DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0514
200*
ν. Dobschütz, Cb.ristusbild.er.
λοιπόν έξαιτονμεν την άγίαν αντής ψνχην λογίζεσ&αι ημάς ως οικεία
αυτής πρόβατα και ταΐς ϊεραΐς προσενχαϊς πόρρω&εν φωτίζειν και
5 οτηρίζειν ει δε καϊ όιδαχαΐς, της σής αν εΐη ϋ-είας σνγκαταβάσεως,
έπεϊ και ο Χριστός Ανγάρω έπέστειλε και πολλοί των νφειμένων παρά
άποοτόλων και αγίων γράμματα δέξασ&αι κατηξιο^Θ-ησαν.
b) 817 1. Brief an Papst Pascbalis, lib. II ep. 12 (= MPG 99, 1153 c).
πάντως δε πιατεύομεν ώς ελέω οικτιρμών καμπτόμενος δίξη ημών τό
εντελές γράμμα, Χριοτόν μιμούμενος, ός &εός ων των απάντων ουκ
άπηξίωσε την παρά Αύγάρου έπιστολήν κοΑ δέξασ&αι και προς αυτήν
αντιγράψαι.
Die Art, wie hier in a und b der Briefwechsel zwischen Christus und
Abgar als Vorbild der eigenen Korrespondenz benutzt wird, erinnert an
den Brief des Comes Darius an Augustin (12); dass es hier dem römischen
Papst gegenüber geschieht, und diesem dabei die Rolle Christi zugewiesen
wird, ist besonders interessant. Der Studite hielt mit besonderer Emphase
die Beziehungen zu Rom aufrecht, als diese von Byzanz aus abgebrochen
waren. Er überbot wohl gar die Ansprüche, die man römischerseits machte,
durch zuvorkommende Ehrerbietung. Dafür wird er jetzt auch römischer-
seits besonders anerkannt; s. Nilles S. J., Kalendarium manuale utriusque
ecclesiae21, Innsbruck 1896, 321—327.
c) 819 (?) Brief an Naukratios lib. II ep. 65 (= MPG 99, 1288d).
προσεκΰνησεν Ανγαρος, δεξάμενος πίστιν, νοερώς Χριοτόν προσεκύνησε
δε μάλλον αυτόν έμφανέατερον εν τή προς αντον Χρίστου πεμφ&είση
αυτω άχειροποιήτω εΐκόνι.
48. vor 836 Synodalschreiben der 3 orientalischen Patriarchen, Christo-
phoros von Alexandrien, Job von Antiochien, Basilios von Jerusalem an
Kaiser Theophilos.
Unter dem Namen des Joh. Damasc. opp. ed. Le Quien 1713,1 629—647;
MPG 95 343—385; Combefis, Manipulus p. 110—145 aus einem cod. Mazar.
cf. Ehrhard-Krumbacher2 166.
Combefis ρ. Π5f. (1631 e; MPG 95, 351 c): καϊ αυτός δε ό των ολων σωτηρ και
κύριος έπι γης έτι πολιτευόμενος τό έκμαγεϊον της αγίας μορφής
αιτοϋ εν σουδαρίω απομαξάμενος Αύγάρφ τινί τοπάρχβ της Έδεσση-
νών μεγαλοπόλεως δια Θαδδαίον τοΰ %-εσπεαίον αποστόλου έκπέμψας
5 και τον 9εΐον ιδρώτα τον προσώπου έναπομάττεται τά χαρακτηρι-
στικά ιδιώματα αυτόν πάντα άποσώ'ζ,ων εν τοντω, οπερ έκμαγεϊον
μέχρι της σήμερον η λαμπροτάτη και μεγαλώνυμος τών Έδεσσηνών
πόλις ώσπερ σκήπτρον βασιλικόν κατέχουσα ανχεΐ και κομπάζει.
σημεία έν τω λαω δεικνύοντος τοΰ ταύτην αυτή την χάριν παρασχο-
ιο μένον Χρίστου τοΰ άλη&ινοϋ θ-εον ημών s. weiter zu Beilage Π ΰ 35.
Diese Darstellung steht genau in der Mitte zwischen 29 und 56b.
ν. Dobschütz, Cb.ristusbild.er.
λοιπόν έξαιτονμεν την άγίαν αντής ψνχην λογίζεσ&αι ημάς ως οικεία
αυτής πρόβατα και ταΐς ϊεραΐς προσενχαϊς πόρρω&εν φωτίζειν και
5 οτηρίζειν ει δε καϊ όιδαχαΐς, της σής αν εΐη ϋ-είας σνγκαταβάσεως,
έπεϊ και ο Χριστός Ανγάρω έπέστειλε και πολλοί των νφειμένων παρά
άποοτόλων και αγίων γράμματα δέξασ&αι κατηξιο^Θ-ησαν.
b) 817 1. Brief an Papst Pascbalis, lib. II ep. 12 (= MPG 99, 1153 c).
πάντως δε πιατεύομεν ώς ελέω οικτιρμών καμπτόμενος δίξη ημών τό
εντελές γράμμα, Χριοτόν μιμούμενος, ός &εός ων των απάντων ουκ
άπηξίωσε την παρά Αύγάρου έπιστολήν κοΑ δέξασ&αι και προς αυτήν
αντιγράψαι.
Die Art, wie hier in a und b der Briefwechsel zwischen Christus und
Abgar als Vorbild der eigenen Korrespondenz benutzt wird, erinnert an
den Brief des Comes Darius an Augustin (12); dass es hier dem römischen
Papst gegenüber geschieht, und diesem dabei die Rolle Christi zugewiesen
wird, ist besonders interessant. Der Studite hielt mit besonderer Emphase
die Beziehungen zu Rom aufrecht, als diese von Byzanz aus abgebrochen
waren. Er überbot wohl gar die Ansprüche, die man römischerseits machte,
durch zuvorkommende Ehrerbietung. Dafür wird er jetzt auch römischer-
seits besonders anerkannt; s. Nilles S. J., Kalendarium manuale utriusque
ecclesiae21, Innsbruck 1896, 321—327.
c) 819 (?) Brief an Naukratios lib. II ep. 65 (= MPG 99, 1288d).
προσεκΰνησεν Ανγαρος, δεξάμενος πίστιν, νοερώς Χριοτόν προσεκύνησε
δε μάλλον αυτόν έμφανέατερον εν τή προς αντον Χρίστου πεμφ&είση
αυτω άχειροποιήτω εΐκόνι.
48. vor 836 Synodalschreiben der 3 orientalischen Patriarchen, Christo-
phoros von Alexandrien, Job von Antiochien, Basilios von Jerusalem an
Kaiser Theophilos.
Unter dem Namen des Joh. Damasc. opp. ed. Le Quien 1713,1 629—647;
MPG 95 343—385; Combefis, Manipulus p. 110—145 aus einem cod. Mazar.
cf. Ehrhard-Krumbacher2 166.
Combefis ρ. Π5f. (1631 e; MPG 95, 351 c): καϊ αυτός δε ό των ολων σωτηρ και
κύριος έπι γης έτι πολιτευόμενος τό έκμαγεϊον της αγίας μορφής
αιτοϋ εν σουδαρίω απομαξάμενος Αύγάρφ τινί τοπάρχβ της Έδεσση-
νών μεγαλοπόλεως δια Θαδδαίον τοΰ %-εσπεαίον αποστόλου έκπέμψας
5 και τον 9εΐον ιδρώτα τον προσώπου έναπομάττεται τά χαρακτηρι-
στικά ιδιώματα αυτόν πάντα άποσώ'ζ,ων εν τοντω, οπερ έκμαγεϊον
μέχρι της σήμερον η λαμπροτάτη και μεγαλώνυμος τών Έδεσσηνών
πόλις ώσπερ σκήπτρον βασιλικόν κατέχουσα ανχεΐ και κομπάζει.
σημεία έν τω λαω δεικνύοντος τοΰ ταύτην αυτή την χάριν παρασχο-
ιο μένον Χρίστου τοΰ άλη&ινοϋ θ-εον ημών s. weiter zu Beilage Π ΰ 35.
Diese Darstellung steht genau in der Mitte zwischen 29 und 56b.