DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Domaszewska, Helena; Grandville [Ill.]; Muzeum Narodowe w Warszawie [Mitarb.]: Rysunki J. I. I. Grandville'a do "Les Métamorphoses du jour" w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19397#0275
F
3b. Pretendentka księcia Orleańskiego. J. Hildibrand, drzeworyt kolorowany wg rys. Grandville'a. Z albumu
Les Metamorphoses du jour, nr 38, wyd. G. Havarda, Paris 1854.
w ich spacerze za miasto, ale obecność jego nie przeszkadza małemu chłopcu o głowie świnki
załatwiać się do kapelusza kolegi, a małpce bawić się bezużyteczną dyscypliną. Pozostałe dzieci
żabka i szczurek bawią się w konie.
Drzeworyt malowany jest ręcznie tak jak wszystkie ryciny w tym albumie. W tej kompozycji
dominuje kolor czerwony — głowy indyka i czapki chłopca —- prosiaka (il. 4b).
Rysunek związany z tą ilustracją wprowadza nas na plac zabawowy, z fragmentem muru z prawej
strony, zamykającego wstęp do parku. Pod tym numerem stoi chłopiec — prosię, o którym
autor mówi: „cet affreux polisson qui deshonore le chapeau d'un camarade, sera un farceur
a froid, la pire espece des farceurs". Tym razem przedmiotem kpin jest osoba samego profe-
sora — indora. Uczeń rysuje na murze jego karykaturę o żałośnie skrzywionym dziobie i wy-
garbionej sylwetce. Malec zajęty jest całkowicie tą pracą, w której żabka i szczurek nie biorą
udziału. Natomiast dziecko — małpka stara się zwrócić uwagę profesora na pracę małego ka-
rykaturzysty, licząc jakby na to, że dyscyplina spoczywająca bezczynnie w ręku pedla odegra
271
3b. Pretendentka księcia Orleańskiego. J. Hildibrand, drzeworyt kolorowany wg rys. Grandville'a. Z albumu
Les Metamorphoses du jour, nr 38, wyd. G. Havarda, Paris 1854.
w ich spacerze za miasto, ale obecność jego nie przeszkadza małemu chłopcu o głowie świnki
załatwiać się do kapelusza kolegi, a małpce bawić się bezużyteczną dyscypliną. Pozostałe dzieci
żabka i szczurek bawią się w konie.
Drzeworyt malowany jest ręcznie tak jak wszystkie ryciny w tym albumie. W tej kompozycji
dominuje kolor czerwony — głowy indyka i czapki chłopca —- prosiaka (il. 4b).
Rysunek związany z tą ilustracją wprowadza nas na plac zabawowy, z fragmentem muru z prawej
strony, zamykającego wstęp do parku. Pod tym numerem stoi chłopiec — prosię, o którym
autor mówi: „cet affreux polisson qui deshonore le chapeau d'un camarade, sera un farceur
a froid, la pire espece des farceurs". Tym razem przedmiotem kpin jest osoba samego profe-
sora — indora. Uczeń rysuje na murze jego karykaturę o żałośnie skrzywionym dziobie i wy-
garbionej sylwetce. Malec zajęty jest całkowicie tą pracą, w której żabka i szczurek nie biorą
udziału. Natomiast dziecko — małpka stara się zwrócić uwagę profesora na pracę małego ka-
rykaturzysty, licząc jakby na to, że dyscyplina spoczywająca bezczynnie w ręku pedla odegra
271