DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Sinko-Popielowa, Krystyna: Ze studiów nad Padovanem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38698#0129
(II)
PADOYANO
119
Ryc. 95. Mioda Rzymianka z grobowca z czasów Flawiuszów. Według
Amelunga.
gelo, zwłaszcza na jego „archaiczną" Madonnę z Dzieciątkiem, umieszczoną na
zapleczu niszy, świadczą o studiowaniu przez Jakuba Sansovino dawniejszych
nagrobków. Jeśli zaś Padovano wzorował się nie tylko na znakomitym Andrea
Sansovino, ale szkicował także nagrobek dłuta jego ucznia, a swego rówieśnika1),
Jakuba Sansovino, mającego pociąg do ąuattrocenta, to chyba można to wy-
wieść z ich osobistej znajomości podczas studiów w Rzymie.
W związku z Madonną nagrobka Tomickiego i kardynała di S. Angelo
można jeszcze zauważyć, że układ jej draperyj w Krakowie bardzo przypomina
fałdy szat Madonny w S. Marcello, mimo dawniejszego wzoru całości. Może
zaś nie było rzeczą przypadku zainteresowanie się Padovana grupą Laokoona
i architekturą „klasycznego renesansu", skoro wiemy, że Jacopo Sansovino
był w r. 1506 wprowadzony do Juliana da San Galio i przedstawiony Braman-
temu, który pokazał mu swe szkice antycznych rzeźb i woskową kopię Laokoona 2).
Na tej drodze antyk oddziaływał na Jakuba Sansovino, ale i na Padovana. Jego
nagrobek Barbary Tarnowskiej o klasycznej (w przeciwieństwie do A. Sanso-
vina) architekturze, należący do „latyńskiego" renesansu, przypomina nie tylko
pomnik biskupa da Vicenza. Poza Barbary jest bardziej zbliżona do układu
młodej Rzymianki na rzymskim grobowcu z czasów Flawiuszów3). Sądzę
!) Padoyano umarł w r. 1574, Jacopo Sansovino w r. 1570 (a urodził się 1487). Przybywając
■ok. r. 1530 do Polski miał Padoyano ok. 44 lata, bo gdy bawił na nauce w Rzymie w latach po
1506 — ok. 1515 musiał mieć ok. 20 lat a więc urodził się ok. 1485.
!) V e n t u r i X, 2. p. 610.
3) Rzym, Watykan, Belweder. K. S i n k o-P o p i e 1 o w a, Spoczywający na sarkofagu,
krakowski Kurier Lit. Naukowy z 21. III, 1938; A m e 1 u n g, Die Sculpturen des Vat. Museums
B. III. Berlin 1908, s. 147, nr. 58, Taf. 16; C o 11 i g n o n, Les statues funeraires, Paris
1911, fig. 291. Według łaskawej informacji generalnej dyrekcji galerii i muzeów watykańskich
nic nie wiadomo o czasie odkrycia owej postaci sarkofagowej. Sądząc z innych analogicznych
■wypadków wolno przypuszczać, że albo nie znalazła się nigdy pod ziemią, albo też, dość
wcześnie odkopana, była znana rzeźbarzom renesansu.
PADOYANO
119
Ryc. 95. Mioda Rzymianka z grobowca z czasów Flawiuszów. Według
Amelunga.
gelo, zwłaszcza na jego „archaiczną" Madonnę z Dzieciątkiem, umieszczoną na
zapleczu niszy, świadczą o studiowaniu przez Jakuba Sansovino dawniejszych
nagrobków. Jeśli zaś Padovano wzorował się nie tylko na znakomitym Andrea
Sansovino, ale szkicował także nagrobek dłuta jego ucznia, a swego rówieśnika1),
Jakuba Sansovino, mającego pociąg do ąuattrocenta, to chyba można to wy-
wieść z ich osobistej znajomości podczas studiów w Rzymie.
W związku z Madonną nagrobka Tomickiego i kardynała di S. Angelo
można jeszcze zauważyć, że układ jej draperyj w Krakowie bardzo przypomina
fałdy szat Madonny w S. Marcello, mimo dawniejszego wzoru całości. Może
zaś nie było rzeczą przypadku zainteresowanie się Padovana grupą Laokoona
i architekturą „klasycznego renesansu", skoro wiemy, że Jacopo Sansovino
był w r. 1506 wprowadzony do Juliana da San Galio i przedstawiony Braman-
temu, który pokazał mu swe szkice antycznych rzeźb i woskową kopię Laokoona 2).
Na tej drodze antyk oddziaływał na Jakuba Sansovino, ale i na Padovana. Jego
nagrobek Barbary Tarnowskiej o klasycznej (w przeciwieństwie do A. Sanso-
vina) architekturze, należący do „latyńskiego" renesansu, przypomina nie tylko
pomnik biskupa da Vicenza. Poza Barbary jest bardziej zbliżona do układu
młodej Rzymianki na rzymskim grobowcu z czasów Flawiuszów3). Sądzę
!) Padoyano umarł w r. 1574, Jacopo Sansovino w r. 1570 (a urodził się 1487). Przybywając
■ok. r. 1530 do Polski miał Padoyano ok. 44 lata, bo gdy bawił na nauce w Rzymie w latach po
1506 — ok. 1515 musiał mieć ok. 20 lat a więc urodził się ok. 1485.
!) V e n t u r i X, 2. p. 610.
3) Rzym, Watykan, Belweder. K. S i n k o-P o p i e 1 o w a, Spoczywający na sarkofagu,
krakowski Kurier Lit. Naukowy z 21. III, 1938; A m e 1 u n g, Die Sculpturen des Vat. Museums
B. III. Berlin 1908, s. 147, nr. 58, Taf. 16; C o 11 i g n o n, Les statues funeraires, Paris
1911, fig. 291. Według łaskawej informacji generalnej dyrekcji galerii i muzeów watykańskich
nic nie wiadomo o czasie odkrycia owej postaci sarkofagowej. Sądząc z innych analogicznych
■wypadków wolno przypuszczać, że albo nie znalazła się nigdy pod ziemią, albo też, dość
wcześnie odkopana, była znana rzeźbarzom renesansu.