DOI Artikel:
Leitsch, Walter: Der Brand im Wawel am 29. Jänner 1595
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17922#0269
4 Belka poprzeczna, Zwerchpalghen — Ojuerbalken.
8 Georg Schiechel do arcyksiężnej Marii, Kraków 8. III. 1595, oryginał w Haus-, Hof- und Staatsarchiv,
korespondencja rodzinna, karton 45, k. 19—31. Wszystkie cytowane w tym opracowaniu listy znajdują się w tym
zespole, wszystkie są oryginałami datowanymi w Krakowie i skierowanymi do arcyksiężnej Marii. Wobec tego dalej
możemy dane o nich mocno skrócić. O piecu zbudowanym dopiero po ślubie króla Zygmunta pisze Schiechel także
1. II. 1959 koresp. rodz. 45, k. 15—18.
• Tak też w: Kronice Polskiej Marcina Bielskiego, Sanok 1856, t. 3, s. 1720.
7 Schiechel, 1. II. 1955; Ernhofer, 1. II. 1595. Koresp. rodz. 42, k. 118—123.
8 Schiechel, 1. II. 1595; Ernhofer donosi, że król rozmawiał z nim i z Schiechelem. Także i dalej wymieniał
Ernhofer kilkakrotnie Schiechela, Schiechel natomiast tylko rzadko Ernhofera. Zob. Ernhofer, 1. II. 1595. Co dot.
lokalizacji pomieszczenia: gdy królowa „zobaczyła ogień naprzeciwko na dachu [będąc] w pokoju Urszuli, to jest
w pokoju starej królowej", Schiechel, 1. II. 1595.
9 Schiechel, 1. II. 1595.
10 Schiechel, 1. II. 1595. Choć ten komunikat oraz Ernhofera zostały zredagowane mniej więcej 70 godzin
po wypadkach, donosi tenże, że królowa powiedziała tylko: „co wy tam macie?", Erhnofer, 1. II. 1595. Po tej rze-
czowo nie ważnej, formalnie jednak istotnej różnicy pomiędzy tymi dwoma sprawozdaniami można zrozumieć, że
podobne komunikaty nie zasługują na zbytnie zaufanie właśnie w tych miejscach, w których podaje się szczegółowe
dane. Jakżeż ci dwaj panowie mieli zapamiętać dokładne i wcześniej przecież mało ważne szczegóły po owych
trzech, naprawdę emocjonujących dniach? Można jednak przyjąć, że nastrój rozmowy i jej akcent w tym najściślej-
szym gronie wokół pary królewskiej zostały przekazane poniekąd trafnie. Dlatego też podanie rozmowy w pełnym
jej brzmieniu uważam za usprawiedliwione.
11 Ernhofer, 1. II. 1595.
12 Ernhofer, 1. II. 1595. . Podobnie, choć nie tak szczegółowo informował Schiechel (1. II. 1595), który co do
rozmiaru i miejsca pożaru zauważył też jeszcze: Gdyśmy weszli na strych, widzieliśmy „że strop ozdobiony złotymi
różami palił się już na obwodzie na szerokość stołu".
18 Schiechel, 1. II. 1595.
14 Ernhofer, 1. II. 1595 i 6. III. 1595. Koresp. rodz. 42, k. 118—123, 124—127.
15 Ernhofer, 1. II. 1595. Wiadra skórzane należały wówczas do standartowego wyposażenia zwalczania
pożaru.
19 Schiechel, 1. II. 1595.
17 Ernhofer, 1. II. 1595.
18 Schiechel, 8. III. 1595.
19 Schiechel, 21. IV. 1595. Koresp. rodz. 45, k. 44—47.
80 Altana była „zakryta deskami w porze zimowej, żeby nie gniła. Na niej stały 2 łoża Jej Królewskiej Mości,
a więc łoże połogowe i inne, poza tym kufry z pościelą i podobne, które się spaliły, zresztą, chwała Bogu, nic poza
tym". Schiechel, 8. III. 1595. Zob. też królowa Anna, 9. III. 1595, Koresp. rodz. 40, k. 156—163.
81 Schiechel, 8. III. 1595.
22 Ernhofer, 1. II. 1595. Przy opisach kradzieży należy wziąść pod uwagę i to, że przypuszczano zapewne, iż
zamek i tak cały spłonie. Te więc osoby, które zostały tutaj określone jako złodzieje, mogły — według swojego mnie-
mania — ratować, wprawdzie dla siebie samych, ukradzione przedmioty.
28 Schiechel, 1. II. 1595. Wymieniona część odzieży była otwartym płaszczem sobolowym z trzema haftowa-
nymi brzegami.
24 Królowa Anna, 1. II. 1595. Koresp. rodz. 40, k. 151—153.
26 Królowa Anna, 9. III. 1595. Dokładne zestawienie wszystkich zaginionych sztuk biżuterii u Urszuli Meye-
rin, 7. IV. 1595. Koresp. rodz. 44, k. 5—7. Pod starą królową rozumie się tu Annę Jagiellonkę, której klejnoty określa
się ustawicznie w tej korespondencji jako bardzo wartościowe. „Krenl" -diadem, ulubiona ozdoba głowy w czasach
Odrodzenia. Zob. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, Deutsches Wórterbuch, Bd. 5, Leipzig 1873, kol. 2357.
26 Urszula Meyerin, 7. IV. 1595.
17 W Grazu nie było w owym czasie żadnego malarza nadwornego, tak że Anna miała zamiar wysłać tam
malarza dworu polskiego, by sportretował całą rodzinę na nowo. Królowa Anna, 6. IV. 1595. Koresp. rodz. 40,
k. 164—170.
18 Lokaj Adam, którego zamierza się wysłać do Grazu, opowie szczegóły. Królowa Anna, 9. III. 1595.
29 Puszki z konfiturą z wiśni i porzeczek.
80 Konfitura z pigw, którą się tak intensywnie gotuje i suszy (dziś z powodu jej zwartości — nazywa się ją
także serem z pigw), że można ją przechowywać w pudełkach.
81 Urszula Meyerin, 7. IV. 1595.
Schiechel, 1. II. 1595.
259
8 Georg Schiechel do arcyksiężnej Marii, Kraków 8. III. 1595, oryginał w Haus-, Hof- und Staatsarchiv,
korespondencja rodzinna, karton 45, k. 19—31. Wszystkie cytowane w tym opracowaniu listy znajdują się w tym
zespole, wszystkie są oryginałami datowanymi w Krakowie i skierowanymi do arcyksiężnej Marii. Wobec tego dalej
możemy dane o nich mocno skrócić. O piecu zbudowanym dopiero po ślubie króla Zygmunta pisze Schiechel także
1. II. 1959 koresp. rodz. 45, k. 15—18.
• Tak też w: Kronice Polskiej Marcina Bielskiego, Sanok 1856, t. 3, s. 1720.
7 Schiechel, 1. II. 1955; Ernhofer, 1. II. 1595. Koresp. rodz. 42, k. 118—123.
8 Schiechel, 1. II. 1595; Ernhofer donosi, że król rozmawiał z nim i z Schiechelem. Także i dalej wymieniał
Ernhofer kilkakrotnie Schiechela, Schiechel natomiast tylko rzadko Ernhofera. Zob. Ernhofer, 1. II. 1595. Co dot.
lokalizacji pomieszczenia: gdy królowa „zobaczyła ogień naprzeciwko na dachu [będąc] w pokoju Urszuli, to jest
w pokoju starej królowej", Schiechel, 1. II. 1595.
9 Schiechel, 1. II. 1595.
10 Schiechel, 1. II. 1595. Choć ten komunikat oraz Ernhofera zostały zredagowane mniej więcej 70 godzin
po wypadkach, donosi tenże, że królowa powiedziała tylko: „co wy tam macie?", Erhnofer, 1. II. 1595. Po tej rze-
czowo nie ważnej, formalnie jednak istotnej różnicy pomiędzy tymi dwoma sprawozdaniami można zrozumieć, że
podobne komunikaty nie zasługują na zbytnie zaufanie właśnie w tych miejscach, w których podaje się szczegółowe
dane. Jakżeż ci dwaj panowie mieli zapamiętać dokładne i wcześniej przecież mało ważne szczegóły po owych
trzech, naprawdę emocjonujących dniach? Można jednak przyjąć, że nastrój rozmowy i jej akcent w tym najściślej-
szym gronie wokół pary królewskiej zostały przekazane poniekąd trafnie. Dlatego też podanie rozmowy w pełnym
jej brzmieniu uważam za usprawiedliwione.
11 Ernhofer, 1. II. 1595.
12 Ernhofer, 1. II. 1595. . Podobnie, choć nie tak szczegółowo informował Schiechel (1. II. 1595), który co do
rozmiaru i miejsca pożaru zauważył też jeszcze: Gdyśmy weszli na strych, widzieliśmy „że strop ozdobiony złotymi
różami palił się już na obwodzie na szerokość stołu".
18 Schiechel, 1. II. 1595.
14 Ernhofer, 1. II. 1595 i 6. III. 1595. Koresp. rodz. 42, k. 118—123, 124—127.
15 Ernhofer, 1. II. 1595. Wiadra skórzane należały wówczas do standartowego wyposażenia zwalczania
pożaru.
19 Schiechel, 1. II. 1595.
17 Ernhofer, 1. II. 1595.
18 Schiechel, 8. III. 1595.
19 Schiechel, 21. IV. 1595. Koresp. rodz. 45, k. 44—47.
80 Altana była „zakryta deskami w porze zimowej, żeby nie gniła. Na niej stały 2 łoża Jej Królewskiej Mości,
a więc łoże połogowe i inne, poza tym kufry z pościelą i podobne, które się spaliły, zresztą, chwała Bogu, nic poza
tym". Schiechel, 8. III. 1595. Zob. też królowa Anna, 9. III. 1595, Koresp. rodz. 40, k. 156—163.
81 Schiechel, 8. III. 1595.
22 Ernhofer, 1. II. 1595. Przy opisach kradzieży należy wziąść pod uwagę i to, że przypuszczano zapewne, iż
zamek i tak cały spłonie. Te więc osoby, które zostały tutaj określone jako złodzieje, mogły — według swojego mnie-
mania — ratować, wprawdzie dla siebie samych, ukradzione przedmioty.
28 Schiechel, 1. II. 1595. Wymieniona część odzieży była otwartym płaszczem sobolowym z trzema haftowa-
nymi brzegami.
24 Królowa Anna, 1. II. 1595. Koresp. rodz. 40, k. 151—153.
26 Królowa Anna, 9. III. 1595. Dokładne zestawienie wszystkich zaginionych sztuk biżuterii u Urszuli Meye-
rin, 7. IV. 1595. Koresp. rodz. 44, k. 5—7. Pod starą królową rozumie się tu Annę Jagiellonkę, której klejnoty określa
się ustawicznie w tej korespondencji jako bardzo wartościowe. „Krenl" -diadem, ulubiona ozdoba głowy w czasach
Odrodzenia. Zob. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, Deutsches Wórterbuch, Bd. 5, Leipzig 1873, kol. 2357.
26 Urszula Meyerin, 7. IV. 1595.
17 W Grazu nie było w owym czasie żadnego malarza nadwornego, tak że Anna miała zamiar wysłać tam
malarza dworu polskiego, by sportretował całą rodzinę na nowo. Królowa Anna, 6. IV. 1595. Koresp. rodz. 40,
k. 164—170.
18 Lokaj Adam, którego zamierza się wysłać do Grazu, opowie szczegóły. Królowa Anna, 9. III. 1595.
29 Puszki z konfiturą z wiśni i porzeczek.
80 Konfitura z pigw, którą się tak intensywnie gotuje i suszy (dziś z powodu jej zwartości — nazywa się ją
także serem z pigw), że można ją przechowywać w pudełkach.
81 Urszula Meyerin, 7. IV. 1595.
Schiechel, 1. II. 1595.
259