Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3(39).2014)

100

Sztuka starożytna


Mieszkańcy osady Bahra i specjalizowali się w wyrobie pacior-
ków rurkowatych z muszli Strombus persicus. Jest to poświadczone
przez odkrycie w Domu i warsztatu wyspecjalizowanego w ich wy-
robie, a także licznych odpadów produkcyjnych muszli, nieudanych
paciorków (il. 19) i narzędzi kamiennych znajdowanych w pomiesz-
czeniach obu domów. Ich wyrób wymagał znacznych umiejętności
i był obciążony dużym ryzykiem wykonawczym. Półproduktem
do wykonania paciorka rurkowatego był łukowaty segment wy-
cięty z dolnego zwoju górnej skrętki muszli. Po wstępnym faseto-
waniu przewiercano go krzemiennymi lub czertowymi wiertłami,
wzdłuż osi z obu końców (il. 20). Ta faza produkcji była najbardziej
ryzykowna i z niej pochodzi najwięcej uszkodzonych egzemplarzy.
Kolejną fazą było oszlifowanie paciorka, tak by uzyskał kształt prostej
rurki. W końcowym jej stadium „kalibrowano” go, używając kamie-
nia szlifierskiego z rowkami o szerokości 5-6 mm (il. 21). Finalna
obróbka polegała na jego wypolerowaniu.
Dotychczas znaleziono na terenie osady ok. stu odrzutów
z różnych faz wyrobu paciorka, dzięki temu można odtworzyć cały
cykl produkcyjny. Jest to jak dotąd pierwsza odkryta pracownia




4



5


6


i


7



8

9