DOI Artikel:
Pieńkos, Andrzej: Ogród artysty, poety, myśliciela: terytorium tworzenia
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14576#0200
194
ANDRZEJ PIEŃKOS
18. Zumaia koło San Sebastian, ogród przy pracowni I. Zuloagi. Fot. A. Pieńkos
19. Ogrody G. d'Annunzia w II Vittoriale nad jeziorem Garda. Fot. A. Pieńkos
Dom twórcy, a czasami jego ogród, stawał się wizualną „historią sztuki / literatury". W programach
takich siedzib od XV w. poczynając pojawiają się nawiązania, mniej lub bardziej konkretyzowane, do ante-
natów twórcy: będzie to Apelles, albo Horacy; dla Rostanda Szekspir i inni - jak to już wyżej wzmianko-
waliśmy. Takie architektoniczne, rzeźbiarskie, malarskie, ogrodowe genealogie pozostają do spisania.
Dodajmy tu do listy już tylko ogród „wszystkich pisarzy", który przy swoim emigracyjnym domu Fontana
Rosa w Menton na Riwierze tworzył w latach 1922-1928 hiszpański prozaik Vicente Blasco-Ibanez. Cen-
trum kompozycyjnym zespołu jest rotunda z pomnikiem Cervantesa, którą otacza opowiadana na płytkach
azulejos historia Don Kiszota; w ogrodzie rozsiane są popiersia m.in. Boccaccia, Balzaka, Flauberta, Dickensa,
Dostojewskiego. Pisarz zdecydowanie więcej wysiłku, wyobraźni i funduszy włożył w tę wyrafinowaną
kompozycję „ogrodu tematycznego", niż w stojący w nim dom67.
Niezbadane pod kątem ożywiania na różne sposoby dziedzictwa historyczno-kulturowego, a przy
pobieżnym oglądzie niezmiernie interesujące, pozostają ogrody projektowane przez: szwedzkiego poetę Erika
Axela Karlfeldta w Sjugare nad wymienianym już tu jeziorem Siljan z początków XX w.; znakomitego ame-
67 Stowarzyszenie Ibańeza wydało opracowanie S. Safir-Lichnevsky, Les Fantômes de Fontana Rosa ou la vie de
V. Blasco-Ibanez, [bmw.] 1992. Nie udało się nam dotrzeć do tej pracy.
ANDRZEJ PIEŃKOS
18. Zumaia koło San Sebastian, ogród przy pracowni I. Zuloagi. Fot. A. Pieńkos
19. Ogrody G. d'Annunzia w II Vittoriale nad jeziorem Garda. Fot. A. Pieńkos
Dom twórcy, a czasami jego ogród, stawał się wizualną „historią sztuki / literatury". W programach
takich siedzib od XV w. poczynając pojawiają się nawiązania, mniej lub bardziej konkretyzowane, do ante-
natów twórcy: będzie to Apelles, albo Horacy; dla Rostanda Szekspir i inni - jak to już wyżej wzmianko-
waliśmy. Takie architektoniczne, rzeźbiarskie, malarskie, ogrodowe genealogie pozostają do spisania.
Dodajmy tu do listy już tylko ogród „wszystkich pisarzy", który przy swoim emigracyjnym domu Fontana
Rosa w Menton na Riwierze tworzył w latach 1922-1928 hiszpański prozaik Vicente Blasco-Ibanez. Cen-
trum kompozycyjnym zespołu jest rotunda z pomnikiem Cervantesa, którą otacza opowiadana na płytkach
azulejos historia Don Kiszota; w ogrodzie rozsiane są popiersia m.in. Boccaccia, Balzaka, Flauberta, Dickensa,
Dostojewskiego. Pisarz zdecydowanie więcej wysiłku, wyobraźni i funduszy włożył w tę wyrafinowaną
kompozycję „ogrodu tematycznego", niż w stojący w nim dom67.
Niezbadane pod kątem ożywiania na różne sposoby dziedzictwa historyczno-kulturowego, a przy
pobieżnym oglądzie niezmiernie interesujące, pozostają ogrody projektowane przez: szwedzkiego poetę Erika
Axela Karlfeldta w Sjugare nad wymienianym już tu jeziorem Siljan z początków XX w.; znakomitego ame-
67 Stowarzyszenie Ibańeza wydało opracowanie S. Safir-Lichnevsky, Les Fantômes de Fontana Rosa ou la vie de
V. Blasco-Ibanez, [bmw.] 1992. Nie udało się nam dotrzeć do tej pracy.