DOI Heft:
Część II. Sztuka starożytna / Part II. Ancient Art
DOI Artikel:Dolińska, Monika: Świątynia w dolinie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45362#0065
64
Sztuka starożytna
il. 12 I fig. 12
Jeden z odrestaurowanych
bloków z niszy | One of
the restored blocks from
the niche
fot. I photo © Zbigniew Doliński
sezonie przełamany został pewien impas i udało się wreszcie odtworzyć pewne elementy
dekoracji następnego osiowego pomieszczenia - sali stołu ofiarnego (B)16.
Sala ta otwiera się na dwa kolejne pomieszczenia, od północy i południa. Określenie ich
funkcji utrudnia fakt, źe stan zachowania ich dekoracji jest bardzo szczątkowy. Jeśli chodzi
o tzw. północne sanktuarium (C), odtworzona została na całej długości jego ściana wschod-
nia, ale tylko jej dolny rejestr17. Ze względu na stosunkowo korzystny stosunek zachowanej
powierzchni cło luk, a także obecność niszy w tym samym murze od strony pomieszczenia D,
tę właśnie ścianę wybrano do rekonstrukcji polegającej na odtwarzaniu oryginalnych bloków,
uzupełnianych sztucznym kamieniem18 (il. 12). Zachowane sceny zidentyfikowane zostały jako
kolejne epizody rytuału ofiarnego Nowego Państwa, zwanego często Rytuałem Amenhotepa I19.
Mamy więc przygotowanie mięsa na ruszcie, opiekanie, polewanie piwem - można sądzić, że
16 Opracowanie dekoracji sali stołu ofiarnego jest również domeną Janiny Wiercińskiej.
17 Badaniem tego pomieszczenia zajmowały się Janina Wiercińska i Joanna Aksamit.
18 Kolejne bloki rekonstruowali konserwatorzy: Leonard Bartnik, Edward Tarkowski, Magdalena
Gawłowska, Zbigniew Godziejewski, Joanna Lis, Andrzej Karolczak.
19 Joanna Aksamit, Room C in the temple of Tuthmosis III at Deir el-Bahari [w:J 6. Ägyptologische
Tempeltagung. Funktion und Gebrauch altägyptischer Tempelräume, Leiden, 4.-7. September 2002, hrsg. von Ben
Haring und Andrea Klug, Wiesbaden 2007, s. 1-10. Zob. też Nikolaus Tacke, Das Opferritual des ägyptischen Neuen
Reiches, Leuven 2013, s. 280-310. Orientalia Lovaniensia Analecta, 222. Tacke jednak dowodzi przekonująco, że tzw.
Rytuał Amenhotepa I jest w istocie pochodzącą z Nowego Państwa wersją rytuału ofiarnego, będącego częścią
codziennego rytuału wizerunku kultowego.
Sztuka starożytna
il. 12 I fig. 12
Jeden z odrestaurowanych
bloków z niszy | One of
the restored blocks from
the niche
fot. I photo © Zbigniew Doliński
sezonie przełamany został pewien impas i udało się wreszcie odtworzyć pewne elementy
dekoracji następnego osiowego pomieszczenia - sali stołu ofiarnego (B)16.
Sala ta otwiera się na dwa kolejne pomieszczenia, od północy i południa. Określenie ich
funkcji utrudnia fakt, źe stan zachowania ich dekoracji jest bardzo szczątkowy. Jeśli chodzi
o tzw. północne sanktuarium (C), odtworzona została na całej długości jego ściana wschod-
nia, ale tylko jej dolny rejestr17. Ze względu na stosunkowo korzystny stosunek zachowanej
powierzchni cło luk, a także obecność niszy w tym samym murze od strony pomieszczenia D,
tę właśnie ścianę wybrano do rekonstrukcji polegającej na odtwarzaniu oryginalnych bloków,
uzupełnianych sztucznym kamieniem18 (il. 12). Zachowane sceny zidentyfikowane zostały jako
kolejne epizody rytuału ofiarnego Nowego Państwa, zwanego często Rytuałem Amenhotepa I19.
Mamy więc przygotowanie mięsa na ruszcie, opiekanie, polewanie piwem - można sądzić, że
16 Opracowanie dekoracji sali stołu ofiarnego jest również domeną Janiny Wiercińskiej.
17 Badaniem tego pomieszczenia zajmowały się Janina Wiercińska i Joanna Aksamit.
18 Kolejne bloki rekonstruowali konserwatorzy: Leonard Bartnik, Edward Tarkowski, Magdalena
Gawłowska, Zbigniew Godziejewski, Joanna Lis, Andrzej Karolczak.
19 Joanna Aksamit, Room C in the temple of Tuthmosis III at Deir el-Bahari [w:J 6. Ägyptologische
Tempeltagung. Funktion und Gebrauch altägyptischer Tempelräume, Leiden, 4.-7. September 2002, hrsg. von Ben
Haring und Andrea Klug, Wiesbaden 2007, s. 1-10. Zob. też Nikolaus Tacke, Das Opferritual des ägyptischen Neuen
Reiches, Leuven 2013, s. 280-310. Orientalia Lovaniensia Analecta, 222. Tacke jednak dowodzi przekonująco, że tzw.
Rytuał Amenhotepa I jest w istocie pochodzącą z Nowego Państwa wersją rytuału ofiarnego, będącego częścią
codziennego rytuału wizerunku kultowego.