DOI Artikel:
Mikocka-Rachubowa, Katarzyna: Mistrz Nagrobka Provany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI i XVII wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0076
72
KATARZYNA MIK.OCKA-RACHUBOWA
51. Ołtarz rodziny Dolfin w San Salvatore w Wenecji
(1585 — 1588, Girolamo Campagna) — partia centralna.
VI. TREŚCI IDEOWE I FUNDATORZY
Programy ideowe nagrobków naszej grupy, z kompozycją opartą na schemacie łuku triumfalnego,
z figurą zmarłego leżącą pod arkadą w pozie „sansovinowskiej" i z posągami personifikującymi Cnoty,
wydają się raczej konwencjonalne i nieodbiegające od treści dzieł powstających w Krakowie przez cały
wiek XVI — gdzie począwszy od trzeciej jego ćwierci, pod wpływem szerzących się prądów kontrrefor-
macji, niektórym motywom znanym w ikonografii renesansowej nadawano nowe znaczenie. W pro-
gramach omawianych tu dzieł wystąpiło jednak kilka zjawisk wymagających większej uwagi.
Zastanawiający jest fakt usztywnienia pozy figury Katarzyny Opalińskiej, ubranej w szatę zbliżoną
krojem do zakonnego habitu, wobec ożywienia ruchem wizerunków nagrobnych rycerzy. Zjawiska tego
nie można chyba tłumaczyć jedynie stosownością przedstawiania w ten sposób kobiety-matrony, gdyż
w wielu XVI-wiecznych pomnikach panie przedstawiane były w układach bardziej swobodnych. Wydaje
się, że pewien wpływ mogło mieć na to częste sięganie przez kontrrefomację do tematów i rozwiązań
KATARZYNA MIK.OCKA-RACHUBOWA
51. Ołtarz rodziny Dolfin w San Salvatore w Wenecji
(1585 — 1588, Girolamo Campagna) — partia centralna.
VI. TREŚCI IDEOWE I FUNDATORZY
Programy ideowe nagrobków naszej grupy, z kompozycją opartą na schemacie łuku triumfalnego,
z figurą zmarłego leżącą pod arkadą w pozie „sansovinowskiej" i z posągami personifikującymi Cnoty,
wydają się raczej konwencjonalne i nieodbiegające od treści dzieł powstających w Krakowie przez cały
wiek XVI — gdzie począwszy od trzeciej jego ćwierci, pod wpływem szerzących się prądów kontrrefor-
macji, niektórym motywom znanym w ikonografii renesansowej nadawano nowe znaczenie. W pro-
gramach omawianych tu dzieł wystąpiło jednak kilka zjawisk wymagających większej uwagi.
Zastanawiający jest fakt usztywnienia pozy figury Katarzyny Opalińskiej, ubranej w szatę zbliżoną
krojem do zakonnego habitu, wobec ożywienia ruchem wizerunków nagrobnych rycerzy. Zjawiska tego
nie można chyba tłumaczyć jedynie stosownością przedstawiania w ten sposób kobiety-matrony, gdyż
w wielu XVI-wiecznych pomnikach panie przedstawiane były w układach bardziej swobodnych. Wydaje
się, że pewien wpływ mogło mieć na to częste sięganie przez kontrrefomację do tematów i rozwiązań