DOI issue:
Miscellanea
DOI article:Bandurska, Zofia: Archiwalia dawnych wrocławskich muzeów sztuki
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48106#0166
162
Zofia Bandurska
8. Śląskie Muzeum Przemysłu Artystycznego i Starożytności, widok fasady przy GraupenstraBe (ob. ul. Krupnicza}, fotografia z 1900.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Fot. Arkadiusz Podstawka.
od 1881 r. przez Schlesischer Zentralgewerbeverein
(Śląski Centralny Związek Rzemiosła) Museum fur
Kunstgewerbe (Muzeum Przemysłu Artystyczne-
go) ze wspomnianym już Muzeum Starożytności
Śląskich9. To ostatnie poszukiwało nowej siedziby
dla swych coraz liczniejszych zbiorów obejmują-
cych także zabytki archeologiczne. Dzięki daro-
wiźnie Heinricha von Korna, znanego mecenasa
sztuki, miasto zakupiło dawny Standehaus (Dom
Stanów) przy GraupenstraBe (ul. Krupniczej) na
siedzibę nowego muzeum (il. 8), którego uroczy-
ste otwarcie nastąpiło w listopadzie 1899 r. (gmach
został zburzony podczas oblężenia miasta w 1945 r.).
Dyrektorem został dr Karl Masner, dotychczasowy
kustosz Osterreichisches Museum fur Kunst und
Industrie (Austriackiego Muzeum Sztuki i Przemy-
słu) wWiedniu. Stanowisko drugiego dyrektora objął
kustosz Muzeum Śląskich Starożytności dr Hans
Seger. W 1920 r. oddziałem Muzeum Przemysłu
Artystycznego i Starożytności stała się willa Alberta
Neissera, światowej sławy dermatologa, wzniesiona
w latach 1897-1898 przez architekta Hansa Grise-
bacha, w pobliżu Starych Szczytnik10. Zgodnie
z wolą zmarłych właścicieli Toni i Alberta Neis-
serów dom przy FiirstenstraBe (dziś al. Ludomira
Różyckiego) wraz ze zbiorami przekazany został
miastu (il. 9). Życzeniem ofiarodawców było, aby
willa, stanowiąc w przyszłości „rodzaj muzeum”,
nie utraciła nigdy charakteru mieszkalnego.
W 1934 r. po objęciu władzy przez nazistów
oddział zlikwidowano. W czasie działań wojen-
nych willa została zrujnowana, a krótko po wojnie
rozebrana. Drugim oddziałem Muzeum było
Schlossmuseum (Muzeum Zamkowe) z siedzibą
w dawnym Zamku Królewskim, który po ogło-
szeniu w 1918 r. Niemiec republiką przestał
pełnić funkcję monarszej rezydencji11. Oddział
otwarto we wrześniu 1926 r., jego kierownikiem
został prof. Erwin Hintze. Później muzea miej-
skie objęto wspólną nazwą: Kunstsammlungen der
Stadt Breslau (Zbiory Sztuki Miasta Wrocławia).
Historyczne wnętrza dawnej rezydencji z zacho-
wanym częściowo wyposażeniem pełniły funkcję
muzeum wnętrz. W salach pozbawionych histo-
rycznego wystroju urządzono ekspozycje muze-
alne. Siedziba królewska położona była pomiędzy
Karlstr. (dziś ul. Kazimierza Wielkiego), a SchloB-
platz (dziś pl. Wolności) (il. 10). Z trójczłonowego
Zofia Bandurska
8. Śląskie Muzeum Przemysłu Artystycznego i Starożytności, widok fasady przy GraupenstraBe (ob. ul. Krupnicza}, fotografia z 1900.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Fot. Arkadiusz Podstawka.
od 1881 r. przez Schlesischer Zentralgewerbeverein
(Śląski Centralny Związek Rzemiosła) Museum fur
Kunstgewerbe (Muzeum Przemysłu Artystyczne-
go) ze wspomnianym już Muzeum Starożytności
Śląskich9. To ostatnie poszukiwało nowej siedziby
dla swych coraz liczniejszych zbiorów obejmują-
cych także zabytki archeologiczne. Dzięki daro-
wiźnie Heinricha von Korna, znanego mecenasa
sztuki, miasto zakupiło dawny Standehaus (Dom
Stanów) przy GraupenstraBe (ul. Krupniczej) na
siedzibę nowego muzeum (il. 8), którego uroczy-
ste otwarcie nastąpiło w listopadzie 1899 r. (gmach
został zburzony podczas oblężenia miasta w 1945 r.).
Dyrektorem został dr Karl Masner, dotychczasowy
kustosz Osterreichisches Museum fur Kunst und
Industrie (Austriackiego Muzeum Sztuki i Przemy-
słu) wWiedniu. Stanowisko drugiego dyrektora objął
kustosz Muzeum Śląskich Starożytności dr Hans
Seger. W 1920 r. oddziałem Muzeum Przemysłu
Artystycznego i Starożytności stała się willa Alberta
Neissera, światowej sławy dermatologa, wzniesiona
w latach 1897-1898 przez architekta Hansa Grise-
bacha, w pobliżu Starych Szczytnik10. Zgodnie
z wolą zmarłych właścicieli Toni i Alberta Neis-
serów dom przy FiirstenstraBe (dziś al. Ludomira
Różyckiego) wraz ze zbiorami przekazany został
miastu (il. 9). Życzeniem ofiarodawców było, aby
willa, stanowiąc w przyszłości „rodzaj muzeum”,
nie utraciła nigdy charakteru mieszkalnego.
W 1934 r. po objęciu władzy przez nazistów
oddział zlikwidowano. W czasie działań wojen-
nych willa została zrujnowana, a krótko po wojnie
rozebrana. Drugim oddziałem Muzeum było
Schlossmuseum (Muzeum Zamkowe) z siedzibą
w dawnym Zamku Królewskim, który po ogło-
szeniu w 1918 r. Niemiec republiką przestał
pełnić funkcję monarszej rezydencji11. Oddział
otwarto we wrześniu 1926 r., jego kierownikiem
został prof. Erwin Hintze. Później muzea miej-
skie objęto wspólną nazwą: Kunstsammlungen der
Stadt Breslau (Zbiory Sztuki Miasta Wrocławia).
Historyczne wnętrza dawnej rezydencji z zacho-
wanym częściowo wyposażeniem pełniły funkcję
muzeum wnętrz. W salach pozbawionych histo-
rycznego wystroju urządzono ekspozycje muze-
alne. Siedziba królewska położona była pomiędzy
Karlstr. (dziś ul. Kazimierza Wielkiego), a SchloB-
platz (dziś pl. Wolności) (il. 10). Z trójczłonowego