DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0587
BREVIS ANNOTATIO IN CAPUT VII
I. Ex Hesiodo ap. Strab. XIV, i, 27 : .λέγεται
δέ Κάλχας... κατά τήν έκ Τροίας έπάνοδον.περιτυχών
έαυτοΰ κρείονι μάντει κατά την Κλάρον, Μόψω τω Μαν-
τοΰς, τής Τειρεσίου θυγατρός, διά λυπήν άποθανεΐν.
'Ησίοδος μέν ουν οίίτω πως διασκευάζει τόν μύθον
προτεΐναι γάρ τι τοιοΰτο τω Μόψω τόν Κάλχαντα·
Θαΰμά μ’ έχει... — Vss. 1-2 sic edidit Lehrsius, edit.
A. F. Didot : Θαΰμα μ’ έχει κατά θυμόν, έρινεός ούτος·
όλύνθους οΰς δδ’ έχει, κτλ. — Vs. 4. Id. έπενθέμεν,
imponere. Codd. lect. retinuimus.
II. Edidit Aldus in appendice ad Anthol. Pla-
nudeam unde transiit in Anal. Brunckii t. I, 168;
edit. Lips. t. I, p. 101. (Vid. Animadvu. Jacobsii,
t. I, P. I, p. 332), in Anthol. Hier. Bosch. t. III.
p. 288-9 et in Jacobs. Append. 26. — « Solutio pro-
blematis haec est :
A 4- 1=2(B—I)
B+ 1 = A—I.
A=2B —3
A = B + 2.
2 B —3 = B-+-2
+ 3 +3
2 B = B-+-5
B = 5
A = 7. »
III. In Diophanti Arz7AmeO‘c« edidit Meziriac. p. 345.
« A Diophanto servatum, incertum an ab ipso con-
fictum. » Mezir. —Vs. 2. Pro vulg. τοΐς δβολοϊς, edi-
dit Meziriac. προπόλοις. — Vs. 5. Vulg. σε φέρειν.
Nemo nescit numerum sphaericum esse qui per se
ipsum quotiescunque velis multiplicatus semper
eumdem unitatum numerum refert, quales sunt nu-
meri 5 et 6, quod sic probatur : 5 X 5 = 25,
X 5 = 125 X 5 = 625, etc.; 6x6 = 36x6 -
216 x 6 = 1296, etc. — Sic autem hoc problema
explanat ille : « Quidam emit duos cados vini :
unius quidem choam drachmis 8, alterius vero
choam drachmis quinque, et pro omnibus pretium
persolvit numerum quadratum, cui addendo 60, fit
quadratus latus habens multitudinem choarum. Jam
distinguendas esse choas octo drachmarum a quin-
que drachmarum chois. » Vertit Mezir. — Ex prae-
stitutis, quaesita assequere, si sumpseris 15 congios
8 drachmis et 21 congios 5 drachmis, unde fit :
1° 8 X 15 -J- 5 X 21 = 225 = 15 (sphaericum nume-
rum) ad quadratum productum; 2° 154-21 = 36 = 6
(numerum sphaericum) quem ad quadratum pro-
duxeris.
IV. Editum in Atti dell’ Accademia Italiana di
Scienze, etc. 1810, t. I, p. 135; inde sumpsit Jacobs.
et transtulit in Anthol. Paralip. II, n. 65, p. 818. —
Vs. 3. Editum βΓηΙένεκα, correxit Jacobs. in Append.
n. 366.
V. In bibliotheca Brunswickiana repertum, ann.
1773, edidit Lessing. in Beytrage zur Geschichte und
Litteratur, t. I, p. 421; inde repetierunt J. Struvius
et ejus filius K. L. Struvius, Altes griechisches Epi-
gramm-mathematischen Inhalts von Lessing erst
einmahl zum Drucke befordert jetzt neu abgedruckt
und mathematisch und kritisch behandelt. Altona,
1821, 8; Fr. Edw. Thieme, De Archimedis proble-
mate bovino, 1828, Lips. 4 ; A. Terquem, Bulletin
de bibliographie, d’histoire. et de biographie mathe-
matiques, p. 113 sqq. ad calcem operis periodici,
Nouvelles Annales de Mathematiques, etc., t. XIV,
1855, et Vincentius in eodem volumine, p. 165 sqq.,
sexcentis mendis expurgatum, uterque cum gallica
versione et mathematica interpretatione. In codice
epigrammati subjectum est scholion. Struvius pater
falso praepositum fuisse putat Archimedis nomen,
utpote cui prorsus aliena esset materia quae in epi-
grammate tractatur. Existimat idem posterius addi-
tas fuisse duas posteriores conditiones : quod et pro-
babile est, namque scholiastae ad septem priores
conditiones justae sunt solutiones, et falsa ratione
posterioribus duabus respondetur. Fr. Ed. Thieme
contra arbitrabatur opus hoc esse Archimedis quia
laudatur in scholiis ad Platonis Charmidem et apud
Heron. Alexandr. in Vocab. geometr. nomenclatura.
Ex Vincentio retulimus, qui, sicut Struvius, putat
additas fuisse non modo posteriores duas conditio-
nes, sed et quidquid ad vaccas pertinet a vs. 17 us-
que ad vs. 26, et vss. 28-29 qui ei intersiti fuisse ita
videntur, ut dividatur postremum distichon in que,
vs. 27, πόσοι legendum existimavit. Igitur vss. 1-12
Vincentio videtur res plane enuntiata, quae apte
vss. 27 et 30 concluditur. Problematis ita reducti
simplicissima praecipuave solutio est in quatuor his
numeris :
2226 boves albi
1602 boves nigri
1580 varii
891 rufi.
Ceteras problematis solutiones habebis, si hos nu-
meros quolibet cum integro numero multiplicaveris.
— Vss. 17-26. Novum hoc problema sic explicat
Vincentius qui συν ταύροις (vs. 22) refert ad πάσης...
ερχόμενης quod scribit cum Lessingio pro πασών.
ερχομένων : 1° Vaccarum candidarum numerus ni-
grarum tertiae et quartae parti aequalis est; 2° ni-
grarum numerus quartam et quintam variegatarum
partem continet ; 3° harum numerus idem est atque
ille qui ex quinta sextaque rufarum parte constat. —
Si quarta addatur conditio (vss. 25-26), ut rufarum
boum sit numerus sextae et septimae candidarum
parti aequalis, absurdum fit problema, inepta, ut
Vincentio placet, scholiastae cujusdam interpola-
tione, cui cum quaestionem haud satis intelligeret,
visum esset necesse enuntiatum complere, in quo
aliquid hiare credebat. Omissa igitur, ut plane inu-
tili ac male conficta hac ultima conditione, simpli-
cissimi fiunt, qui novae quaestioni respondeant, nu-
meri :
candid.= 231.
nigr. = 396.
varieg. = 880.
ruf. =2400.
_Vss. 31-40. Ut priori, quae addita est, conditioni
respondeatur, oportet ut per multiplicantem nume-
rum efficiatur Siciliae mensura, problematis finis.
I. Ex Hesiodo ap. Strab. XIV, i, 27 : .λέγεται
δέ Κάλχας... κατά τήν έκ Τροίας έπάνοδον.περιτυχών
έαυτοΰ κρείονι μάντει κατά την Κλάρον, Μόψω τω Μαν-
τοΰς, τής Τειρεσίου θυγατρός, διά λυπήν άποθανεΐν.
'Ησίοδος μέν ουν οίίτω πως διασκευάζει τόν μύθον
προτεΐναι γάρ τι τοιοΰτο τω Μόψω τόν Κάλχαντα·
Θαΰμά μ’ έχει... — Vss. 1-2 sic edidit Lehrsius, edit.
A. F. Didot : Θαΰμα μ’ έχει κατά θυμόν, έρινεός ούτος·
όλύνθους οΰς δδ’ έχει, κτλ. — Vs. 4. Id. έπενθέμεν,
imponere. Codd. lect. retinuimus.
II. Edidit Aldus in appendice ad Anthol. Pla-
nudeam unde transiit in Anal. Brunckii t. I, 168;
edit. Lips. t. I, p. 101. (Vid. Animadvu. Jacobsii,
t. I, P. I, p. 332), in Anthol. Hier. Bosch. t. III.
p. 288-9 et in Jacobs. Append. 26. — « Solutio pro-
blematis haec est :
A 4- 1=2(B—I)
B+ 1 = A—I.
A=2B —3
A = B + 2.
2 B —3 = B-+-2
+ 3 +3
2 B = B-+-5
B = 5
A = 7. »
III. In Diophanti Arz7AmeO‘c« edidit Meziriac. p. 345.
« A Diophanto servatum, incertum an ab ipso con-
fictum. » Mezir. —Vs. 2. Pro vulg. τοΐς δβολοϊς, edi-
dit Meziriac. προπόλοις. — Vs. 5. Vulg. σε φέρειν.
Nemo nescit numerum sphaericum esse qui per se
ipsum quotiescunque velis multiplicatus semper
eumdem unitatum numerum refert, quales sunt nu-
meri 5 et 6, quod sic probatur : 5 X 5 = 25,
X 5 = 125 X 5 = 625, etc.; 6x6 = 36x6 -
216 x 6 = 1296, etc. — Sic autem hoc problema
explanat ille : « Quidam emit duos cados vini :
unius quidem choam drachmis 8, alterius vero
choam drachmis quinque, et pro omnibus pretium
persolvit numerum quadratum, cui addendo 60, fit
quadratus latus habens multitudinem choarum. Jam
distinguendas esse choas octo drachmarum a quin-
que drachmarum chois. » Vertit Mezir. — Ex prae-
stitutis, quaesita assequere, si sumpseris 15 congios
8 drachmis et 21 congios 5 drachmis, unde fit :
1° 8 X 15 -J- 5 X 21 = 225 = 15 (sphaericum nume-
rum) ad quadratum productum; 2° 154-21 = 36 = 6
(numerum sphaericum) quem ad quadratum pro-
duxeris.
IV. Editum in Atti dell’ Accademia Italiana di
Scienze, etc. 1810, t. I, p. 135; inde sumpsit Jacobs.
et transtulit in Anthol. Paralip. II, n. 65, p. 818. —
Vs. 3. Editum βΓηΙένεκα, correxit Jacobs. in Append.
n. 366.
V. In bibliotheca Brunswickiana repertum, ann.
1773, edidit Lessing. in Beytrage zur Geschichte und
Litteratur, t. I, p. 421; inde repetierunt J. Struvius
et ejus filius K. L. Struvius, Altes griechisches Epi-
gramm-mathematischen Inhalts von Lessing erst
einmahl zum Drucke befordert jetzt neu abgedruckt
und mathematisch und kritisch behandelt. Altona,
1821, 8; Fr. Edw. Thieme, De Archimedis proble-
mate bovino, 1828, Lips. 4 ; A. Terquem, Bulletin
de bibliographie, d’histoire. et de biographie mathe-
matiques, p. 113 sqq. ad calcem operis periodici,
Nouvelles Annales de Mathematiques, etc., t. XIV,
1855, et Vincentius in eodem volumine, p. 165 sqq.,
sexcentis mendis expurgatum, uterque cum gallica
versione et mathematica interpretatione. In codice
epigrammati subjectum est scholion. Struvius pater
falso praepositum fuisse putat Archimedis nomen,
utpote cui prorsus aliena esset materia quae in epi-
grammate tractatur. Existimat idem posterius addi-
tas fuisse duas posteriores conditiones : quod et pro-
babile est, namque scholiastae ad septem priores
conditiones justae sunt solutiones, et falsa ratione
posterioribus duabus respondetur. Fr. Ed. Thieme
contra arbitrabatur opus hoc esse Archimedis quia
laudatur in scholiis ad Platonis Charmidem et apud
Heron. Alexandr. in Vocab. geometr. nomenclatura.
Ex Vincentio retulimus, qui, sicut Struvius, putat
additas fuisse non modo posteriores duas conditio-
nes, sed et quidquid ad vaccas pertinet a vs. 17 us-
que ad vs. 26, et vss. 28-29 qui ei intersiti fuisse ita
videntur, ut dividatur postremum distichon in que,
vs. 27, πόσοι legendum existimavit. Igitur vss. 1-12
Vincentio videtur res plane enuntiata, quae apte
vss. 27 et 30 concluditur. Problematis ita reducti
simplicissima praecipuave solutio est in quatuor his
numeris :
2226 boves albi
1602 boves nigri
1580 varii
891 rufi.
Ceteras problematis solutiones habebis, si hos nu-
meros quolibet cum integro numero multiplicaveris.
— Vss. 17-26. Novum hoc problema sic explicat
Vincentius qui συν ταύροις (vs. 22) refert ad πάσης...
ερχόμενης quod scribit cum Lessingio pro πασών.
ερχομένων : 1° Vaccarum candidarum numerus ni-
grarum tertiae et quartae parti aequalis est; 2° ni-
grarum numerus quartam et quintam variegatarum
partem continet ; 3° harum numerus idem est atque
ille qui ex quinta sextaque rufarum parte constat. —
Si quarta addatur conditio (vss. 25-26), ut rufarum
boum sit numerus sextae et septimae candidarum
parti aequalis, absurdum fit problema, inepta, ut
Vincentio placet, scholiastae cujusdam interpola-
tione, cui cum quaestionem haud satis intelligeret,
visum esset necesse enuntiatum complere, in quo
aliquid hiare credebat. Omissa igitur, ut plane inu-
tili ac male conficta hac ultima conditione, simpli-
cissimi fiunt, qui novae quaestioni respondeant, nu-
meri :
candid.= 231.
nigr. = 396.
varieg. = 880.
ruf. =2400.
_Vss. 31-40. Ut priori, quae addita est, conditioni
respondeatur, oportet ut per multiplicantem nume-
rum efficiatur Siciliae mensura, problematis finis.