DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0049
CAPUT I. EPIGRAMMATA DEDIGATORIA.
λήία τε σταχύων, καί δένδρεα βοτρυόε'ντα,
λειμώνων τε κόμας άπαλοτρεφέων έφέπουσαι.
J μμι γάρ Ηρώδης ιερήν άνά γαίαν έηκε,
την ό'σσην περί τείχος έυτροχον έστεφάνωται,
άνδράσιν όψιγόνοισιν άκινήτην καί άσυλον
15 εμμεναι. Η δ’ επί οί έξ άθανάτοιο καρήνου
σμερδαλέον σείσασα λόφον κατένευσεν Αθήνη,
μή τω νήποινον βώλον μίαν ή ενα λααν
ο’χλίσσαι, έπεί ού Μοιρέων άτρήες άνάγκαι,
ός κε θεών έδέεσσιν άλιτροσύνην άναθείη.
20 Κλύτε περικτίονες καί γείτονες άγροιώται·
Ιερός ούτος ό χώρος, ακίνητοί τε θέαιναι,
ααι πολυτίμητοι, καί ύποσχεΐν ούας έτοίμαι·
μηδέ τις ή μερίδων δρχους, ή ές άλσεα δένδρων,
■η ποίην χιλώ εύαλδέϊ χλωραθέουσαν
25 δμωήν κυανέου Αϊδος ρήξειε μάκελλαν,
σήμα νέον τευχών, ήέ πρότερον κεοαΐζων.
Ού θέμις άμφί νέκυσσι βαλεΐν ίρόχθονα βώλον,
π/.ήν ό' κεν αίματος ήσι, καί έκγονος έσσαμένοιο,
(κείνοις δ’ ούκ άθέμιστον) έπεί τιμάορος ί'στωρ.
30 Καί γάρ Αθηναίη [ποτ’] Εριχθόνιον βασιλήα
νηω εγκατέθηκε, συνέστιον εμμεναι ίοών.
Ειδέτω άκλυτα ταυτα, καί ούκ έπιπείσεται αύτοίς,
άλλ’ άποτιμήσει, μή οι νήτιτα γένηται*
αλλά μιν άπρόφατος Νέμεσις, καί ρόμβος άλάστωρ
3» τίσονται, στυγερήν δέ κυλινδήσει κακότητα.
Ούδέ γάρ ίφθιμον Τριόπεω μένος Αίολίδαο
ώναθ’, ό'τε νηόν Δημήτερος έξαλάπαξεν.
Τω ήτοι ποινήν καί έπωνυμίην άλέασθαι
χώρου, μή τοι έπηται έ'πι Τριόπειος Ερινυς.
264. ΤΟΥ ΑΓΤΟΓ.
β. Δεΰρ’ ίτε, Θυβριάδες, νηόν ποτί τόνδε, γυναίκες,
41
segetesque spicarum, et arbores racemosas,
pratorumque comas saginatorum assequentes.
A^obis enim Herodes sacram terram concessit,
quantam circum murus bene-currens corona\dt,
viris postea-venturis immutabilis et inspoliata
esset. Illa autem ei ex immortali capite
terribilem agitans cristam annuit Minerva, [dem
ne cui impune foret glebam unam vel unum lapi-
movisse, quippe non Parcarum placidae necessitates
illi qui deorum delubris nefariam-vim intulerit.
Audite, accolae, et vicini agrestes :
sacer hic locus, immutabilesque Deae,
et multum-honoratae, et praebere aurem paratae :
neque quis in cultarum vitium ordines, aut in lu-
[cos arborum,
aut herbam ad pabulum alimonia-plenum vire-
ministrum nigri Orci impingat ligonem, [scentem
monumentum novum faciens, seu prius exscindens.
Non jus est circumjicere mortuis sacrae-terrae
[glebam, ■<'·
nisi illi qui sanguinis sit, et oriundus ex conditore,
(illis autem non injustum), quippe adest pcenae-
[exactor testis.
Etenim Minerva olim Erichthonium regem [rum.
in templo deposuit, contubernalem futurum sacro-
Sin autem alicui non-audita sint ista, neque
[obediat iis
sed dehonestet, non illi impune fiat :
sed eum quam-affari-non-licet Nemesis, et rhom-
punient, horribilemque volvet miseriam, [bus ultor
Non enim magnanimum Triopae robur jEolidse
profuit, quando templum Cereris vastavisset.
Ideo sane poenam et cognomen vitare oportet
loci, ne te persequatur Triopia Erinys.
264. EJUSDEM.
δ.Huc adeste, Tibrides, ad hoc templum, mulieres,
et Isetas segetes, et amicta arbusta racemis
lustrantes, mollique virentia gramine prata.
Vobis Herodes tellurem hanc rite sacravit,
quanta patet circum muri vallata corona,
usque vel ad seros mansura intacta nepotes.
Sic namque horrificas divino vertice cristas
concutiens, visa est nutu adsensisse Minerva;
non glebam hunc ulli, lapidemve impune movendum;
nec Parcse faciles, aut illi parcere promptge
qui divum sanctas violaverit impius sedes.
Auribus accipite hsec, vicina et rustica pubes,
hic sacer est locus, et divse non sede movendse
multa coli dignse atque aures adhibere parat se.
Dispositas ne quis vites arbustaque Iseta
ct late irrigui viridantem graminis herbam
audeat orcivo fodiens exscindere rastro,
sive novum statuat, vetus evertatve sepulchrum.
Luce nefas cassum sacra circumdare terra,
ni trahat ex illo genus, hanc qui condidit sedem;
olli quippe licet. Testis vindexque Minervse
numine prsepositus, nigri regnator Averni,
et templi et pariter sacrorum acceptus honore.
Hsec si audita neget sibi quis, neque scire laboret,
insuper aut habeat, non impunitus abibit.
Hunc cita sed Nemesis, atque irrequietus Alastor
tristibus urgebunt tali pro crimine poenis.
Nec Triopam quondam, cui sanguinis /Eoius auctor,
juvit sacratum Cereri temerasse novale.
Quisquis eris, poenamque loci, nomenque memento,
ut fugias, nec te Triopea sequatur Erinnys.
264. EJUSDEM.
Ite agite, o Latim, templum hoc celebrate, puellse,
λήία τε σταχύων, καί δένδρεα βοτρυόε'ντα,
λειμώνων τε κόμας άπαλοτρεφέων έφέπουσαι.
J μμι γάρ Ηρώδης ιερήν άνά γαίαν έηκε,
την ό'σσην περί τείχος έυτροχον έστεφάνωται,
άνδράσιν όψιγόνοισιν άκινήτην καί άσυλον
15 εμμεναι. Η δ’ επί οί έξ άθανάτοιο καρήνου
σμερδαλέον σείσασα λόφον κατένευσεν Αθήνη,
μή τω νήποινον βώλον μίαν ή ενα λααν
ο’χλίσσαι, έπεί ού Μοιρέων άτρήες άνάγκαι,
ός κε θεών έδέεσσιν άλιτροσύνην άναθείη.
20 Κλύτε περικτίονες καί γείτονες άγροιώται·
Ιερός ούτος ό χώρος, ακίνητοί τε θέαιναι,
ααι πολυτίμητοι, καί ύποσχεΐν ούας έτοίμαι·
μηδέ τις ή μερίδων δρχους, ή ές άλσεα δένδρων,
■η ποίην χιλώ εύαλδέϊ χλωραθέουσαν
25 δμωήν κυανέου Αϊδος ρήξειε μάκελλαν,
σήμα νέον τευχών, ήέ πρότερον κεοαΐζων.
Ού θέμις άμφί νέκυσσι βαλεΐν ίρόχθονα βώλον,
π/.ήν ό' κεν αίματος ήσι, καί έκγονος έσσαμένοιο,
(κείνοις δ’ ούκ άθέμιστον) έπεί τιμάορος ί'στωρ.
30 Καί γάρ Αθηναίη [ποτ’] Εριχθόνιον βασιλήα
νηω εγκατέθηκε, συνέστιον εμμεναι ίοών.
Ειδέτω άκλυτα ταυτα, καί ούκ έπιπείσεται αύτοίς,
άλλ’ άποτιμήσει, μή οι νήτιτα γένηται*
αλλά μιν άπρόφατος Νέμεσις, καί ρόμβος άλάστωρ
3» τίσονται, στυγερήν δέ κυλινδήσει κακότητα.
Ούδέ γάρ ίφθιμον Τριόπεω μένος Αίολίδαο
ώναθ’, ό'τε νηόν Δημήτερος έξαλάπαξεν.
Τω ήτοι ποινήν καί έπωνυμίην άλέασθαι
χώρου, μή τοι έπηται έ'πι Τριόπειος Ερινυς.
264. ΤΟΥ ΑΓΤΟΓ.
β. Δεΰρ’ ίτε, Θυβριάδες, νηόν ποτί τόνδε, γυναίκες,
41
segetesque spicarum, et arbores racemosas,
pratorumque comas saginatorum assequentes.
A^obis enim Herodes sacram terram concessit,
quantam circum murus bene-currens corona\dt,
viris postea-venturis immutabilis et inspoliata
esset. Illa autem ei ex immortali capite
terribilem agitans cristam annuit Minerva, [dem
ne cui impune foret glebam unam vel unum lapi-
movisse, quippe non Parcarum placidae necessitates
illi qui deorum delubris nefariam-vim intulerit.
Audite, accolae, et vicini agrestes :
sacer hic locus, immutabilesque Deae,
et multum-honoratae, et praebere aurem paratae :
neque quis in cultarum vitium ordines, aut in lu-
[cos arborum,
aut herbam ad pabulum alimonia-plenum vire-
ministrum nigri Orci impingat ligonem, [scentem
monumentum novum faciens, seu prius exscindens.
Non jus est circumjicere mortuis sacrae-terrae
[glebam, ■<'·
nisi illi qui sanguinis sit, et oriundus ex conditore,
(illis autem non injustum), quippe adest pcenae-
[exactor testis.
Etenim Minerva olim Erichthonium regem [rum.
in templo deposuit, contubernalem futurum sacro-
Sin autem alicui non-audita sint ista, neque
[obediat iis
sed dehonestet, non illi impune fiat :
sed eum quam-affari-non-licet Nemesis, et rhom-
punient, horribilemque volvet miseriam, [bus ultor
Non enim magnanimum Triopae robur jEolidse
profuit, quando templum Cereris vastavisset.
Ideo sane poenam et cognomen vitare oportet
loci, ne te persequatur Triopia Erinys.
264. EJUSDEM.
δ.Huc adeste, Tibrides, ad hoc templum, mulieres,
et Isetas segetes, et amicta arbusta racemis
lustrantes, mollique virentia gramine prata.
Vobis Herodes tellurem hanc rite sacravit,
quanta patet circum muri vallata corona,
usque vel ad seros mansura intacta nepotes.
Sic namque horrificas divino vertice cristas
concutiens, visa est nutu adsensisse Minerva;
non glebam hunc ulli, lapidemve impune movendum;
nec Parcse faciles, aut illi parcere promptge
qui divum sanctas violaverit impius sedes.
Auribus accipite hsec, vicina et rustica pubes,
hic sacer est locus, et divse non sede movendse
multa coli dignse atque aures adhibere parat se.
Dispositas ne quis vites arbustaque Iseta
ct late irrigui viridantem graminis herbam
audeat orcivo fodiens exscindere rastro,
sive novum statuat, vetus evertatve sepulchrum.
Luce nefas cassum sacra circumdare terra,
ni trahat ex illo genus, hanc qui condidit sedem;
olli quippe licet. Testis vindexque Minervse
numine prsepositus, nigri regnator Averni,
et templi et pariter sacrorum acceptus honore.
Hsec si audita neget sibi quis, neque scire laboret,
insuper aut habeat, non impunitus abibit.
Hunc cita sed Nemesis, atque irrequietus Alastor
tristibus urgebunt tali pro crimine poenis.
Nec Triopam quondam, cui sanguinis /Eoius auctor,
juvit sacratum Cereri temerasse novale.
Quisquis eris, poenamque loci, nomenque memento,
ut fugias, nec te Triopea sequatur Erinnys.
264. EJUSDEM.
Ite agite, o Latim, templum hoc celebrate, puellse,