z gładką stopą i pokrywą, pośrodku których tkwią większe
monety. Bliższą analogią pozostaje kufel monogramisty BH
z roku 1708 (fig. 13)49 - z akantowymi wieńcami na stopie
i pokrywie, w stylizacji usychającego ornamentu na płaszczu
49 Silber, Heilbronner Kunst- und Auktionshaus Dr. Jurgen Fi-
scher, 1 XII 2002, nr 13; Auktion 125, Kunstauktionshaus Schloss
Ahlden, 8, 14-15 V 2004, nr 343. W r. 2004 w ofercie Helga Matzke
Kunsthandel w Grunwald.
Bibl.: Cz i hak, DieEdelschmiedekunst..., I, s. 54, nr 146; M. Rosenberg,
zdradzający przynależność do późniejszej fazy stylowej niż
omawiane naczynie w zbiorach wawelskich. W obu wspo-
mnianych analogiach wykorzystano przede wszystkim monety
Zygmunta III Wazy.
Der Goldschmiede Merkzeichen, t. 2, Frankfurt am Main 1922-1925 (wyd.
3), s. 213, nr 2856 a; A. Rohde, U. Stover, Goidschmiedekunst in Kó-
nigsberg, Stuttgart 1959, s. 58 (Bau- und Kunstdenkmaler des Deutschen
Ostens, cz. B, t. 2); Scheffler, o.c., s. 106, nr 146, znak nr 247a; Stora
Kvaliten, Stockholms Auktionsverk, 27-29 XI 2001, nr 2310; Weltkunst 71:
2001, nr 13, s. 2088.
6.
Abraham Wilde
czynny w Królewcu 1676-po 1679
Określał się jako Augustanus (rodem z Augsburga), gdzie
działało 9 złotników o podobnym nazwisku, zapisywanym
jako Wild i Wildt. Prawa mistrzowskie uzyskał 14 IV 1676.
W tym samym roku wzmiankowany jako ojciec chrzestny
syna złotnika Daniela Mansfelda (czynny przed 1673-przed
1699)50 oraz malarza Gottfrieda Hintza i ojciec chrzestny syna
złotnika Davida Diiringa (czynny 1670-1716)51. W 1679 jego
żona Gertruda wzmiankowana jako matka chrzestna.
Za jego prace uchodziły dotąd: para świeczników ołtarzowych
z datą 1678, dawniej w AltroBgarter Kirche w Królewcu,
opatrzone znakiem złotniczym z ligaturążBK w tarczy, a tak-
że para repusowanych świeczników z r. 1681, z Tragheimer
Kirche w Królewcu, ocechowane podobnym monogramem,
zamkniętym w kole52.
50 W. Scheffler, Goldschmiede Ostpreussens. Daten, Werke,
Zeichen, Berlin-New York 1983, s. 122, nr 173.
51 Ibidem,?,. 116-117, nr 165.
52 Ibidem, s. 123-124, nr 175.
Łyżka (fig. 14)
4. ćwierć w. XVII
dł. 23,3 cm; szer. 6,1 cm; waga 101 g
nr inw. 5438 (w inw. z r. 1951 nr 4922)
Srebro odlewane, kute, rytowane, częściowo złocone. Złocenie
silnie starte.
14
15
155
monety. Bliższą analogią pozostaje kufel monogramisty BH
z roku 1708 (fig. 13)49 - z akantowymi wieńcami na stopie
i pokrywie, w stylizacji usychającego ornamentu na płaszczu
49 Silber, Heilbronner Kunst- und Auktionshaus Dr. Jurgen Fi-
scher, 1 XII 2002, nr 13; Auktion 125, Kunstauktionshaus Schloss
Ahlden, 8, 14-15 V 2004, nr 343. W r. 2004 w ofercie Helga Matzke
Kunsthandel w Grunwald.
Bibl.: Cz i hak, DieEdelschmiedekunst..., I, s. 54, nr 146; M. Rosenberg,
zdradzający przynależność do późniejszej fazy stylowej niż
omawiane naczynie w zbiorach wawelskich. W obu wspo-
mnianych analogiach wykorzystano przede wszystkim monety
Zygmunta III Wazy.
Der Goldschmiede Merkzeichen, t. 2, Frankfurt am Main 1922-1925 (wyd.
3), s. 213, nr 2856 a; A. Rohde, U. Stover, Goidschmiedekunst in Kó-
nigsberg, Stuttgart 1959, s. 58 (Bau- und Kunstdenkmaler des Deutschen
Ostens, cz. B, t. 2); Scheffler, o.c., s. 106, nr 146, znak nr 247a; Stora
Kvaliten, Stockholms Auktionsverk, 27-29 XI 2001, nr 2310; Weltkunst 71:
2001, nr 13, s. 2088.
6.
Abraham Wilde
czynny w Królewcu 1676-po 1679
Określał się jako Augustanus (rodem z Augsburga), gdzie
działało 9 złotników o podobnym nazwisku, zapisywanym
jako Wild i Wildt. Prawa mistrzowskie uzyskał 14 IV 1676.
W tym samym roku wzmiankowany jako ojciec chrzestny
syna złotnika Daniela Mansfelda (czynny przed 1673-przed
1699)50 oraz malarza Gottfrieda Hintza i ojciec chrzestny syna
złotnika Davida Diiringa (czynny 1670-1716)51. W 1679 jego
żona Gertruda wzmiankowana jako matka chrzestna.
Za jego prace uchodziły dotąd: para świeczników ołtarzowych
z datą 1678, dawniej w AltroBgarter Kirche w Królewcu,
opatrzone znakiem złotniczym z ligaturążBK w tarczy, a tak-
że para repusowanych świeczników z r. 1681, z Tragheimer
Kirche w Królewcu, ocechowane podobnym monogramem,
zamkniętym w kole52.
50 W. Scheffler, Goldschmiede Ostpreussens. Daten, Werke,
Zeichen, Berlin-New York 1983, s. 122, nr 173.
51 Ibidem,?,. 116-117, nr 165.
52 Ibidem, s. 123-124, nr 175.
Łyżka (fig. 14)
4. ćwierć w. XVII
dł. 23,3 cm; szer. 6,1 cm; waga 101 g
nr inw. 5438 (w inw. z r. 1951 nr 4922)
Srebro odlewane, kute, rytowane, częściowo złocone. Złocenie
silnie starte.
14
15
155