DOI Artikel:
Markiewicz, Anna: Wiadomości biograficzne na temat brata Damiana Stankiewicza, ostatniego snycerza lwowskich dominikanów
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26736#0192
188
Anna Markiewicz
rzeźbiarza Juliusza Bełtowskiego3. Kolejnym etapem nauki przyszłego bra-
ta Damiana miała stać się półtoraroczna edukacja w warsztacie Ferdynan-
da Majerskiego4 w Przemyślu, a następnie miał przenieść się do Krakowa
i pobierać naukę na ówczesnej Szkole Sztuk Pięknych5. Krótko miał przeby-
wać także w szkole rzeźbiarskiej w Zakopanem w pracowni Edgara Kovatsa6.
O ile trudno zweryfikować te informacje, bez wątpienia można mówić o póź-
niejszych kontaktach i współpracy Stankiewicza ze wspomnianymi artystami,
szczególnie z Kovatsem, podczas prac w kościele p.w. Bożego Ciała we Lwowie.
W świetle zachowanych źródeł archiwalnych pewny jest lwowski etap edu-
kacji i kontakty z Juliuszem Bełtowskim. Rzeźbiarz ten kierował pracownią
snycerską lwowskiej Państwowej Szkoły Przemysłowej7, a w latach 1896-97
Stankiewicz uczęszczał do niej i ukończył tam - z bardzo dobrymi wynika-
3 J. Jarnuszkiewicz, Bełtowski Juliusz Wojciech, [w:] SAP, t. 1, 1971, s. 126-127; S. Świerz-
Zaleski, Bełtowski Juliusz Wojciech, [w:] PSB. t. 1, 1935, s. 410. W swoim biogramie
R. Świętochowski wspomina ogólnie o „Karolu Bełtowskim”.
4 J. Strzałkowski, Majerski Ferdynand Gerard, [w:] SAP, t. 5, 1993, s. 244-245; S. Majer-
ski, Rzeźbiarz Ferdynand Majerski (1832-1921), „Rocznik Historyczno-Archiwalny”,
18, 2004, s. 305-331; idem, Pracownia stolarska i kamieniarska artysty rzeźbiarza Fer-
dynanda Majerskiego w Przemyślu 1867-1930, „Przemyskie Zapiski Historyczne”, 14/15,
2003/2005, s. 173-177.
5 R. Świętochowski, op. cit., s. 330. Nazwisko Stankiewicza nie pojawia się w ewidencji
i spisach studentów archiwum ASP w Krakowie, choć formalnie nie był uczniem nie
wyklucza to jednak jego uczestnictwa w zajęciach. Za informację dotyczącą archiwum
ASP w Krakowie zechce przyjąć podziękowanie Pani Joanna Grabowska.
6 R. Świętochowski ogólnikowo wspomina pobyt Stankiewicza w szkole rzeźbiarskiej
„Piotra Kowacza” w Zakopanem; Edgar Kovats od r. 1895 był nauczycielem ówczesnej
szkoły snycerskiej w Zakopanem, w latach 1896-1900 jej dyrektorem, zob. H. Ke-
narowa, Kovats Edgar, [w:] SAP, t. 4, 1986, s. 190-192 (tu dalsza bibliografia); I. Try-
bowski, Kovdts Edgar, [w:] PSB, t. 14, 1968-1969, s. 508-509, niedawno postać Kovatsa
przypomnieli: A. Gluzińska, Dwaj zapomniani architekci Antoni Łuszczyński i Edgar
Kovats - twórcy oprawy architektonicznej Zakładu Naukowo-Wychowawczego w Chy-
rowie, „Przegląd Wschodni”, 7, 2001, s. 1327-1354; eadem, Zakład Wychowawczy oo.
Jezuitów i kaplica p.w. Św. Józefa w Chyrowie, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakral-
nej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. I: Kościoły
i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 5, Kraków 1997, s. 41-
53 oraz T. Szybisty, Styl zakopiański i jego twórca Edgar Kovdts (1849-1912), „Rocznik
Podhalański”, 10, 2003/2006, s. 55-104; idem, Wokół baroku. Kilka uwag o działalności
Edgara Kovdtsa (1849-1912) na polu architektury, [w:] Barok i barokizacja. Materiały
sesji oddziału krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Kraków 3-4 XII 2004,
red. K. Brzezina, J. Wolańska, Kraków 2007, s. 311-324; H. Kenarowa, Od zakopiańskiej
Szkoły Przemysłu Drzewnego do szkoły Kenara: studium z dziejów szkolnictwa zawodo-
wo-artystycznego w Polsce, Kraków 1978, s. 103-107.
7 Czwarte sprawozdanie C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny
1895/96, Lwów 1896, s. 58.
Anna Markiewicz
rzeźbiarza Juliusza Bełtowskiego3. Kolejnym etapem nauki przyszłego bra-
ta Damiana miała stać się półtoraroczna edukacja w warsztacie Ferdynan-
da Majerskiego4 w Przemyślu, a następnie miał przenieść się do Krakowa
i pobierać naukę na ówczesnej Szkole Sztuk Pięknych5. Krótko miał przeby-
wać także w szkole rzeźbiarskiej w Zakopanem w pracowni Edgara Kovatsa6.
O ile trudno zweryfikować te informacje, bez wątpienia można mówić o póź-
niejszych kontaktach i współpracy Stankiewicza ze wspomnianymi artystami,
szczególnie z Kovatsem, podczas prac w kościele p.w. Bożego Ciała we Lwowie.
W świetle zachowanych źródeł archiwalnych pewny jest lwowski etap edu-
kacji i kontakty z Juliuszem Bełtowskim. Rzeźbiarz ten kierował pracownią
snycerską lwowskiej Państwowej Szkoły Przemysłowej7, a w latach 1896-97
Stankiewicz uczęszczał do niej i ukończył tam - z bardzo dobrymi wynika-
3 J. Jarnuszkiewicz, Bełtowski Juliusz Wojciech, [w:] SAP, t. 1, 1971, s. 126-127; S. Świerz-
Zaleski, Bełtowski Juliusz Wojciech, [w:] PSB. t. 1, 1935, s. 410. W swoim biogramie
R. Świętochowski wspomina ogólnie o „Karolu Bełtowskim”.
4 J. Strzałkowski, Majerski Ferdynand Gerard, [w:] SAP, t. 5, 1993, s. 244-245; S. Majer-
ski, Rzeźbiarz Ferdynand Majerski (1832-1921), „Rocznik Historyczno-Archiwalny”,
18, 2004, s. 305-331; idem, Pracownia stolarska i kamieniarska artysty rzeźbiarza Fer-
dynanda Majerskiego w Przemyślu 1867-1930, „Przemyskie Zapiski Historyczne”, 14/15,
2003/2005, s. 173-177.
5 R. Świętochowski, op. cit., s. 330. Nazwisko Stankiewicza nie pojawia się w ewidencji
i spisach studentów archiwum ASP w Krakowie, choć formalnie nie był uczniem nie
wyklucza to jednak jego uczestnictwa w zajęciach. Za informację dotyczącą archiwum
ASP w Krakowie zechce przyjąć podziękowanie Pani Joanna Grabowska.
6 R. Świętochowski ogólnikowo wspomina pobyt Stankiewicza w szkole rzeźbiarskiej
„Piotra Kowacza” w Zakopanem; Edgar Kovats od r. 1895 był nauczycielem ówczesnej
szkoły snycerskiej w Zakopanem, w latach 1896-1900 jej dyrektorem, zob. H. Ke-
narowa, Kovats Edgar, [w:] SAP, t. 4, 1986, s. 190-192 (tu dalsza bibliografia); I. Try-
bowski, Kovdts Edgar, [w:] PSB, t. 14, 1968-1969, s. 508-509, niedawno postać Kovatsa
przypomnieli: A. Gluzińska, Dwaj zapomniani architekci Antoni Łuszczyński i Edgar
Kovats - twórcy oprawy architektonicznej Zakładu Naukowo-Wychowawczego w Chy-
rowie, „Przegląd Wschodni”, 7, 2001, s. 1327-1354; eadem, Zakład Wychowawczy oo.
Jezuitów i kaplica p.w. Św. Józefa w Chyrowie, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakral-
nej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. I: Kościoły
i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 5, Kraków 1997, s. 41-
53 oraz T. Szybisty, Styl zakopiański i jego twórca Edgar Kovdts (1849-1912), „Rocznik
Podhalański”, 10, 2003/2006, s. 55-104; idem, Wokół baroku. Kilka uwag o działalności
Edgara Kovdtsa (1849-1912) na polu architektury, [w:] Barok i barokizacja. Materiały
sesji oddziału krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Kraków 3-4 XII 2004,
red. K. Brzezina, J. Wolańska, Kraków 2007, s. 311-324; H. Kenarowa, Od zakopiańskiej
Szkoły Przemysłu Drzewnego do szkoły Kenara: studium z dziejów szkolnictwa zawodo-
wo-artystycznego w Polsce, Kraków 1978, s. 103-107.
7 Czwarte sprawozdanie C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny
1895/96, Lwów 1896, s. 58.