DOI Heft:
Sztuka starożytna
DOI Artikel:Brandys, Henryk: Egipskie podstawki pod naczynia do gotowania
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19397#0045
32. wg W. Wreszinski, Atlas zur altagyptischen Kulturgeschichte III, tabl. XXXIII
Z Mit Rahineh znamy tylko obiekty z dwoma zakończeniami z charakterystycznymi bruzdami
na zakończeniach. Różnią się one także od innych brakiem jakichkolwiek śladów opalenizny
lub poczernienia. Obiekty z Tell er-Retabeh i Beth-Shan wyróżniają się antropomorficznym
kształtem i być może niektóre z nich należą do innej klasy zabytków, również o nieustalonej
dotychczas funkcji. Do tych wątpliwych obiektów należałyby: obiekt w kształcie głowy słonia
z Beth-Shan i tzw. „gazelle vase" z Saft. Podobne wątpliwości nasuwają się przy interpretacji
obiektu z Medinet Habu31 oraz zabytków z Krety.
Wszyscy publikujący omawiane obiekty zgadzają się co do jednego, że były one używane w
jakiś sposób w łączności z ogniem, na co wskazują wyraźne ślady opalenizny i poczernienia we-
wnątrz i zewnątrz obiektów oraz przepalone skorupy. Bruyere sądzi, że były to tygle które służyły
tylko do rozgrzania kawałków metalu do tego stopnia, że można je było potem poddać dalszej ob-
róbce35. Hipotezę tę rozwija S. Curto, który uważa, że są to tygle do wtórnego przetapiania mie-
dzi lub srebra38 (pierwszego wytopu dokonywano na terenie kopalni). Po skończonym wytopie
koniec tygla odcinano i puste skorupy odrzucano. Otwory i występ miały ułatwić uchwycenie
tygla w płonącym ogniu oraz oparcie dwóch tygli plecami jeden o drugiego w czasie wytopu. Hipo-
teza ta zakłada jednorazowe życie tygla i stąd ich niestaranne wykonanie. Być może hipo-
teza ta powstała pod wpływem ogólnego kształtu przypominającego zagięty róg. Kształt ten bo-
wiem spotykamy na reliefach i malowidłach z okresu Starego Państwa, w scenach przedstawia.
34 Por. Fischer, jw., s. 37, odnośnik 1.
35 Por. Bruyere, Les Fouilles de Deir el Medineh 1934—35, jw.
36 Por. Curto, jw.
41
Z Mit Rahineh znamy tylko obiekty z dwoma zakończeniami z charakterystycznymi bruzdami
na zakończeniach. Różnią się one także od innych brakiem jakichkolwiek śladów opalenizny
lub poczernienia. Obiekty z Tell er-Retabeh i Beth-Shan wyróżniają się antropomorficznym
kształtem i być może niektóre z nich należą do innej klasy zabytków, również o nieustalonej
dotychczas funkcji. Do tych wątpliwych obiektów należałyby: obiekt w kształcie głowy słonia
z Beth-Shan i tzw. „gazelle vase" z Saft. Podobne wątpliwości nasuwają się przy interpretacji
obiektu z Medinet Habu31 oraz zabytków z Krety.
Wszyscy publikujący omawiane obiekty zgadzają się co do jednego, że były one używane w
jakiś sposób w łączności z ogniem, na co wskazują wyraźne ślady opalenizny i poczernienia we-
wnątrz i zewnątrz obiektów oraz przepalone skorupy. Bruyere sądzi, że były to tygle które służyły
tylko do rozgrzania kawałków metalu do tego stopnia, że można je było potem poddać dalszej ob-
róbce35. Hipotezę tę rozwija S. Curto, który uważa, że są to tygle do wtórnego przetapiania mie-
dzi lub srebra38 (pierwszego wytopu dokonywano na terenie kopalni). Po skończonym wytopie
koniec tygla odcinano i puste skorupy odrzucano. Otwory i występ miały ułatwić uchwycenie
tygla w płonącym ogniu oraz oparcie dwóch tygli plecami jeden o drugiego w czasie wytopu. Hipo-
teza ta zakłada jednorazowe życie tygla i stąd ich niestaranne wykonanie. Być może hipo-
teza ta powstała pod wpływem ogólnego kształtu przypominającego zagięty róg. Kształt ten bo-
wiem spotykamy na reliefach i malowidłach z okresu Starego Państwa, w scenach przedstawia.
34 Por. Fischer, jw., s. 37, odnośnik 1.
35 Por. Bruyere, Les Fouilles de Deir el Medineh 1934—35, jw.
36 Por. Curto, jw.
41