374
Sztuka XX i XXI wieku
rozpaczą56. Za postacią kobiety rozciągają się ruiny, wyżej - zachmurzone niebo. Elektra jest
odwróceniem tego dramatycznego przedstawienia. Postaci skąpanej w blasku słonecznego
dnia, w jasnym kolorze błękitu „pozbawionym historii, bez przeszłości”, nie przystoi żałoba.
Jej udziałem jest wieczna melancholia, która pozwala oglądać zniszczenia wojenne niczym
„sztych Piranesiego”, a współczesność przeżywać poprzez powrót do antyku. Światło, cytu-
jąc raz jeszcze Morelowskiego, staje się nośnikiem „okrzepnięcia wbrew wszelkim stratom
i ruinom”57 oraz medium niepamięci, która funduje dyskurs tryumfalnego powrotu życia.
56 O ikonografii reprezentacji melancholii zob. Erwin Panofsky, Raymond Kalibanksy, Fritz Saxi, Saturn
i Melancholia. Studia z historii,filozofii, przyrody, medycyny, religii oraz sztuki, Warszawa 2009.
57 Cyt. za: J. Iwaszkiewicz, Teatralia, op. cit., s. 102.
Sztuka XX i XXI wieku
rozpaczą56. Za postacią kobiety rozciągają się ruiny, wyżej - zachmurzone niebo. Elektra jest
odwróceniem tego dramatycznego przedstawienia. Postaci skąpanej w blasku słonecznego
dnia, w jasnym kolorze błękitu „pozbawionym historii, bez przeszłości”, nie przystoi żałoba.
Jej udziałem jest wieczna melancholia, która pozwala oglądać zniszczenia wojenne niczym
„sztych Piranesiego”, a współczesność przeżywać poprzez powrót do antyku. Światło, cytu-
jąc raz jeszcze Morelowskiego, staje się nośnikiem „okrzepnięcia wbrew wszelkim stratom
i ruinom”57 oraz medium niepamięci, która funduje dyskurs tryumfalnego powrotu życia.
56 O ikonografii reprezentacji melancholii zob. Erwin Panofsky, Raymond Kalibanksy, Fritz Saxi, Saturn
i Melancholia. Studia z historii,filozofii, przyrody, medycyny, religii oraz sztuki, Warszawa 2009.
57 Cyt. za: J. Iwaszkiewicz, Teatralia, op. cit., s. 102.