DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.43489#0224
218
Tomasz Bulewicz
uwzględnieniem jego koncepcji kompozycyjnych i kolorystyki, zainteresowany
był progresem prac czynionych przez swego protegowanego malarza.
Kompozycja tak dużych rozmiarów, przeznaczona do ekspozycji w repre-
zentacyjnym wnętrzu, musiała zapewne zostać zaakceptowana, po określeniu
tematu, w formie szkicu przygotowawczego przez ordynata. Malarz po skom-
pilowaniu scen pochodzących z różnych źródeł wypełnił je kolorem. Jednakże
obserwacja postaci pierwszego planu pozwala na zadanie pytania, czy twórcą
obrazu był tylko jeden malarz? Zauważyć można bowiem, że twarze aposto-
łów zgromadzonych z lewej strony Chrystusa różnią się znacznie w typie i
sposobie malowania od twarzy apostołów znajdujących się z prawej strony.
Najbardziej istotna różnica polega na silnym rozbieleniu twarzy oraz specy-
ficznej budowie: linia nosa i czoła tworzy prostą.
Kolejna wątpliwość nasuwa się w trakcie obserwacji budowy anatomicznej
korpusów przedstawionych osób, zwłaszcza apostołów umieszczonych skrajnie
z lewej i prawej strony całej grupy. W luminiscencji wzbudzonej (UV) za-
uważyć można, że w tkaninę, pod którą można domyślać się prawej ręki,
został wtórnie wmalowany korpus obecnie widocznej postaci. Pierwotnie
przedstawiona postać miała inne, o wiele większe proporcje (ił. 6 i 8). Nie
są to raczej poprawki odautorskie, tym bardziej że obraz został skonstruowa-
ny z gotowych scen, i raczej pewne jest, że malarz realizował dopracowany
projekt.
Obecność kilku postaci na pierwszym planie jest zasygnalizowana jedynie
obecnością głowy, która nie przynależy zasadniczo do żadnego korpusu, co
widoczne jest w grupie trzech apostołów z lewej strony.
Podobne problemy widoczne są także na kolejnym obrazie cyklu przedsta-
wiającym Chrystusa, wraz z grupą apostołów, otrzymującego wiadomość o
chorobie Łazarza, będącym ilustracją fragmentu Ewangelii św. Jana (11, 14-
16). Akcja przedstawiona na obrazie rozgrywa się symultanicznie. Na pier-
wszym planie znajduje się Chrystus trzymający w ręku list i stojący przed
nim posłaniec. Z lewej strony Chrystusa przedstawieni są apostołowie, wśród
nich znajduje się św. Tomasz z rozłożonymi rękoma, zdający się mówić:
„Chodźmy i my umrzeć razem z nim!”. W prawym górnym rogu widoczna
jest otwarta na zewnątrz sala. Znajduje się w niej łoże z baldachimem, na
którym spoczywa chory Łazarz, pochyla się nad nim medyk, wokół widać
krzątające się służące. W pomieszczeniu po lewej dostrzegamy siedzącą przy
stole postać, jak domyślamy się, piszącą list z wiadomością o chorobie Łaza-
rza, i oczekującego posłańca (ił. 9). Postaci przedstawione na obrazie charak-
teryzują się pewną sztywnością, ich ruchy są nienaturalne - postać Chrystusa
od pasa w dół namalowana jest z profilu, natomiast od pasa w górę en face.
Tomasz Bulewicz
uwzględnieniem jego koncepcji kompozycyjnych i kolorystyki, zainteresowany
był progresem prac czynionych przez swego protegowanego malarza.
Kompozycja tak dużych rozmiarów, przeznaczona do ekspozycji w repre-
zentacyjnym wnętrzu, musiała zapewne zostać zaakceptowana, po określeniu
tematu, w formie szkicu przygotowawczego przez ordynata. Malarz po skom-
pilowaniu scen pochodzących z różnych źródeł wypełnił je kolorem. Jednakże
obserwacja postaci pierwszego planu pozwala na zadanie pytania, czy twórcą
obrazu był tylko jeden malarz? Zauważyć można bowiem, że twarze aposto-
łów zgromadzonych z lewej strony Chrystusa różnią się znacznie w typie i
sposobie malowania od twarzy apostołów znajdujących się z prawej strony.
Najbardziej istotna różnica polega na silnym rozbieleniu twarzy oraz specy-
ficznej budowie: linia nosa i czoła tworzy prostą.
Kolejna wątpliwość nasuwa się w trakcie obserwacji budowy anatomicznej
korpusów przedstawionych osób, zwłaszcza apostołów umieszczonych skrajnie
z lewej i prawej strony całej grupy. W luminiscencji wzbudzonej (UV) za-
uważyć można, że w tkaninę, pod którą można domyślać się prawej ręki,
został wtórnie wmalowany korpus obecnie widocznej postaci. Pierwotnie
przedstawiona postać miała inne, o wiele większe proporcje (ił. 6 i 8). Nie
są to raczej poprawki odautorskie, tym bardziej że obraz został skonstruowa-
ny z gotowych scen, i raczej pewne jest, że malarz realizował dopracowany
projekt.
Obecność kilku postaci na pierwszym planie jest zasygnalizowana jedynie
obecnością głowy, która nie przynależy zasadniczo do żadnego korpusu, co
widoczne jest w grupie trzech apostołów z lewej strony.
Podobne problemy widoczne są także na kolejnym obrazie cyklu przedsta-
wiającym Chrystusa, wraz z grupą apostołów, otrzymującego wiadomość o
chorobie Łazarza, będącym ilustracją fragmentu Ewangelii św. Jana (11, 14-
16). Akcja przedstawiona na obrazie rozgrywa się symultanicznie. Na pier-
wszym planie znajduje się Chrystus trzymający w ręku list i stojący przed
nim posłaniec. Z lewej strony Chrystusa przedstawieni są apostołowie, wśród
nich znajduje się św. Tomasz z rozłożonymi rękoma, zdający się mówić:
„Chodźmy i my umrzeć razem z nim!”. W prawym górnym rogu widoczna
jest otwarta na zewnątrz sala. Znajduje się w niej łoże z baldachimem, na
którym spoczywa chory Łazarz, pochyla się nad nim medyk, wokół widać
krzątające się służące. W pomieszczeniu po lewej dostrzegamy siedzącą przy
stole postać, jak domyślamy się, piszącą list z wiadomością o chorobie Łaza-
rza, i oczekującego posłańca (ił. 9). Postaci przedstawione na obrazie charak-
teryzują się pewną sztywnością, ich ruchy są nienaturalne - postać Chrystusa
od pasa w dół namalowana jest z profilu, natomiast od pasa w górę en face.