Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (14.1970)

2. Malowidło po zdjęciu ze ściany i przewiezieniu do Warszawy. Widać fragmenty konstrukcji podtrzymującej lico
oraz warstwę gipsu na licu. Wypukłe odwrocie nakryte jest dla ochrony^cienką, dającą się zdjąć „kołderką" z gipsu

formę z listew drewnianych i pakuł, również wiązanych gipsem (il. 2). Malowidło razem z tą
wspierającą formą oddzielone zostało od ściany łącznie z pewną grubością znajdującego się
pod nim tynku i ułożone w pozycji leżącej, wypukłym odwrociem do góry. Dla zmniejszenia
ciężaru część tego tynku została od razu na miejscu w Faras zeszlifowana do grubości rzędu
1,5 do 3,0 cm. W tym stanie nisza przewieziona została do Warszawy.

BADANIA I PRACE WSTĘPNE

Przed rozpoczęciem prac konserwatorskich wykonano szczegółową dokumentację opisową,
fotograficzną i rysunkową widocznych partii odwrocia, łącznie z naturalnymi zniszczeniami
i ubytkami. Przy dokumentacji rysunkowej zarysował się pierwszy problem techniczny, a mia-
nowicie w jaki sposób nanieść na płaską powierzchnię kalki rysunek półkolistej powierzchni cza-
szy. Wymagało to rozłożenia formy czaszy na płaszczyznę. Z dwóch możliwych rozwiązań (il. 3)
wybrano to, które było łatwiejsze do wykonania na leżącej niszy. Dla celów pomocniczych na-

28 Rocznik Muz.. Nar. t. XIV

433