DOI issue:
Nr. 3
DOI article:Kamińska-Krassowska, Halina: Wystawa miniatur Muzeum w Pszcynie w Zamku Królewskim w Warszawie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48737#0261
RECENZJE
WY STAWY
HALINA KAMIŃSKA-KRASSOWSKA
WYSTAWA MINIATUR MUZEUM W PSZCZYNIE
W ZAMKU KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE
W okresie od 25 stycznia do 17 kwietnia 1988 r.
w galerii studyjnej Zamku Królewskiego w Warsza-
wie została zaprezentowana wystawa miniatur zorga-
nizowana przez Dyrekcję Zamku i Muzeum Wnętrz
Zabytkowych w Pszczynie1.
Muzeum w Pszczynie, dzięki konsekwentnemu
i kompetentnemu działaniu, w krótkim stosunkowo
czasie zgromadziło pokaźną ilość obiektów o znacznej
wartości zabytkowej i artystycznej. Aby prześledzić
dzieje powstania tego zespołu zabytków, należy
cofnąć się do roku 1969, kiedy to Ministerstwo Kul-
tury i Sztuki zakupiło większą część cennej kolekcji
dra inż. Leona Dietz D’Arma w ilości 227 miniatur
i przekazało ją Muzeum w Pszczynie2. W latach
późniejszych powiększono ten zbiór poprzez liczne
zakupy od osób prywatnych, w tym od Karoliny
Dietz D'Arma, wdowy po zmarłym kolekcjonerze, oraz
antykwarskich salonów Desy na terenie kraju. Mi-
niatury i sylwetki stanowiące niegdyś wyposażenie
zamku książąt Anhalt-Kóthen w Pszczynie oraz ich
następców książąt von Hochberg, właścicieli zamku
w Książu — uzupełniły zbiór wprawdzie nie najwięk-
szy w kraju, bo obejmujący około 340 pozycji (w
tym 332 skatalogowane), ale znaczny wartościami
artystycznymi i wnoszący dużą ilość obiektów nie-
znanych i nie notowanych, zwłaszcza w zakresie mi-
niatury polskiej.
Znakomita oprawa plastyczna wystawy, zaprojek-
towana przez Krzysztofa Burnatowicza, została utrzy-
mana w trzech tonacjach: ciemnej zieleni wnętrz
gablot, tła ekranów i ram, w które wkomponowano
obiekty, zlocie ram o urozmaiconych profilach, nie-
kiedy bardzo bogatych rzeźbiarsko (stanowiących za-
mierzony kontrast z delikatnością i intymnością
obiektów) oraz czerni wykładzin podłogowych, ukry-
wających w tym wypadku zbyt efektowne parkiety
zamkowe. W sumie — skupiająca uwagę, czytelna,
o dyskretnej elegancji ekspozycja3.
Zapowiedzią pokazu był starannie opracowany
przez dra Jana Kruczka plakat, utrzymany w cha-
rakterze i wiodącym kolorycie ekspozycji, na którym
umieszczono 18 wyróżniających się miniatur autorów
polskich i obcych.
Wystawie towarzyszył wydany w ubiegłym roku
obszerny katalog rozumowany, opracowany w sposób
dociekliwy i krytyczny przez Lidię Kruczek, w któ-
rym — przy pozycjach autoryzowanych — wyodręb-
niono sygnatury artystów, co jest cennym novum w
badaniach nad tą dziedziną sztuki4. Oparty o do-
kładnie przebadaną bibliografię, stanowi ważne źród-
ło dla dalszych poszukiwań naukowych. Korzystanie
z niego ułatwiają czytelnie wykonane, umieszczone w
tekście fotografie obiektów. Zastrzeżenia budzą zdję-
cia barwne, których koloryt nie odpowiada rzeczy-
wistości. Katalog ogromnie zyskał dzięki nadzwyczaj
sumiennej, wnikliwej i fachowej redakcji. W obec-
nym stanie badań nad miniaturą w Polsce to opra-
cowanie jest jednym z najdokładniejszych. Zwracają
uwagę walory strony technicznej wydawnictwa: bar-
dzo ładny papier oraz estetyczny krój czcionki.
Miniatury zostały starannie przygotowane do eks-
pozycji pod względem konserwatorskim, co pozwala
porównać stan obecny ze stanem w początkach lat
siedemdziesiątych.
Na wystawie przeważają prace artystów polskich,
po.wstałe w najważniejszych środowiskach twórczych
— Warszawie, Lwowie, Krakowie i Wilnie.
Szkolę Marcelego Bacciarellego reprezentują m.in.
najwybitniejsi miniaturzyści warszawscy, a wśród
nich: Wincenty Lesseur (1745—1813), Józef Kosiński
(1753—1821), Stanisław Marszalkiewicz (1789—1872).
Prace Lesseura w liczbie sześciu, o bardzo wy-
253
WY STAWY
HALINA KAMIŃSKA-KRASSOWSKA
WYSTAWA MINIATUR MUZEUM W PSZCZYNIE
W ZAMKU KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE
W okresie od 25 stycznia do 17 kwietnia 1988 r.
w galerii studyjnej Zamku Królewskiego w Warsza-
wie została zaprezentowana wystawa miniatur zorga-
nizowana przez Dyrekcję Zamku i Muzeum Wnętrz
Zabytkowych w Pszczynie1.
Muzeum w Pszczynie, dzięki konsekwentnemu
i kompetentnemu działaniu, w krótkim stosunkowo
czasie zgromadziło pokaźną ilość obiektów o znacznej
wartości zabytkowej i artystycznej. Aby prześledzić
dzieje powstania tego zespołu zabytków, należy
cofnąć się do roku 1969, kiedy to Ministerstwo Kul-
tury i Sztuki zakupiło większą część cennej kolekcji
dra inż. Leona Dietz D’Arma w ilości 227 miniatur
i przekazało ją Muzeum w Pszczynie2. W latach
późniejszych powiększono ten zbiór poprzez liczne
zakupy od osób prywatnych, w tym od Karoliny
Dietz D'Arma, wdowy po zmarłym kolekcjonerze, oraz
antykwarskich salonów Desy na terenie kraju. Mi-
niatury i sylwetki stanowiące niegdyś wyposażenie
zamku książąt Anhalt-Kóthen w Pszczynie oraz ich
następców książąt von Hochberg, właścicieli zamku
w Książu — uzupełniły zbiór wprawdzie nie najwięk-
szy w kraju, bo obejmujący około 340 pozycji (w
tym 332 skatalogowane), ale znaczny wartościami
artystycznymi i wnoszący dużą ilość obiektów nie-
znanych i nie notowanych, zwłaszcza w zakresie mi-
niatury polskiej.
Znakomita oprawa plastyczna wystawy, zaprojek-
towana przez Krzysztofa Burnatowicza, została utrzy-
mana w trzech tonacjach: ciemnej zieleni wnętrz
gablot, tła ekranów i ram, w które wkomponowano
obiekty, zlocie ram o urozmaiconych profilach, nie-
kiedy bardzo bogatych rzeźbiarsko (stanowiących za-
mierzony kontrast z delikatnością i intymnością
obiektów) oraz czerni wykładzin podłogowych, ukry-
wających w tym wypadku zbyt efektowne parkiety
zamkowe. W sumie — skupiająca uwagę, czytelna,
o dyskretnej elegancji ekspozycja3.
Zapowiedzią pokazu był starannie opracowany
przez dra Jana Kruczka plakat, utrzymany w cha-
rakterze i wiodącym kolorycie ekspozycji, na którym
umieszczono 18 wyróżniających się miniatur autorów
polskich i obcych.
Wystawie towarzyszył wydany w ubiegłym roku
obszerny katalog rozumowany, opracowany w sposób
dociekliwy i krytyczny przez Lidię Kruczek, w któ-
rym — przy pozycjach autoryzowanych — wyodręb-
niono sygnatury artystów, co jest cennym novum w
badaniach nad tą dziedziną sztuki4. Oparty o do-
kładnie przebadaną bibliografię, stanowi ważne źród-
ło dla dalszych poszukiwań naukowych. Korzystanie
z niego ułatwiają czytelnie wykonane, umieszczone w
tekście fotografie obiektów. Zastrzeżenia budzą zdję-
cia barwne, których koloryt nie odpowiada rzeczy-
wistości. Katalog ogromnie zyskał dzięki nadzwyczaj
sumiennej, wnikliwej i fachowej redakcji. W obec-
nym stanie badań nad miniaturą w Polsce to opra-
cowanie jest jednym z najdokładniejszych. Zwracają
uwagę walory strony technicznej wydawnictwa: bar-
dzo ładny papier oraz estetyczny krój czcionki.
Miniatury zostały starannie przygotowane do eks-
pozycji pod względem konserwatorskim, co pozwala
porównać stan obecny ze stanem w początkach lat
siedemdziesiątych.
Na wystawie przeważają prace artystów polskich,
po.wstałe w najważniejszych środowiskach twórczych
— Warszawie, Lwowie, Krakowie i Wilnie.
Szkolę Marcelego Bacciarellego reprezentują m.in.
najwybitniejsi miniaturzyści warszawscy, a wśród
nich: Wincenty Lesseur (1745—1813), Józef Kosiński
(1753—1821), Stanisław Marszalkiewicz (1789—1872).
Prace Lesseura w liczbie sześciu, o bardzo wy-
253