EDOUARD ANDRÉ I JEGO REALIZACJE OGRODOWE W POLSCE I NA LITWIE
215
18. Landwarów, pałac i ogród geometryczny. Fot. przed 1914, Biblioteka Narodowa
w Warszawie, Zbiór Rękopisów, Z. Potocka, Teki rodzinne. Tyszkiewiczowie,
Potoccy, Lubomirscy, Zamoyscy, Warszawa 1973, rkps sygn. akc. 10114
19. Landwarów, ogród geometryczny. Fot. przed 1914, Biblioteka Narodowa w Warszawie, Zbiór Rękopisów, Z. Potocka, Teki
rodzinne. Tyszkiewiczowie, Potoccy, Lubomirscy, Zamoyscy, Warszawa 1973, rkps sygn. akc. 10114
basen z fontanną od wschodu. Ogród zdobiły także kopie rzeźb sprowadzonych przez Władysława Tyszkie-
wicza z Włoch.
Z niewielkiego tarasu przed elewacją ogrodową dwa biegi schodów wiodły nad jezioro. Konfiguracja
terenu nie pozwalała na swobodne zaprojektowanie parku krajobrazowego w bezpośrednim sąsiedztwie
pałacu. Na północ, za opisanym przez Potocką ogrodem parterowym i szpalerem buków rozciągał się spory
obszar zabudowań gospodarczych ze stajniami i maneżem, Tyszkiewiczowie prowadzili bowiem na szeroką
skalę hodowlę koni wierzchowych. Park krajobrazowy składał się więc z dwóch oddzielnych części: „Riwiery"
położonej na północny zachód od pałacu i stadniny, do której prowadziła droga północnym brzegiem jeziora,
oraz położonej na wschód i północny wschód od pałacu „Szwajcarii".
„Riwiera" rozciągała się wzdłuż brzegu jeziora, zaczynała się zaraz za zespołem zabudowań gospodar-
czych, w miejscu gdzie uchodził potok zasilający Jezioro Landwarowskie. Uformowano tam malowniczą
kaskadę i przerzucono niewielki mostek, z którego roztaczał się wspaniały widok na półwysep z pałacem.
215
18. Landwarów, pałac i ogród geometryczny. Fot. przed 1914, Biblioteka Narodowa
w Warszawie, Zbiór Rękopisów, Z. Potocka, Teki rodzinne. Tyszkiewiczowie,
Potoccy, Lubomirscy, Zamoyscy, Warszawa 1973, rkps sygn. akc. 10114
19. Landwarów, ogród geometryczny. Fot. przed 1914, Biblioteka Narodowa w Warszawie, Zbiór Rękopisów, Z. Potocka, Teki
rodzinne. Tyszkiewiczowie, Potoccy, Lubomirscy, Zamoyscy, Warszawa 1973, rkps sygn. akc. 10114
basen z fontanną od wschodu. Ogród zdobiły także kopie rzeźb sprowadzonych przez Władysława Tyszkie-
wicza z Włoch.
Z niewielkiego tarasu przed elewacją ogrodową dwa biegi schodów wiodły nad jezioro. Konfiguracja
terenu nie pozwalała na swobodne zaprojektowanie parku krajobrazowego w bezpośrednim sąsiedztwie
pałacu. Na północ, za opisanym przez Potocką ogrodem parterowym i szpalerem buków rozciągał się spory
obszar zabudowań gospodarczych ze stajniami i maneżem, Tyszkiewiczowie prowadzili bowiem na szeroką
skalę hodowlę koni wierzchowych. Park krajobrazowy składał się więc z dwóch oddzielnych części: „Riwiery"
położonej na północny zachód od pałacu i stadniny, do której prowadziła droga północnym brzegiem jeziora,
oraz położonej na wschód i północny wschód od pałacu „Szwajcarii".
„Riwiera" rozciągała się wzdłuż brzegu jeziora, zaczynała się zaraz za zespołem zabudowań gospodar-
czych, w miejscu gdzie uchodził potok zasilający Jezioro Landwarowskie. Uformowano tam malowniczą
kaskadę i przerzucono niewielki mostek, z którego roztaczał się wspaniały widok na półwysep z pałacem.