DOI Heft:
I. Rozprawy
DOI Artikel:Ryszkiewicz, Andrzej: Sebastian Majewski - malarz polski we Włoszech w XVII w.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13397#0184
178
ANDRZEJ RYSZKIEWICZ
istnienie, nic zauważono i nic poznano jego dorobku. Pracował tylko we Włoszech, w jednej, niełatwo
dostępnej, więc i izadko uczęszczanej prowincji: w Abruzji. Historia włoskiej sztuki pominęła go także;
nie wyróżniał się bowiem wśród tak bardzo przecież licznych, wspaniałych malarzy pierwszej połowy
Seiccnta, a do tego podkreślał swą polską narodowość, niezmiennie przy nazwisku — w sygnaturach
i w dokumentach — dumnie kładł słowo Polonus, Włosi zaś nie mają zwyczaju włączać cudzoziemców
do dziejów swojego malarstwa. Toteż pamięć o Majewskim, do dziś wciąż jeszcze żywa, nic przekroczyła
granic Abruzji i tylko w regionalnej literaturze trzeba szukać śladów jego życia oraz jego dokonań.
Nie były małe; na obszarze w XVII w. artystycznie dość jałowym, Sebastian Majewski wyrobił
sobie pozycję stosunkowo ważną. Był w swoim czasie i na tym terenie malarzem najznacznicjszyir,
poszukiwanym i często zatrudnianym. Mieszkał stale w Teramo, stolicy regionu. Gdy z perspektywy lat
oceniono dzieje miasta i dorobek jego mieszkańców, gdy spisano wybitne postacie z tym ośrodkiem
związane, z XVII stulecia wymieniono jednego tylko człowieka: Sebastiana Majewskiego, bo „namalc-
wał wiele obrazów dla kościołów" tych okolic i „pozostawił żywe pomniki sztuki abruzkiej XVII wie-
ANDRZEJ RYSZKIEWICZ
istnienie, nic zauważono i nic poznano jego dorobku. Pracował tylko we Włoszech, w jednej, niełatwo
dostępnej, więc i izadko uczęszczanej prowincji: w Abruzji. Historia włoskiej sztuki pominęła go także;
nie wyróżniał się bowiem wśród tak bardzo przecież licznych, wspaniałych malarzy pierwszej połowy
Seiccnta, a do tego podkreślał swą polską narodowość, niezmiennie przy nazwisku — w sygnaturach
i w dokumentach — dumnie kładł słowo Polonus, Włosi zaś nie mają zwyczaju włączać cudzoziemców
do dziejów swojego malarstwa. Toteż pamięć o Majewskim, do dziś wciąż jeszcze żywa, nic przekroczyła
granic Abruzji i tylko w regionalnej literaturze trzeba szukać śladów jego życia oraz jego dokonań.
Nie były małe; na obszarze w XVII w. artystycznie dość jałowym, Sebastian Majewski wyrobił
sobie pozycję stosunkowo ważną. Był w swoim czasie i na tym terenie malarzem najznacznicjszyir,
poszukiwanym i często zatrudnianym. Mieszkał stale w Teramo, stolicy regionu. Gdy z perspektywy lat
oceniono dzieje miasta i dorobek jego mieszkańców, gdy spisano wybitne postacie z tym ośrodkiem
związane, z XVII stulecia wymieniono jednego tylko człowieka: Sebastiana Majewskiego, bo „namalc-
wał wiele obrazów dla kościołów" tych okolic i „pozostawił żywe pomniki sztuki abruzkiej XVII wie-