DOI Heft:
Zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu
DOI Artikel:Żak, Izabela: Stefano della Bella (1610-1664): Akwaforty ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.48106#0207
IZABELA ZAK
(Wrocław)
STEFANO DELLA BELLA (1610-1664).
AKWAFORTY ZE ZBIORÓW
MUZEUM NARODOWEGO WE WROCŁAWIU
W 2003 r. ukazał się artykuł Jolanty Talbierskiej
na temat twórczości włoskiego grafika Stefana della
Belli1. W części wstępnej autorka omawia polskie
kolekcje zawierające graficzne (bardziej zasobne)
i rysunkowe (dosyć skromne) oeuure della Belli,
pomijając jednak zbiory Muzeum Narodowego we
Wrocławiu. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego,
gdyby ograniczyła się do instytucji, w których prace
Włocha reprezentowane są najliczniej (Muzeum
Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w War-
szawie, Muzeum Czartoryskich w Krakowie, Biblio-
teka Uniwersytetu Warszawskiego),jednakj. Talbier-
ska wymienia także Muzeum Narodowe w Gdańsku
(„64 ryciny”), Zamek Królewski w Warszawie („kilka
akwafort artysty”), Bibliotekę PAU w Krakowie („140
akwafort”), Bibliotekę Fundacji Ossolińskich we
Wrocławiu („sztuczny album z ponad 100 akwafor-
tami”), Muzeum Narodowe w Poznaniu („28 akwa-
fort”) czy Bibliotekę Jagiellońską w Krakowie („26
rycin”) oraz kilka kolekcji prywatnych.
Tymczasem w zbiorach Muzeum Narodowego
we Wrocławiu2 znajduje się może nie największa,
ale jednak dosyć pokaźna liczba - 337 prac oryginal-
nych oraz 37 kopii akwafort Stefana della Belli. Inte-
resujące jest pochodzenie tych rycin, mocno zwią-
zane z historią Ziem Zachodnich. Dwa historyczne
zbiory wrocławskie - Magdaleniana i Rehdigerana
— zawierające niemal kompletne oewre della Belli,
po roku 1945 zostały włączone do zbiorów Muzeum
Narodowego w Warszawie, natomiast wrocławskie
Muzeum — Śląskie, a później Narodowe — wzbo-
gaciło się o dawne zbiory berlińskie Bibliothek der
Kóniglichen Akademie der Kiinste i Kupferstich-
sammlungen der Kóniglichen Museen (Biblioteka
Królewskiej Akademii Sztuki i Zbiory Graficzne
Muzeów Królewskich). Graficzne i rysunkowe
zbiory Akademii Sztuki weszły zresztą w skład
tworzącego się od 1831 r. Kupferstichkabinett (Gabi-
netu Grafiki) przy Muzeach Królewskich, podobnie
jak kilka prywatnych kolekcji. Trzon wrocławskiej
kolekcji Stefana della Belli pochodzi właśnie z tych
placówek. Niektóre z odbitek dodatkowo infor-
mują o wcześniejszych właścicielach, których kolek-
cje zasiliły w latach trzydziestych berliński Gabinet
Grafiki. I tak, ponad 70 akwafort della Belli, które
znajdują się obecnie w MNWr., należało do Karla
Ferdinanda Friedricha von Naglera (1770-1846),
dyplomaty, generalnego dyrektora Poczty Królew-
skiej w Berlinie, a właścicielem niespełna dwudzie-
stu był kapitan w stanie spoczynku, baron Hans
Albrecht von Derschau (zm. 1824)3.
Berlińskie akwaforty della Belli nie trafiły bezpo-
średnio do wrocławskiego Muzeum w pierw-
szych latach jego tworzenia, lecz zostały przekazane
w 1973 r. z Archiwum Państwowego we Wrocławiu.
Nieznaczny procent dzieł della Belli pochodzi z po-
wojennych zakupów, należą do nich jednak prace
znaczące, np. Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu
czy Rotmistrz Pieczowski (zakupione odpowiednio
w 1966 i 1959 r.), jedna akwaforta - Most i zamek
Anioła w Rzymie (cykl Varie figurę) - została ofiaro-
wana w 1993 r.
Zbiory wrocławskiego Muzeum nie zostały też
przez J. Talbierską uwzględnione w monograficz-
nym opracowaniu della Belli4, które jest - co praw-
da - katalogiem zbiorów Gabinetu Rycin przy Biblio-
tece Uniwersytetu Warszawskiego (BUW), jednak
posiłkuje się akwafortami z innych kolekcji, czy to
w kontekście charakterystyki różnych stanów, czy też
dla uzupełnienia cyklu, nie kompletnego w BUW To
(Wrocław)
STEFANO DELLA BELLA (1610-1664).
AKWAFORTY ZE ZBIORÓW
MUZEUM NARODOWEGO WE WROCŁAWIU
W 2003 r. ukazał się artykuł Jolanty Talbierskiej
na temat twórczości włoskiego grafika Stefana della
Belli1. W części wstępnej autorka omawia polskie
kolekcje zawierające graficzne (bardziej zasobne)
i rysunkowe (dosyć skromne) oeuure della Belli,
pomijając jednak zbiory Muzeum Narodowego we
Wrocławiu. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego,
gdyby ograniczyła się do instytucji, w których prace
Włocha reprezentowane są najliczniej (Muzeum
Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w War-
szawie, Muzeum Czartoryskich w Krakowie, Biblio-
teka Uniwersytetu Warszawskiego),jednakj. Talbier-
ska wymienia także Muzeum Narodowe w Gdańsku
(„64 ryciny”), Zamek Królewski w Warszawie („kilka
akwafort artysty”), Bibliotekę PAU w Krakowie („140
akwafort”), Bibliotekę Fundacji Ossolińskich we
Wrocławiu („sztuczny album z ponad 100 akwafor-
tami”), Muzeum Narodowe w Poznaniu („28 akwa-
fort”) czy Bibliotekę Jagiellońską w Krakowie („26
rycin”) oraz kilka kolekcji prywatnych.
Tymczasem w zbiorach Muzeum Narodowego
we Wrocławiu2 znajduje się może nie największa,
ale jednak dosyć pokaźna liczba - 337 prac oryginal-
nych oraz 37 kopii akwafort Stefana della Belli. Inte-
resujące jest pochodzenie tych rycin, mocno zwią-
zane z historią Ziem Zachodnich. Dwa historyczne
zbiory wrocławskie - Magdaleniana i Rehdigerana
— zawierające niemal kompletne oewre della Belli,
po roku 1945 zostały włączone do zbiorów Muzeum
Narodowego w Warszawie, natomiast wrocławskie
Muzeum — Śląskie, a później Narodowe — wzbo-
gaciło się o dawne zbiory berlińskie Bibliothek der
Kóniglichen Akademie der Kiinste i Kupferstich-
sammlungen der Kóniglichen Museen (Biblioteka
Królewskiej Akademii Sztuki i Zbiory Graficzne
Muzeów Królewskich). Graficzne i rysunkowe
zbiory Akademii Sztuki weszły zresztą w skład
tworzącego się od 1831 r. Kupferstichkabinett (Gabi-
netu Grafiki) przy Muzeach Królewskich, podobnie
jak kilka prywatnych kolekcji. Trzon wrocławskiej
kolekcji Stefana della Belli pochodzi właśnie z tych
placówek. Niektóre z odbitek dodatkowo infor-
mują o wcześniejszych właścicielach, których kolek-
cje zasiliły w latach trzydziestych berliński Gabinet
Grafiki. I tak, ponad 70 akwafort della Belli, które
znajdują się obecnie w MNWr., należało do Karla
Ferdinanda Friedricha von Naglera (1770-1846),
dyplomaty, generalnego dyrektora Poczty Królew-
skiej w Berlinie, a właścicielem niespełna dwudzie-
stu był kapitan w stanie spoczynku, baron Hans
Albrecht von Derschau (zm. 1824)3.
Berlińskie akwaforty della Belli nie trafiły bezpo-
średnio do wrocławskiego Muzeum w pierw-
szych latach jego tworzenia, lecz zostały przekazane
w 1973 r. z Archiwum Państwowego we Wrocławiu.
Nieznaczny procent dzieł della Belli pochodzi z po-
wojennych zakupów, należą do nich jednak prace
znaczące, np. Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu
czy Rotmistrz Pieczowski (zakupione odpowiednio
w 1966 i 1959 r.), jedna akwaforta - Most i zamek
Anioła w Rzymie (cykl Varie figurę) - została ofiaro-
wana w 1993 r.
Zbiory wrocławskiego Muzeum nie zostały też
przez J. Talbierską uwzględnione w monograficz-
nym opracowaniu della Belli4, które jest - co praw-
da - katalogiem zbiorów Gabinetu Rycin przy Biblio-
tece Uniwersytetu Warszawskiego (BUW), jednak
posiłkuje się akwafortami z innych kolekcji, czy to
w kontekście charakterystyki różnych stanów, czy też
dla uzupełnienia cyklu, nie kompletnego w BUW To