DOI Heft:
Część III. Badania atrybucyjne i technologiczne nad dawnym malarstwem i rysunkiem / Part III. Attribution and Technological Research on Old Master Paintings and Drawings
DOI Artikel:Love, David: Waluta koneserów - o historii dwóch wersji Świętej Rodziny zé świętym Janem Chrzcicielem i świętą Katarzyną Aleksandryjską Gianfrancesca Penniego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45362#0261
260
Badania atrybucyjne i technologiczne nad dawnym malarstwem i rysunkiem
il. 5 I fig. 5
Daniel Mytens, James
Hamilton, 1. książę
Hamilton I James
Hamilton, Ist Duke of
Hamilton, 1629, Scottish
National Portrait Gallery,
Edynburg I Edinburgh
fot. I photo © Scottish National
Portrait Gallery, Edinburgh
mał gwarantujące bliskość monarchy wysokie stanowisko koniu-
szego królewskiego wraz z pokojami w sercu pałacu Whitehall19.
Powrócił z niechlubnej misji wojskowej, którą odbył w Niemczech
w latach 1631-1632, z półtuzinem obrazów jako podarunkiem mają-
cym ułagodzić króla, a w latach 1635-1637 przejął od spadkobierców
Buckinghama pięćdziesięcioczteropokojową rezydencję naprze-
ciwko wejścia do pałacu (po czym w 1638 r. kolejną posiadłość pod
miastem), gdzie mógł prezentować własną kolekcję20.
Można założyć, że wspomniany zakład między królem a księ-
ciem miał charakter polityczny. Od połowy 1637 roku w Szkocji
sprzeciwiano się narzuconemu przez Karola królewskiemu, an-
glikańskiemu Modlitewnikowi Powszechnemu. Hamilton często
bywał posłańcem niepożądanych wieści o tym, co jest możliwe
do osiągnięcia w dobrze mu znanej, niespokojnej części domeny
Karola, którą władca opuścił w wieku lat trzech. Karol był znany
ze swojego despotyzmu w sprawach państwowych (pewien błazen
stracił nawet posadę w następstwie jednego niefortunnego żartu).
Konsekwentnie dbał o młodych magnatów, takich jak Hamilton,
ale wykazywał nadwrażliwość na opinie odmienne od swoich -
traktował je jako dowód „zdradzieckich” intencji21, co zaowocowało
uwięzieniem Hamiltona na okres dwóch lat podczas angielskiej
wojny domowej. Najbardziej prawdopodobne jest jednak, że za-
kład między nimi dotyczył sztuki i miał stanowić zachętę ze strony
Karola dla Hamiltona podczas przeciągających się negocjacji w la-
tach 1637-1638 w sprawie zakupu obrazów (dla obu z nich) z kolekcji
della Nave i Priuli w Wenecji, za pośrednictwem tamtejszego amba-
sadora brytyjskiego, szwagra Hamiltona22. Element hazardu pojawił
się również, gdy Karol w 1634 roku usiłował zawiązać w Whitehall
spółkę w celu nabycia obrazów z pierwszego ze wspomnianych
zbiorów - uznał, że jej członkowie powinni wylosować swój udział,
rzucając kostką23.
19 „InjuM [tj. his Majesty’s] Longe Gallorie towards the Orchard... above
my lord Marques Hambletons doore” [W długiej galerii Jego Wysokości wycho-
dzącej na sad... nad drzwiami wielmożnego markiza Hambletona]. A. van der
Doort, op. cit. Zob. też Abraham van derDoort’s..., op. cit., p. 41,44.
20 Wallingford House (ob. siedziba admiralicji) oraz Chelsea House.
Zob. też Paul Shakeshaft, ‘To much bewiched with those intysing things’: the letters of
James, third Marquis of Hamilton and Basil, Viscount Feilding, concerning collecting
in Venice 1635-1639, „The Burlington Magazine” 1986, vol. 128, no. 1000 (June),
s. 114-132, przyp. 27,29.
21 John Adamson, The Noble Revolt: The Overthrow of Charles I, London
2007, s. 2,17.
22 Ellis Kirkham Waterhouse, Paintings from Venice for Seventeenth
Century England, „Italian Studies” 1952,7, s. 1-23; P. Shakeshaft, op. cit.
23 „They shall be equallie divided into fower parts by some men
skilfull in paintinge [...] and [...] [each] shall throw the dice severally. And
whosoever throwes most shall take his share first, and soe in order everye
Badania atrybucyjne i technologiczne nad dawnym malarstwem i rysunkiem
il. 5 I fig. 5
Daniel Mytens, James
Hamilton, 1. książę
Hamilton I James
Hamilton, Ist Duke of
Hamilton, 1629, Scottish
National Portrait Gallery,
Edynburg I Edinburgh
fot. I photo © Scottish National
Portrait Gallery, Edinburgh
mał gwarantujące bliskość monarchy wysokie stanowisko koniu-
szego królewskiego wraz z pokojami w sercu pałacu Whitehall19.
Powrócił z niechlubnej misji wojskowej, którą odbył w Niemczech
w latach 1631-1632, z półtuzinem obrazów jako podarunkiem mają-
cym ułagodzić króla, a w latach 1635-1637 przejął od spadkobierców
Buckinghama pięćdziesięcioczteropokojową rezydencję naprze-
ciwko wejścia do pałacu (po czym w 1638 r. kolejną posiadłość pod
miastem), gdzie mógł prezentować własną kolekcję20.
Można założyć, że wspomniany zakład między królem a księ-
ciem miał charakter polityczny. Od połowy 1637 roku w Szkocji
sprzeciwiano się narzuconemu przez Karola królewskiemu, an-
glikańskiemu Modlitewnikowi Powszechnemu. Hamilton często
bywał posłańcem niepożądanych wieści o tym, co jest możliwe
do osiągnięcia w dobrze mu znanej, niespokojnej części domeny
Karola, którą władca opuścił w wieku lat trzech. Karol był znany
ze swojego despotyzmu w sprawach państwowych (pewien błazen
stracił nawet posadę w następstwie jednego niefortunnego żartu).
Konsekwentnie dbał o młodych magnatów, takich jak Hamilton,
ale wykazywał nadwrażliwość na opinie odmienne od swoich -
traktował je jako dowód „zdradzieckich” intencji21, co zaowocowało
uwięzieniem Hamiltona na okres dwóch lat podczas angielskiej
wojny domowej. Najbardziej prawdopodobne jest jednak, że za-
kład między nimi dotyczył sztuki i miał stanowić zachętę ze strony
Karola dla Hamiltona podczas przeciągających się negocjacji w la-
tach 1637-1638 w sprawie zakupu obrazów (dla obu z nich) z kolekcji
della Nave i Priuli w Wenecji, za pośrednictwem tamtejszego amba-
sadora brytyjskiego, szwagra Hamiltona22. Element hazardu pojawił
się również, gdy Karol w 1634 roku usiłował zawiązać w Whitehall
spółkę w celu nabycia obrazów z pierwszego ze wspomnianych
zbiorów - uznał, że jej członkowie powinni wylosować swój udział,
rzucając kostką23.
19 „InjuM [tj. his Majesty’s] Longe Gallorie towards the Orchard... above
my lord Marques Hambletons doore” [W długiej galerii Jego Wysokości wycho-
dzącej na sad... nad drzwiami wielmożnego markiza Hambletona]. A. van der
Doort, op. cit. Zob. też Abraham van derDoort’s..., op. cit., p. 41,44.
20 Wallingford House (ob. siedziba admiralicji) oraz Chelsea House.
Zob. też Paul Shakeshaft, ‘To much bewiched with those intysing things’: the letters of
James, third Marquis of Hamilton and Basil, Viscount Feilding, concerning collecting
in Venice 1635-1639, „The Burlington Magazine” 1986, vol. 128, no. 1000 (June),
s. 114-132, przyp. 27,29.
21 John Adamson, The Noble Revolt: The Overthrow of Charles I, London
2007, s. 2,17.
22 Ellis Kirkham Waterhouse, Paintings from Venice for Seventeenth
Century England, „Italian Studies” 1952,7, s. 1-23; P. Shakeshaft, op. cit.
23 „They shall be equallie divided into fower parts by some men
skilfull in paintinge [...] and [...] [each] shall throw the dice severally. And
whosoever throwes most shall take his share first, and soe in order everye