Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3(39).2014)

Marcin Romeyko-Hurko

Udział Muzeum Narodowego w Warszawie
w projekcie Partage Plus


Partage
Plus

il.llfig.l
Logo projektu Partage
Plus I Logo of Partage
Plus project

W marcu 2014 roku zakończył się dwuletni międzynarodowy projekt Partage Plus - Digitising
and Enabling Art Nouveau for Europeana1, realizowany w ramach finansowanego przez Komisję
Europejską Programu Szczegółowego na Rzecz Wspierania Polityki w Zakresie Technologii
Informacyjnych i Komunikacyjnych (ICT PSP), będącego częścią Programu Ramowego na
Rzecz Konkurencyjności i Innowacji (CIP). W przedsięwzięciu wzięło udział 25 instytucji -
muzeów, bibliotek, ośrodków dokumentacyjnych i naukowych z 17 państw Unii Europejskiej2.
Koordynatorem i administratorem Partage Plus była brytyjska organizacja Collections Trust.
Muzeum Narodowe w Warszawie uczestniczyło w projekcie jako jedyna publiczna instytucja mu-
zealna z Polski, obok dwóch innych krajowych partnerów projektu: krakowskiej Fundacji Muzeum
Wojciecha Weissa oraz Międzynarodowego Centrum Zarządzania Informacją w Toruniu.
Głównym celem Partage Plus była digitalizacja oraz udostępnienie w Internecie - w portalu
Europeana (www.etiropeana.ett) - 75 tysięcy dzieł sztuki europejskiej powstałych w okresie Art
Nouveau (w latach 1890-1914). Muzeum Narodowe w Warszawie zadeklarowało opracowanie
pięciu tysięcy obiektów, co sytuuje je wśród siedmiu największych członków omawianego
konsorcjum.
Starając się scharakteryzować rezultaty tego projektu, warto zauważyć, że digitalizacja
zbiorów artystycznych często bywa niesłusznie kojarzona jedynie z aspektem technologicz-
nym i wizualnym - wykonywaniem i archiwizowaniem cyfrowych reprodukcji dzieł sztuki.
W takim ujęciu nie docenia się innego istotnego elementu tego procesu: tworzenia tekstowej
warstwy informacyjno-opisowej (metadanych). Opublikowanie w sieci tak licznego zespołu
różnorodnych zabytków przechowywanych i opracowywanych w blisko stu kolekcjach w całej
Europie (niektórzy uczestnicy projektu gromadzili również dane przekazywane przez mniej-
sze podmioty)3 stanowiło poważne wyzwanie informatyczne. Łatwo zrozumieć rangę tego
przedsięwzięcia, jeśli pamiętać, że instytucje skupione w Partage Plus różnią się pod względem
przyjętych praktyk i stopnia zaawansowania stosowanych technologii, wykorzystują rozmaite
standardy i formaty metadanych4. W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu spójności

1 Strona projektu Partage Plus [online], [dostęp: 18 marca 2014], dostępna w Internecie: <http://www.
partage-plus. eu/>.
2 Pełna lista uczestników: Partners [online], [dostęp: 18 marca 2014], dostępna w Internecie: <http://www.
partage-plus.eu/en/contents/2,Partners>.
3 Np. Muzeum Sztuki i Rzemiosła (Muzej za umjetnost i obrt) w Zagrzebiu jako krajowy agregator
Chorwacji pozyskiwał dane z 80 mniejszych muzeów, galerii i kolekcji prywatnych.
4 Zob. Nikolaos Simou, Katie Smith, Gordon McKenna, Metadata production and deliveiy plan, and report on ag-
gregation setup [online], [dostęp: 18 marca 2014], dostępny w Internecie: <http://www.partage-plus.eu/en/servefile?id=3i>.