Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (9.1965)

2. Schemat opakowania i sposobu zamocowania pudła z malowidłem w skrzyni
l — pudło z malowidłem; 2—listwy ramowe; 3 — sklejka; 4 — porowate płyty
pilśniowe; 5—listwa poprzeczna oklejona gąbką; 6 — uchwyty metalowe;
7,8—'podkładki z gąbki; 9 — śruby do zamocowania uchwytów

Wycięcia w płytach obrysu: Ze względu na wymiary obrysów, które pokrywały się z wiel-
kością malowideł, ilość śrub była dość znaczna, aby obrys dostatecznie mocno był przytwier-
dzony do podłoża. Otwory na obrysie rozmieszczono w ten sposób, by wypadały w odległości
6 cm po przekątnej od narożnika pola kratownicy. Ilość otworów wynikała mniej więcej z ilo-
ści pól kratownicy będącej pod obrysem.

Dla poszczególnych malowideł użyto śrub:

„Anioł" 28 śrub, „Koń" 52 śruby, „Ogon konia" 4 śruby.

Ponieważ zasada umocowania śrub w obrysie była uzależniona od zrobienia obrotu o 90°
w stosunku do wyciętego podłużnego otworu, wycięto te otwory na przemian do osi malowidła,
część prostopadle, część równolegle. Wycięcie tych otworów dla późniejeszego umieszczenia stopek
śrub musiało być zrobione przed sklejeniem płyt obrysów. Aby w czasie sklejania do otworów
płyt nie dostał się klej, założone zostały warstwą strużyn wosku.

Tak przygotowane płyty zostały ze sobą sklejone na polioctan winylu, a po naklejeniu ma-
lowidła i zamocowaniu śrub zostały nałożone na pudło i przez przykręcenie nakrętek motylko-
wych na śrubach umocowane. Następnie z drugiej strony kratownicy przymocowano za pomocą
wkrętów stolarskich płyty twarde perforowane stroną gładką do wewnątrz.

258