerstwa zbiegłego spod chorągwi”, „Nau-
czanie Chrystusa” oraz trzy inne, o tematyce nieokreślonej.
Niezależnie od braku rzeczywistego podziału architektonicz-
Leżaijsk, kościół paraf. Chrystus pr;z©mawiający. Fot. S. Michalczuk.
nego sklepienia nawy, jest ono podzielone na trzy części przy
pomocy odpowiednio ujętej architektury malowanej. Część środ-
kowa, odpowiadająca co do szerokości środkowemu przęsłu ścian
nawy, a więc węższa, oddzielona jest iluzyjnymi gurtami od czę-
ści skrajnych, łączących w sobie po dwa przęsła ścian nawy,
a więc dwukrotnie dłuższych. Ogólny układ malowidła w pierw-
szym od prezbiterium „przęśle” nawy przypomina kompozycję na
sklepienia prezbiterium, jakkolwiek architektura malowana jest
tu znacznie biedniejsza i skromniejsza, a ramę dla sceny w polu
12 — Roczniki Humanistyczne, t. VI, z. 4.