Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (9.1965)

7a

7b

7c

Portret, wykonany w dość wysokim reliefie, przedstawia głowę o okrągłej, wydłużonej czaszce,
z silnie zaakcentowaną, wydatną potylicą. Wierzch czaszki lekko spłaszczony. Twarz drobna
w stosunku do masy głowy. Czoło dość niskie, z dwiema poziomymi zmarszczkami, które na
portrecie omawianego okresu są rekwizytem stałym i symbolizują prędzej zamyślenie, zatroska-
nie, niż wiek. Nos prosty, ostro zakończony, lekko zadarty. Brwi lekko uniesione. Oko, o wy-
raźnym rysunku górnej powieki, szeroko otwarte. Źrenica silnie zaznaczona, umieszczona
wysoko, powoduje wrażenie (zamierzone!) wzroku skierowanego ku górze. Usta wąskie, małe.
Górna warga krótka, lekko wysunięta do przodu. Zarys szczęki łagodnie zaokrąglony. Włosy
opracowane w reliefie wyższym niż reszta przedstawienia, modelowane drobnymi nacięciami.
Linia włosów nad czołem i na skroni rysuje się miękkim łukiem, aby poniżej bokobrodów rozpły-
nąć się w nieostrej granicy zarostu na policzku. Włosy nad karkiem tworzą linię biegnącą ukośnie
ku górze do wysokości ucha. Zarost modelowany jak fryzura, pokrywa szczękę i policzek. Wąsy

12 Rocznik Muz. Nar. t. IX165

177