б. 1/2 miny. Ateny. Koniec II — początek I w. p.n.e. Oiów. Wg Lang,
jw., tabl. 6
Przeto ten miernik wagi kontrolowano w ostatnich dziesięcioleciach IV w.p.n.e. Taka kontrola
mogła być konieczna z uwagi na zmianę frakcji odważników z amforą, zatem musiała być do-
konana już w chwili produkcji obiektu. Stąd wnioskujemy, że przeniesienie amfory z 1 /3 statera
na 1/2 miny nastąpiło zapewne w 2 poł. IV w. p.n.e., być może w latach 339—322.
Omawiany odważnik odpowiada standardowi 150, co byłoby dowodem na podwyżkę do
tej normy w 2 poł. IV w.p.n.e.
Nie możemy się zgodzić z Lang, że standard 150 wprowadzono pierwszy raz w ostatnich
latach V w.p.n.e. Autorka ta oparła swój wniosek na dwóch ciężarkach tej normy (12, 13) opa-
trzonych przedstawieniem amfory wczesnopanatenajskiej. Tymczasem ustaliliśmy, że ten symbol
był stosowany do II w.p.n.e. Zastanawia nadto kształt amfory na jednym z obiektów uwzględ-
nionych przez Lang (13). Naczynie to nie może należeć do żadnej z wyodrębnionych przez nią
odmian. Stanowi jakby ich kontaminację, gdyż imadła są pierścieniowate (wczesnopanatenajska
I). biegną jednak od ramion do nasady wylewu (wczesnopanatenajska II). Sądzimy, że wprowa-
dzając w 2 poł. IV w.p.n.e. standard 150, użyto początkowo znanego w owym czasie symbolu —
amfory wczesnopanatenajskiej III (11), po czym, dla odróżnienia od będących jeszcze w obiegu
mierników innej normy, zastosowano naczynie o nieco odmiennym kształcie. Przykładami tej
zmiany są ciężarki, które Lang datuje na ostatnie lata V w.p.n.e., a naszym zdaniem należy je
datować na 2 poł. IV w.p.n.e. (12, 13).
Stosowanie innego symbolu dla nowej normy potwierdza grupa odważników, na których
widnieje amfora późnopanatenajska związana z cięższym normatywem. Przykładem jest tu
ciężarek:
14- 375 g. Ołów. Legenda HMIMN.
Odkryty na agorze ateńskiej w kontekście z I w.p.n.e. (il. 6)33.
33 Por. Lang, jw., s. 29, LW 30, tabl. 6.
15
jw., tabl. 6
Przeto ten miernik wagi kontrolowano w ostatnich dziesięcioleciach IV w.p.n.e. Taka kontrola
mogła być konieczna z uwagi na zmianę frakcji odważników z amforą, zatem musiała być do-
konana już w chwili produkcji obiektu. Stąd wnioskujemy, że przeniesienie amfory z 1 /3 statera
na 1/2 miny nastąpiło zapewne w 2 poł. IV w. p.n.e., być może w latach 339—322.
Omawiany odważnik odpowiada standardowi 150, co byłoby dowodem na podwyżkę do
tej normy w 2 poł. IV w.p.n.e.
Nie możemy się zgodzić z Lang, że standard 150 wprowadzono pierwszy raz w ostatnich
latach V w.p.n.e. Autorka ta oparła swój wniosek na dwóch ciężarkach tej normy (12, 13) opa-
trzonych przedstawieniem amfory wczesnopanatenajskiej. Tymczasem ustaliliśmy, że ten symbol
był stosowany do II w.p.n.e. Zastanawia nadto kształt amfory na jednym z obiektów uwzględ-
nionych przez Lang (13). Naczynie to nie może należeć do żadnej z wyodrębnionych przez nią
odmian. Stanowi jakby ich kontaminację, gdyż imadła są pierścieniowate (wczesnopanatenajska
I). biegną jednak od ramion do nasady wylewu (wczesnopanatenajska II). Sądzimy, że wprowa-
dzając w 2 poł. IV w.p.n.e. standard 150, użyto początkowo znanego w owym czasie symbolu —
amfory wczesnopanatenajskiej III (11), po czym, dla odróżnienia od będących jeszcze w obiegu
mierników innej normy, zastosowano naczynie o nieco odmiennym kształcie. Przykładami tej
zmiany są ciężarki, które Lang datuje na ostatnie lata V w.p.n.e., a naszym zdaniem należy je
datować na 2 poł. IV w.p.n.e. (12, 13).
Stosowanie innego symbolu dla nowej normy potwierdza grupa odważników, na których
widnieje amfora późnopanatenajska związana z cięższym normatywem. Przykładem jest tu
ciężarek:
14- 375 g. Ołów. Legenda HMIMN.
Odkryty na agorze ateńskiej w kontekście z I w.p.n.e. (il. 6)33.
33 Por. Lang, jw., s. 29, LW 30, tabl. 6.
15