Beilage VI SB.
243**
λείας νψος — ει γαρ και κατά τον της ενϋ'εβείας λόγον ανόμοιος
εφανη τω πατρί [την γαρ εκτην ούνοδον ούτος ονγκ,εκρότηκε
την τον ίδιον γεννήτορος άπωοάμενος δνΰόέβειαν καϋελόντος
μεν τον μακάριον Μαρτϊνον τον 'Ρώμης πάπαν τον ϋρόνον,
5 κατακοψαντος δε τον αγιον Μάξιμον άνδρα διαβεβοημένον εν
οοφία, οτι μη τω ονγκεχνμένω αυτόν ΰννήλϋον ϋελήματι τά
επί της μιας νποΰτάοεως τον Χριϋτού δύο ϋεληματα των αντον
δύο τελείων φνΰεων ϋεότητός τε και άνϋρωπότητος πεφνρ-
μένω Ονγχέοντος ϋελήματι και άλογίοτοι και τη άπαϋεϊ και
ίο άτρέπτω Φεότητι τροπήν άνοήτως προοάπτοντος και δια της
τροπής πάϋος), αλλά γε διά δειλίαν και ϋ-ανάτον φοβον ανϋρω-
πίνοις νποκείμενος πάϋεΰι χαλινώΰαι τον ϋνμόν διηοϋένηκε —
και αντον δη τούτον τον νίόν εκείνον Γερμανον ηδη μειρα-
Vllö'a κιώδονς γενόμενον ηλικίας εννον/ίοας διά τον ίοον \ φοβον τω
ΐ5 κληρψ της έκκληο'ιας κατέλεξεν' εξ εκείνον ϋ-είαις ανγαϊς την
διάνοιαν έλλαμφϋείς όλος τον ποιήοαντος καϋαρός έγένετο.
ζών μεν αντός ονκέτι, ζώντα δε τον Χριϋτον έχων εν εαντω.
και διά τούτο πολύς εν αρετή, πολύς εν παιδεία τη εν δικαι-
οΰύνη, πολνς γενόμενος εν Οοφία και προς παν έργον άγαϋόν
2ο εξηρτημένος της Κνζίκον μεν πρότερον, έπειτα δε διά περιον-
οίαν αρετής και ϋοφίαν, μάλλον δε καϊ πλοντον των χαρι-
βμάτοιν τον πνεύματος τον Κωνϋταντινονπόλεως έχοομηΰε
ϋρόνον τω δεντέρω έτει της βαοιλείας Άναοταοίον τον κα\
ρ.214a Άρτεμίον, βιαοϋεϊς και δεξάμενος την μετάϋ-εϋιν. \ πέντε δε
25 μήνας και τέοοαρας ένιαντούς επί δέκα ετεοιν επί τον ϋρόνον
τον πατριαρχικού διατελέοας και τον της αληθείας καλώς
όρϋοτομήϋας λόγον, λόγονς μεν ικανούς προς κοινην ώφέλεΐν.ν
έγραψε τούς ενοεβούντας ενεργετών, νμνονς δε διαφόρους εξέ-
jVUS'b ϋετο τούς άγ'ιονς επαίνων και αοματα προς δο ξολογίαν των
4i'. a. 651 cf. Theoph. ed. de ßoor I 332 3. 347 n. 81; Georg. Mon. IV 234 7
(590) = Leon Gramm. 158 uff. || 17 Gal. 2 20 || 19 2 Tim. 3 17 || 23 a. 715, 21. Aug.
Theoph. I 384 i9ff. (vgl. Georg. Mon. IV 2454 (Mur. 626) = Leo Gr. 171 Uff.)
27 2. Tim. 2 15.
1 καϊ < F |j 3 καθ-ε?.όντες Η || 5 άγιώτατον Φ; bemerkenswert ist der
Unterschied in der Titulatur des Papstes (nur μακάριος) und des griechi-
schen Theologen | επί V || 6 ονγκεγνμένον G, σνγκεχο(μ)μένψ Υ, verkennt
das Wortspiel zu ονγχεοντος jj 7 τον <Z V || 9 άπα&η V 13 δη] <)h Φ | εκεί-
νον < Φ II 14 ίσον ®> Ι 16 π<\ησαντος V | καθαρώς AG 17 τον < Φ || 21 σο-
φίας V II 22 τ. άγιου πν. Φ || 23 καϊ < ΑΗ.
***
243**
λείας νψος — ει γαρ και κατά τον της ενϋ'εβείας λόγον ανόμοιος
εφανη τω πατρί [την γαρ εκτην ούνοδον ούτος ονγκ,εκρότηκε
την τον ίδιον γεννήτορος άπωοάμενος δνΰόέβειαν καϋελόντος
μεν τον μακάριον Μαρτϊνον τον 'Ρώμης πάπαν τον ϋρόνον,
5 κατακοψαντος δε τον αγιον Μάξιμον άνδρα διαβεβοημένον εν
οοφία, οτι μη τω ονγκεχνμένω αυτόν ΰννήλϋον ϋελήματι τά
επί της μιας νποΰτάοεως τον Χριϋτού δύο ϋεληματα των αντον
δύο τελείων φνΰεων ϋεότητός τε και άνϋρωπότητος πεφνρ-
μένω Ονγχέοντος ϋελήματι και άλογίοτοι και τη άπαϋεϊ και
ίο άτρέπτω Φεότητι τροπήν άνοήτως προοάπτοντος και δια της
τροπής πάϋος), αλλά γε διά δειλίαν και ϋ-ανάτον φοβον ανϋρω-
πίνοις νποκείμενος πάϋεΰι χαλινώΰαι τον ϋνμόν διηοϋένηκε —
και αντον δη τούτον τον νίόν εκείνον Γερμανον ηδη μειρα-
Vllö'a κιώδονς γενόμενον ηλικίας εννον/ίοας διά τον ίοον \ φοβον τω
ΐ5 κληρψ της έκκληο'ιας κατέλεξεν' εξ εκείνον ϋ-είαις ανγαϊς την
διάνοιαν έλλαμφϋείς όλος τον ποιήοαντος καϋαρός έγένετο.
ζών μεν αντός ονκέτι, ζώντα δε τον Χριϋτον έχων εν εαντω.
και διά τούτο πολύς εν αρετή, πολύς εν παιδεία τη εν δικαι-
οΰύνη, πολνς γενόμενος εν Οοφία και προς παν έργον άγαϋόν
2ο εξηρτημένος της Κνζίκον μεν πρότερον, έπειτα δε διά περιον-
οίαν αρετής και ϋοφίαν, μάλλον δε καϊ πλοντον των χαρι-
βμάτοιν τον πνεύματος τον Κωνϋταντινονπόλεως έχοομηΰε
ϋρόνον τω δεντέρω έτει της βαοιλείας Άναοταοίον τον κα\
ρ.214a Άρτεμίον, βιαοϋεϊς και δεξάμενος την μετάϋ-εϋιν. \ πέντε δε
25 μήνας και τέοοαρας ένιαντούς επί δέκα ετεοιν επί τον ϋρόνον
τον πατριαρχικού διατελέοας και τον της αληθείας καλώς
όρϋοτομήϋας λόγον, λόγονς μεν ικανούς προς κοινην ώφέλεΐν.ν
έγραψε τούς ενοεβούντας ενεργετών, νμνονς δε διαφόρους εξέ-
jVUS'b ϋετο τούς άγ'ιονς επαίνων και αοματα προς δο ξολογίαν των
4i'. a. 651 cf. Theoph. ed. de ßoor I 332 3. 347 n. 81; Georg. Mon. IV 234 7
(590) = Leon Gramm. 158 uff. || 17 Gal. 2 20 || 19 2 Tim. 3 17 || 23 a. 715, 21. Aug.
Theoph. I 384 i9ff. (vgl. Georg. Mon. IV 2454 (Mur. 626) = Leo Gr. 171 Uff.)
27 2. Tim. 2 15.
1 καϊ < F |j 3 καθ-ε?.όντες Η || 5 άγιώτατον Φ; bemerkenswert ist der
Unterschied in der Titulatur des Papstes (nur μακάριος) und des griechi-
schen Theologen | επί V || 6 ονγκεγνμένον G, σνγκεχο(μ)μένψ Υ, verkennt
das Wortspiel zu ονγχεοντος jj 7 τον <Z V || 9 άπα&η V 13 δη] <)h Φ | εκεί-
νον < Φ II 14 ίσον ®> Ι 16 π<\ησαντος V | καθαρώς AG 17 τον < Φ || 21 σο-
φίας V II 22 τ. άγιου πν. Φ || 23 καϊ < ΑΗ.
***