Studia Waweliana (13.2007)

Najokazalsze spośród zachowanych i publikowanych tego
rodzaju XVII-wiecznych sreber królewieckich, wyróżniające
się rozbudowaną sceną figuralną. Zwraca uwagę stosunkowo
rzadko podejmowany w złotnictwie starotestamentowy temat
przedstawienia na płaszczu naczynia, w zupełnie innej redakcji
zrealizowany na kilku srebrach gdańskich (por. fig. 18-21).
Żadne z dzieł warsztatu Bocka, dotąd wzmiankowanych
w literaturze przedmiotu, nie należało do kolekcji publicznych;

przeważają okazy znane z handlu antykwarskiego. Niewielki
zbiór wawelski, obejmujący 7 sreber z Królewca (cztery kufle,
dzban, kubek i pudełko toaletowe), wobec zaprzepaszczenia
większości dorobku artystycznego tego ośrodka okazuje się jed-
ną z najzasobniejszych kolekcji tamtejszej sztuki złotniczej.

Bibl.: Stora Kvaliten, Stockholms Auktionsverk. 2 XII 2005, nr 2577.

5.

Hans (Johann) Meyer

czynny w Królewcu 1662-po 1703

Być może tożsamy z synem złotnika Petera Meyera (czynny
ok. 1634-po 1653).

4 I 1662 wykonał majstersztyk, a dwadzieścia dni później po-
ślubił Eleonorę Sophię, córkę złotnika Joachima Moysa. Drugą
żonę, Annę Barbarę Falek, córkę pastora Georga Falcka, pojął
17 IV 1688. Notowany jako ojciec chrzestny w latach: 1667,
1670, 1674, 1675, 1681 - także przy okazji chrztu własnych
dzieci: Anny Barbary (1688), Sophii Charlotty (1693), Daniela
Heinricha (1696), Christopha Conrada (1698) oraz Ottona
Wilhelma (1703).

Z dziewięciu dotąd notowanych dzieł z warsztatu Meyera
osiem zaginęło do r. 1956, a jedno znane jest z handlu anty-
kwarskiego47.

Kufel (fig. 10)

1686-1688

wys. 22,2 cm; 0 stopy 17,8 cm; 0 pokrywy 14,3 cm; waga
1372 g
nr inw. 8670

Srebro kute (stopa, korpus, pokrywa, ucho), odlewane (uchwyt
z zawiasem); dekoracja repusowana i cyzelowana; numizmaty
bite. Poszczególne elementy lutowane. Całość, z wyjątkiem
numizmatów, złocona. Miejscowe drobne zarysowania,
a także przetarcia na całej powierzchni.

Na krawędzi stopy i pokrywy oraz na odwrocie stopy znaki
złotnicze (fig. 11):

- miejski Królewca, bity w latach 1686-1705 - krzyż pod
koroną, w tarczy

- warsztatu Meyera - splecione HM w polu zbliżonym do
liścia.

W roku 1885 odnotowany w kolekcji A. Fubawina w St. Pe-
tersburgu, w całości rozproszonej po 1917. Zakupiony w r.
2003 od Jerzego Domańskiego w Warszawie.

Cylindryczny kufel z pokrywą na zawiasie i c-kształtnym,
gładkim uchem zakończonym gładką tarczką. W korpusie

4" Scheffler, o.c., s. 105-106, nr 146.

4S European Silver, Sotheby’s, Geneva, 10 XI 1987, s. 70, nr 192.
Zapewne tożsame z kuflem, który w r. 1994 był w antykwariacie Dr. Eva
Toepfer w Kónigstein/Taunus - Weltkunst 64: 1994, nr 3, s. 282.

osadzone 22 srebrne monety półguldenowe Jana Fryderyka
księcia saskiego i 2 srebrne półguldeny Ernesta Augusta
księcia brunszwicko-lineburskiego, rozmieszczone po osiem
w trzech rzędach; między numizmatami repusowane liście
akantu z kwiatami. W pokrywie wprawiony srebrny medal
Jana III Sobieskiego upamiętniający zwycięstwo pod Wied-
niem 1683, proj. Johanna Hóhna w Gdańsku.

Na krawędzi stopy wybite stare oznaczenie własnościowe: GW,
na odwrocie dna rytowane (słabo czytelne) rosyjskie oznaczenia
wagi i związane zapewne ze sprzedażą w Rosji (fig. 12).

Należy do szczególnie rozpowszechnionego w Królewcu typu
okazałych kufli monetowych o zunifikowanych proporcjach
i formach części składowych. Konsekwentnie regularny układ
numizmatów na płaszczu omawianego kufla, bez najbardziej
typowego dla Królewca efektu monet mijających się w pionach
na gładkim tle, lub zróżnicowanych wielkością-jest dość rzad-
ki. Zwraca uwagę dekoracja akantowa z kwiatami na stopie,
pokrywie oraz w pionowych układach między numizmatami na
płaszczu. Skromniejszym odpowiednikiem takiego rozwiązania
jest naczynie z warsztatu Davida Stobbe z około roku 16 704S -

154