Studia Waweliana (13.2007)

37. Obramienie okienne z czasu przebudowy
w wieku XVI, w elewacji południowej Lubranki,
poziom I piętra, stan po konserwacji

39. Obramienie okienne z czasu przebudowy w wieku
XVI, w elewacji zachodniej Lubranki, poziom I piętra,
stan po konserwacji

38. Wspornik sklepienny w sali I piętra Lubranki,
stan obecny

sowych, kamiennych wspornikach, charakterystycznych
dla warsztatu Berrecciego (fig. 38). Zapewne wówczas
przerobiono pierwotny wykusz strzelniczy na latrynowy,
przedłużając go przez dodanie drugiej pary krokszty-
nów, także z wapienia jurajskiego. Możliwe, że dopiero
przy tej przebudowie piwnice baszty nakryto sklepie-
niem kolebkowym. Dobudówka z ustępem publicznym
mieściła się zapewne od strony wschodniej, ponieważ
tędy przebiegał, opisany w późniejszych dokumentach,
kanał ściekowy z dziedzińca arkadowego.

Lubranka jako część renesansowej
rezydencji królewskiej

Pożar zamku w nocy z 17 na 18 października 1536
zniszczył górną kondygnację pałacu od izdebki przed
sypialnią królewską („stubella antę cubiculum regie”)
aż do baszty Lubranki („usąue ad turrim Lubranka”);
następnej nocy pożar rozgorzał na nowo, niszcząc samą
Lubrankę: „iamąue turris altior omnibus Lubranka no-
mine succeditur”61.

W panoramie Krakowa, sporządzonej dla elektora Ot-
tona Heinricha (zachowanej w bibliotece uniwersyteckiej
w Wtirzburgu)62, przedstawiono wygląd Lubranki bez-
pośrednio po pożarze, tj. z lat 1536-1537. Ten najstarszy
widok Klukowa dość wiernie oddaje szczegóły, choć nie

61 Tomkowicz, Wawel, 1, s. 142.

62 E.M. Firlet, Najstarsza panorama Krakowa, Kraków

1998.

22