Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (9.1965)

c) dwie części obrysu przygotowane do sklejenia. W prawej prostokątne ot-
wory dla wsunięcia stopek śrub, w lewej kwadratowe wycięcia dla obrotu

śrub o 90°. U dołu śruby z nakrętkami.

na ostrożne wykruszanie i podcinanie gipsu z pomocą noża lub dłuta oraz drewnianego młotka,
w kierunku równoległym do powierzchni (ił. lOa).

Na obwodzie ubytków i w pobliżu brzegów, oraz w korkach i grzybkach zdejmowano po-
zostały gips przez lekkie zwilżanie wodą i zeskrobywanie nożem (ił. lOb).

5) Przygotowywanie odwrocia do naklejania welonu. Po usu-
nięciu gipsu pozostał cienki płat warstwy oryginalnej, naklejonej na bibułkę i merlę. Odsłonięty
na odwrociu tynczek miał powierzchnię nierówną i był bardzo kruchy (il. 1 lb). Kropla wody
natychmiast w niego wsiąkała, co dowodziło, że masa woskowa z powierzchni nie doszła tak
głęboko. Pod wpływem wody tynczek natychmiast rozmazywał się na gliniastą masę.

Przed dalszymi zabiegami przeniesiono malowidło na podłoże z twardej płyty wiórowej,
okrytej folią polietylenową, i starannie usunięto wszystkie odłamki gipsu, które przedostały
się na stronę lica i przykleiły się do masy woskowej. Następnie wyrównano wszystkie znaczniejsze
nierówności w zaprawce przez zeskrobanie nożem, a także ostrożnie wprasowano kilka więk-
szych wgłębień w licu (lokalizując je z pomocą szkicu na kalce). Po tym powierzchnię odwrocia
starannie oczyszczono z pyłu przy pomocy odkurzacza.

Kolejną czynnością było założenie jasnego kitu na obwodzie malowidła i we wszystkich
ubytkach i miejscach bardzo cienkich. Celem tego było niedopuszczenie do lica mas użytych

16*

243