401. Line ce, quce fingulos trianguli
angulos bisariam dividunt, intus in uno
puntto concurrunt.
40 x Singula trianguli latera nequeunt
esse cequalia, ni anguli etiam fint cequalest
anguli omnes aquales effe nequeunt , ni
latera etiam singulafint cequalia.
Nam in triangulis circulo inscriptis la-
tera aequalia subtendunt arcus aquales
Cap. I. fi. III. n. 29. Atqui anguli aquali-
bus insistentes arcubus , sunt aquales
Cap. IV. $. II. n. 22s. Ex adverso, si tres
anguli ponantur esse aquales, eadem est
demonstratio ; nam anguli aquales insi-
stent arcubus aqualibus loc. cit. atqui ar-
cus aquales subtendunt latera aqualia
Cap. I. $. III. num. 29.
Theorema 111.
403. A lineis angulos bissecantibus
varia oriuntur proportiones, quas ad 9.
has sequentes reducimus, incipiendo com-
parationem a portionibus secantium.
Pro angulo B
BR:RS = s®^;.
ergo BD : DS = BC: CS
Pro angulo C
CR • RP — l • DP
CR. RP _ c CB ; BP
ergo CD: DP = CB: BP
Pro angulo D
DR • Rcv_ s BQ_
DR.RQ^_ . DC;Cq_
ergo DB : BQ = DC : CQ_
PROBLEMA i.
Ex tribus retiis lineis , quce sint datis
tribus cequales , quarumque duce qucelibet
reliqua fint majores , triangulum conssi-
tuere.
404. Tres linea data sint A, B, C.
Ex assiimpta alia reda quavisDEFig.2i8- F18-
sufficientis magnitudinis abscindatur pri-213,
mo refla DF, aqualis reda A ; secundo
reda FG, aqualis reda B; tertio reda
GH,
■»
Sit triangulum BCD Fig. 217. sitque pig.
angulus D bifariam divisus per DQj & 217.
C per CP ; intertecent DQ_& CP se mu-
tuo in R ; dico, lineam BR etiam angu-
lum B bisseduram esse ; nam C. V. §. II,
n. 293. angulo D bifariam divisb
DB : BQ_= DC : CQ^
Pari ratione, si DQ_habeatur pro basi
anguli C per CR bissedi
CD:CQ~=DR:QR
ergo DB: BQ_= DR: QR.
& consequenter dividit BR angulum B
bifariam. (fi E. D.
Corollarium.
De siguris inspecie, triangulis videlicet, £/ quadrilateris.
I. vel omnes tres semicirculo minores ;
& tunc quivis illorum est acutus Cap. IV.
jj|g. §. II. n. 2x7. Clarum quoque est, quod
244. angulus major arcui majori insistens, ma-
jore latere subtendatur Cap. H. $. II.
Theor. V. n. 94.
II. vel unus horum arcuum est semi-
p. circulus , reliqui vero minores; & tunc
jij. angulus semicirculo insistens est redus loC.
cit. & consequenter omnium maximus ;
pari ratione latus quoque , angulum sub-
tendens, reliquis majus est, quia diame-
ter existit. Cap. II. §. II. n. 91.
III. vel denique unus arcuum major
est semicirculo ; & tunc angulus huic ar-
cui insistens erit obtusus Cap. IV si. II.
n. 217. & consequenter omnium maxi-
mus ; pari quoque ratione consedarium
est, latus angulum subtendens , & te-
gmentum anguli obtusi terminans, pro-
pius esse centro , quam duo reliqua la-
tera , & consequenter illis majus. Cap.
II. si. II. num. 91.
Corollarium 1.
angulos bisariam dividunt, intus in uno
puntto concurrunt.
40 x Singula trianguli latera nequeunt
esse cequalia, ni anguli etiam fint cequalest
anguli omnes aquales effe nequeunt , ni
latera etiam singulafint cequalia.
Nam in triangulis circulo inscriptis la-
tera aequalia subtendunt arcus aquales
Cap. I. fi. III. n. 29. Atqui anguli aquali-
bus insistentes arcubus , sunt aquales
Cap. IV. $. II. n. 22s. Ex adverso, si tres
anguli ponantur esse aquales, eadem est
demonstratio ; nam anguli aquales insi-
stent arcubus aqualibus loc. cit. atqui ar-
cus aquales subtendunt latera aqualia
Cap. I. $. III. num. 29.
Theorema 111.
403. A lineis angulos bissecantibus
varia oriuntur proportiones, quas ad 9.
has sequentes reducimus, incipiendo com-
parationem a portionibus secantium.
Pro angulo B
BR:RS = s®^;.
ergo BD : DS = BC: CS
Pro angulo C
CR • RP — l • DP
CR. RP _ c CB ; BP
ergo CD: DP = CB: BP
Pro angulo D
DR • Rcv_ s BQ_
DR.RQ^_ . DC;Cq_
ergo DB : BQ = DC : CQ_
PROBLEMA i.
Ex tribus retiis lineis , quce sint datis
tribus cequales , quarumque duce qucelibet
reliqua fint majores , triangulum conssi-
tuere.
404. Tres linea data sint A, B, C.
Ex assiimpta alia reda quavisDEFig.2i8- F18-
sufficientis magnitudinis abscindatur pri-213,
mo refla DF, aqualis reda A ; secundo
reda FG, aqualis reda B; tertio reda
GH,
■»
Sit triangulum BCD Fig. 217. sitque pig.
angulus D bifariam divisus per DQj & 217.
C per CP ; intertecent DQ_& CP se mu-
tuo in R ; dico, lineam BR etiam angu-
lum B bisseduram esse ; nam C. V. §. II,
n. 293. angulo D bifariam divisb
DB : BQ_= DC : CQ^
Pari ratione, si DQ_habeatur pro basi
anguli C per CR bissedi
CD:CQ~=DR:QR
ergo DB: BQ_= DR: QR.
& consequenter dividit BR angulum B
bifariam. (fi E. D.
Corollarium.
De siguris inspecie, triangulis videlicet, £/ quadrilateris.
I. vel omnes tres semicirculo minores ;
& tunc quivis illorum est acutus Cap. IV.
jj|g. §. II. n. 2x7. Clarum quoque est, quod
244. angulus major arcui majori insistens, ma-
jore latere subtendatur Cap. H. $. II.
Theor. V. n. 94.
II. vel unus horum arcuum est semi-
p. circulus , reliqui vero minores; & tunc
jij. angulus semicirculo insistens est redus loC.
cit. & consequenter omnium maximus ;
pari ratione latus quoque , angulum sub-
tendens, reliquis majus est, quia diame-
ter existit. Cap. II. §. II. n. 91.
III. vel denique unus arcuum major
est semicirculo ; & tunc angulus huic ar-
cui insistens erit obtusus Cap. IV si. II.
n. 217. & consequenter omnium maxi-
mus ; pari quoque ratione consedarium
est, latus angulum subtendens , & te-
gmentum anguli obtusi terminans, pro-
pius esse centro , quam duo reliqua la-
tera , & consequenter illis majus. Cap.
II. si. II. num. 91.
Corollarium 1.