DOI article:
Murawska-Muthesius, Katarzyna: Turris Sapientiae
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.13597#0098
94
KATARZYNA MURAWSKA
17. Rajmund Luli z drabinami swej sztuki oraz TUrris fiducie, eterne amoris et scientiae,
miniatura w: Thomas le Myésier, Breviculum, ок. 1321 — 1336,
Karlsruhe, Badosche Landesbibliothek, Ms St. Peter, perg. 92, fol. 5r
Na szczycie wieży dwa Anioły prezentują wzniesiony ponad krenelaż medalion z wyobrażeniem Trójcy
Świętej, niedostępny bezpośrednio ani dla wspinających się cnót, ani postępującym po stopniach drabiny
kategoriom racjonalnego rozumowania. Środkowego sznura trzyma się Anioł — rationalis anima, intelec-
tus, mówiący: „Wytrwale wierzę i mam prawdziwą wiarę, dzięki temu wstępuję" („Firmiter credo et
veram fidem habeo, sic transcendo"). Krańce jego skrzydeł uchwyciły Wola i Pamięć, które pokonują
drogę wzwyż dzięki darowi łaski. Siedem małych postaci zwisających poniżej u końców rozszczepiającego
się sznura — to personifikacje czterech cnót kardynalnych, Pokory i Cierpliwości oraz dodatkowo
wspierającej się na kolanach tej ostatniej Pietas.
Wieża Lulla stoi na wysepce oblanej wodami, pod których głębiną wieczny ogień spala tych, którzy
pozbawieni cnót, pociągnięci zostali w dół, strąceni do piekła ciężarem swoich grzechów. Widzimy wśród
nich Pychę, Gniew, Zawiść, Gnuśność, Rozpustę i Obżarstwo.
Jak wynika z komentarza Le Myésiera, wysokość wieży oznaczać ma trudności, jakie towarzyszą
cnotom w ich mozolnej wspinaczce, nasilające się zwłaszcza już ponad szczytem tej budowli, który nie
dosięga do medalionu Trójcy Świętej. Tylko bowiem dzięki Łasce i prawdziwej wytrwałej wierze, a nie
dzięki samym cnotom i rozumowi, człowiek poznający może mieć nadzieję na wzniesienie się do Boga:
KATARZYNA MURAWSKA
17. Rajmund Luli z drabinami swej sztuki oraz TUrris fiducie, eterne amoris et scientiae,
miniatura w: Thomas le Myésier, Breviculum, ок. 1321 — 1336,
Karlsruhe, Badosche Landesbibliothek, Ms St. Peter, perg. 92, fol. 5r
Na szczycie wieży dwa Anioły prezentują wzniesiony ponad krenelaż medalion z wyobrażeniem Trójcy
Świętej, niedostępny bezpośrednio ani dla wspinających się cnót, ani postępującym po stopniach drabiny
kategoriom racjonalnego rozumowania. Środkowego sznura trzyma się Anioł — rationalis anima, intelec-
tus, mówiący: „Wytrwale wierzę i mam prawdziwą wiarę, dzięki temu wstępuję" („Firmiter credo et
veram fidem habeo, sic transcendo"). Krańce jego skrzydeł uchwyciły Wola i Pamięć, które pokonują
drogę wzwyż dzięki darowi łaski. Siedem małych postaci zwisających poniżej u końców rozszczepiającego
się sznura — to personifikacje czterech cnót kardynalnych, Pokory i Cierpliwości oraz dodatkowo
wspierającej się na kolanach tej ostatniej Pietas.
Wieża Lulla stoi na wysepce oblanej wodami, pod których głębiną wieczny ogień spala tych, którzy
pozbawieni cnót, pociągnięci zostali w dół, strąceni do piekła ciężarem swoich grzechów. Widzimy wśród
nich Pychę, Gniew, Zawiść, Gnuśność, Rozpustę i Obżarstwo.
Jak wynika z komentarza Le Myésiera, wysokość wieży oznaczać ma trudności, jakie towarzyszą
cnotom w ich mozolnej wspinaczce, nasilające się zwłaszcza już ponad szczytem tej budowli, który nie
dosięga do medalionu Trójcy Świętej. Tylko bowiem dzięki Łasce i prawdziwej wytrwałej wierze, a nie
dzięki samym cnotom i rozumowi, człowiek poznający może mieć nadzieję na wzniesienie się do Boga: