130
Krzysztof Chmielewski
16. Mistrz Poliptyku św. Barbary (Wilhelm z Akwizgranu?),
poliptyk św. Barbary, kwatera Dioskuros przed świątynią pogańską,
fragment. Widoczne malowane na złotej folii dekoracje szat. Fot.
Roman Stasiuk.
Na położonej złotej folii namalowano część de-
koracyjnych elementów ubiorów postaci. Na nakry-
ciu głowy św. Adaukta oraz fragmencie jego lewego
rękawa namalowano płaski ornament oraz kamienie
i perły. Podobnie na złotym obszyciu zielonej sza-
ty postaci w żółtym turbanie w kwaterze Dioskuros
przed świątynią pogańską. Ponadto czerwoną farbą na-
malowano ornament na szacie Dioskurosa, białą zaś
zdobiące ją perły (il. 16).
Warstwę złota w tłach kwater pokryto półprzeźro-
czystym laserunkiem zidentyfikowanym dzięki prze-
prowadzonemu badaniu metodą chromatografii ga-
zowej jako gumożywica, prawdopodobnie gumiguta.
Dzięki niej złoto uzyskało ciemniejszą i cieplejszą bar-
wę. W kwaterze środkowej, gdy nałożona gumożywi-
ca była jeszcze wystarczająco mokra, miękkim narzę-
dziem, prawdopodobnie kawałkiem odpowiednio wy-
struganego patyka, wytarto w określonych miejscach
nałożone spoiwo. W ten sposób, dzięki zróżnicowaniu
barwy oraz połysku złota (bardziej matowego na płasz-
czyznach, gdzie pozostał laserunek), uzyskano deko-
racyjne linie, promienie oraz napisy na nimbach, po-
stacie aniołów, trzymaną przez nich koronę nad gło-
wą św. Barbary (il. 17) oraz cienkie promieniste linie
rozchodzące się ze środków dekoracyjnych wieloliści
na zawieszonej za postaciami kotarze. W ten sam spo-
17. Mistrz Poliptyku św. Barbary (Wilhelm z Akwizgranu?), poliptyk św. Barbary, fragment kwatery środkowej. Widoczny w tle grawe-
rowany w zaprawie ornament oraz laserowany na zlocie rysunek korony nad św. Barbarą, dekoracje i napisy na nimbie św. Feliksa. Fot.
Roman Stasiuk.
Krzysztof Chmielewski
16. Mistrz Poliptyku św. Barbary (Wilhelm z Akwizgranu?),
poliptyk św. Barbary, kwatera Dioskuros przed świątynią pogańską,
fragment. Widoczne malowane na złotej folii dekoracje szat. Fot.
Roman Stasiuk.
Na położonej złotej folii namalowano część de-
koracyjnych elementów ubiorów postaci. Na nakry-
ciu głowy św. Adaukta oraz fragmencie jego lewego
rękawa namalowano płaski ornament oraz kamienie
i perły. Podobnie na złotym obszyciu zielonej sza-
ty postaci w żółtym turbanie w kwaterze Dioskuros
przed świątynią pogańską. Ponadto czerwoną farbą na-
malowano ornament na szacie Dioskurosa, białą zaś
zdobiące ją perły (il. 16).
Warstwę złota w tłach kwater pokryto półprzeźro-
czystym laserunkiem zidentyfikowanym dzięki prze-
prowadzonemu badaniu metodą chromatografii ga-
zowej jako gumożywica, prawdopodobnie gumiguta.
Dzięki niej złoto uzyskało ciemniejszą i cieplejszą bar-
wę. W kwaterze środkowej, gdy nałożona gumożywi-
ca była jeszcze wystarczająco mokra, miękkim narzę-
dziem, prawdopodobnie kawałkiem odpowiednio wy-
struganego patyka, wytarto w określonych miejscach
nałożone spoiwo. W ten sposób, dzięki zróżnicowaniu
barwy oraz połysku złota (bardziej matowego na płasz-
czyznach, gdzie pozostał laserunek), uzyskano deko-
racyjne linie, promienie oraz napisy na nimbach, po-
stacie aniołów, trzymaną przez nich koronę nad gło-
wą św. Barbary (il. 17) oraz cienkie promieniste linie
rozchodzące się ze środków dekoracyjnych wieloliści
na zawieszonej za postaciami kotarze. W ten sam spo-
17. Mistrz Poliptyku św. Barbary (Wilhelm z Akwizgranu?), poliptyk św. Barbary, fragment kwatery środkowej. Widoczny w tle grawe-
rowany w zaprawie ornament oraz laserowany na zlocie rysunek korony nad św. Barbarą, dekoracje i napisy na nimbie św. Feliksa. Fot.
Roman Stasiuk.