DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Ilkosz, Barbara: Związek Artystów Śląska
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48106#0106
102
Barbara Ilkosz
30. Oskar Schlemmer, Wejście na stadion / Eingang ins Stadion,
1930. Reprod. wg kat. wyst. Staatliche Akademie fiir Kunst und
Kunstgewerbe Breslau. Gemalde, Plastik, Graphik, Architektur,
Kunstgewerbe, Breslau 1930.
su, jedynej w Niemczech uczelni, jego zdaniem,
wyzwalającej swobodną kreację: „Gropiusowi
udało się na krótko po wojnie stworzyć w Bauhau-
sie instytut, który był świadomy swych żywotnych
podstaw [...]. Udało mu się zintegrować odpowied-
nie siły twórcze zarówno od strony technicznej
i rzemieślniczej, jak i artystyczno-estetycznej, które
swoim uczniom dały niekończące się źródło inspi-
racji”93. Podkreślił, że wrocławska uczelnia posiada
reprezentantów dwóch zasadniczych nurtów sztuki
współczesnej: jednego, obejmującego spektrum od
Nowej Rzeczowości po surrealizm (Otto Mueller,
Carlo Mense, Alexander Kanoldt, Georg Muchę)
i drugiego, od kubizmu po konstruktywizm (Oskar
Moll, Johannes Molzahn, Oskar Schlemmer, Paul
Dobers) (ii. 31). Wyszedłszy z tradycji studiów
w atelier wybitnych mistrzów, Corintha i Matisse-
’a, Moll cenił indywidualności artystyczne, a dzięki
kontaktom w latach dwudziestych z kręgiem
skupionym wokół czasopisma „Kunsttopf”, wspie-
rał stylistyczny pluralizm. Daleki od dogmatycz-
nego spojrzenia na to, co nowe, pozostał otwarty na
awangardę, nie odrzucając tradycji. Moll wiedział,
że realizowany przez niego program znajduje się
w fazie eksperymentalnej, a współpracujący z nim
artyści stanowili „produktywne siły”, które, jak przy-
puszczał, tworząc nowe idee, doprowadzą Akade-
mię do rozkwitu. Nie szukał bazy ideologicznej,
która zdominowała działania Bauhausu, w nowych
mediach artystycznych - filmie, reklamie i fotografii
- dostrzegał możliwość odkrywania piękna.
Program i perspektywy rozwoju wrocławskiej
Akademii wsparł Erich Wiese, który podkreślał:
„Instytut ten odzwierciedla najwyraźniej spośród mu
podobnych w Niemczech obecną sytuację sztuki, jej
wielostronne oblicze. [...] Akademia we Wrocła-
wiu jest w istocie najżywotniejszą w Niemczech
- a nawet jeszcze więcej!”94. Wiese podkreślił istotne
znaczenie wyselekcjonowanego grona pedagogów
i biorąc pod uwagę ignorancję części środowiska
wobec starań Oskara Molla, wyjaśniał, że „dyrek-
tor wrocławskiej Akademii w ciągu kilku lat prze-
kształcił ten instytut tak, jak to było teraz możliwe.
Obecni są w nim wartościowi pedagodzy, którzy
utrzymują związek z tradycją; jednak zdecydowany
akcent położony jest na te osoby, których twórcza
31. Paul Dobers, Martwa natura / Stilleben, ok. 1930. Reprod. wg
kat. wyst. Staatliche Akademie fiir Kunst und Kunstgewerbe Breslau.
Gemalde, Plastik, Graphik, Architektur, Kunstgewerbe, Breslau 1930.
Barbara Ilkosz
30. Oskar Schlemmer, Wejście na stadion / Eingang ins Stadion,
1930. Reprod. wg kat. wyst. Staatliche Akademie fiir Kunst und
Kunstgewerbe Breslau. Gemalde, Plastik, Graphik, Architektur,
Kunstgewerbe, Breslau 1930.
su, jedynej w Niemczech uczelni, jego zdaniem,
wyzwalającej swobodną kreację: „Gropiusowi
udało się na krótko po wojnie stworzyć w Bauhau-
sie instytut, który był świadomy swych żywotnych
podstaw [...]. Udało mu się zintegrować odpowied-
nie siły twórcze zarówno od strony technicznej
i rzemieślniczej, jak i artystyczno-estetycznej, które
swoim uczniom dały niekończące się źródło inspi-
racji”93. Podkreślił, że wrocławska uczelnia posiada
reprezentantów dwóch zasadniczych nurtów sztuki
współczesnej: jednego, obejmującego spektrum od
Nowej Rzeczowości po surrealizm (Otto Mueller,
Carlo Mense, Alexander Kanoldt, Georg Muchę)
i drugiego, od kubizmu po konstruktywizm (Oskar
Moll, Johannes Molzahn, Oskar Schlemmer, Paul
Dobers) (ii. 31). Wyszedłszy z tradycji studiów
w atelier wybitnych mistrzów, Corintha i Matisse-
’a, Moll cenił indywidualności artystyczne, a dzięki
kontaktom w latach dwudziestych z kręgiem
skupionym wokół czasopisma „Kunsttopf”, wspie-
rał stylistyczny pluralizm. Daleki od dogmatycz-
nego spojrzenia na to, co nowe, pozostał otwarty na
awangardę, nie odrzucając tradycji. Moll wiedział,
że realizowany przez niego program znajduje się
w fazie eksperymentalnej, a współpracujący z nim
artyści stanowili „produktywne siły”, które, jak przy-
puszczał, tworząc nowe idee, doprowadzą Akade-
mię do rozkwitu. Nie szukał bazy ideologicznej,
która zdominowała działania Bauhausu, w nowych
mediach artystycznych - filmie, reklamie i fotografii
- dostrzegał możliwość odkrywania piękna.
Program i perspektywy rozwoju wrocławskiej
Akademii wsparł Erich Wiese, który podkreślał:
„Instytut ten odzwierciedla najwyraźniej spośród mu
podobnych w Niemczech obecną sytuację sztuki, jej
wielostronne oblicze. [...] Akademia we Wrocła-
wiu jest w istocie najżywotniejszą w Niemczech
- a nawet jeszcze więcej!”94. Wiese podkreślił istotne
znaczenie wyselekcjonowanego grona pedagogów
i biorąc pod uwagę ignorancję części środowiska
wobec starań Oskara Molla, wyjaśniał, że „dyrek-
tor wrocławskiej Akademii w ciągu kilku lat prze-
kształcił ten instytut tak, jak to było teraz możliwe.
Obecni są w nim wartościowi pedagodzy, którzy
utrzymują związek z tradycją; jednak zdecydowany
akcent położony jest na te osoby, których twórcza
31. Paul Dobers, Martwa natura / Stilleben, ok. 1930. Reprod. wg
kat. wyst. Staatliche Akademie fiir Kunst und Kunstgewerbe Breslau.
Gemalde, Plastik, Graphik, Architektur, Kunstgewerbe, Breslau 1930.