Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (7.1939)

<I3)

PADOYANO

121


wg. Cerchy
Ryc. 96. Nagrobek nieznanego mężczyzny z krużganków kościoła 00. fran-
ciszkanów w Krakowie.

biarzy włoskich pracujących w Polsce nie zostawił nam tak logicznego przeglądu
ewolucji włoskiego renesansu.
Na podstawie analizy stylistycznej możemy przypisać Padovanowi lub
jego bezpośrednim uczniom — pomocnikom jeszcze szereg innych prac. Tak
F. Kopera*) przypisuje mu słusznie medalion z podobizną Bony
z r. 1546. Ten sam autor 2) łączy z nazwiskiem Padovana małe nagrobki
dziecięce: Ocieskiego (um. 1547) w Przemyślu, Herburta
w Felsztynie i Pileckiej w Pilicy. Stylistyczne podobieństwo z posta-
ciami dzieci na innych pracach Padovana, czyni tę atrybucję prawdopodobną.
Prawdopodobne wydaje się też wiązanie z Padovanem przez Z. Hornunga3)
nagrobka biskupa Dziaduskiego (um. 1559) w katedrze prze-
myskiej. Widać w nim znaną nam z innych nagrobków Padovana dbałość
o piękny naturalizm, miękki modelunek różnorodnych cienkich fałdów, dobrze
uwydatniających ciało, szlachetną twarz i ręce, delikatnie wydobyte pasma
włosów. Części rzeźby zachodzą na bordiurę, co przerywa jej proste linie i lepiej
wiąże całość. Jeśliby nawet nie było to praca samego Padovana, to w każdym
razie pozostaje z nim w ścisłym związku warsztatowym.
Podobne cechy, świadczące o zależności od Padovana widzimy
w reliewie, przedstawiającym nieznanego mężczy-
*) J. w. p. 232 i n.
2) Tamże p. 242—244.
3) Spraw. PAU 1935, p. 276. Tenże autor równocześnie z F. Koperą zaliczył do dzieł
Padovana nagrobek Ocieskiego; reprodukcja Orłowicza, Przewodnik po Przemyślu,
p. 49-