Dübner, Friedrich [Hrsg.]; Cougny, Edme [Hrsg.]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (3) (Parisiis: Firmin-Didot, 1890)

CAPUT IV.

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΑ
ΚΑΙ ΙΚΕΤΕΥΤΙΚΑ.

EPIGRAMMATA
EXHORTATORIA
ET SUPPLICATO ΒΙΑ.

1. ΣΟΛΩΝΟΣ.
Σκολιόν.
Πεφυλαγμένος άνδρα έκαστον,
δ'ρα μή κρυπτόν έγχος έ'χων
κραδίη, φαιδρώ
προσεννέπη προσώπω,
γλώσσα δέ οί διχόμυθος -
έκ μελαίνης φρενός γεγωνή.
2. ΣΙΜΩΝΙΔΟϊ.
Ην άρ’ έποςτόδ’ άληθές, ότ’ ού μόνον ύδατος αίσαν,
αλλά τι καί λέσχης οίνον έχειν έθέλει.
Ού γάρ'απόβλητον Διονύσω, ούδέ γίγαρτον.
3. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
Ούδέν έν άνθρώποισι μένει χρήμ’ έμπεδον αίεί.
Εν δέ τό κάλλιστον Χίος έ'ειπεν άνήρ·
« Οί'α περ φύλλων γενεή, τοιήδε καί άνδρών. »
Παΰροί μιν θνητών ούασι δεξάμενοι
στέρνοις έγκατέθεντο. Πάρεστι γάρ έλπίς έκάστω,
άνδρών ή' τε νέων στήθεσιν έμφύεται.
Θνητών δ’ ό'φρα τις άνθος έχη πολυήρατον ήβης,
κοΰφον έ'χων θυμόν, πόλλ’ άτέλεστα νοεί.
Ούτε γάρ έλπίδ’ έχει γηρασσέμεν ούτε θανεΐσθαι,
θ ούδ’, ύγιής όταν ή, φροντίδ’ έχει καμάτου.
Νήπιοι, οίς ταύτη κεΐται νόος, ούδέ τ’ ’ίσασιν,

SOLONIS.
Scolion.
Cavens virum unumquemque,
vide ne occultum gladium habens
corde, hilari
alloquatur vultu;
lingua autem ei duplex
ex nigra mente resonet.
2. SIMONIDIS.
Erat sane verum hocce verbum, quod non solum
[aquae partem-justam,
sed et aliquid colloquii vinum vult habere.
Non enim rejiciendum hoc Baccho, neque gra-
[num acini.
3. EJUSDEM.

Nulla res inter homines perpetuo firma manet.
Unam hanc sententiam vir Chius pulcherrime
[dixit :
« Qualis foliorum generatio, talis et hominum. »
Hanc pauci mortales auribus perceptam
pectoribus condunt. Adest enim spes cuique
quae virorum adolescentium animis innascitur.
Mortalium vero quamdiu aliquis florem obtinet
[amabilem juventutis,
levi praeditus animo, multa irrita cogitat.
Neque enim opinionem habet senectutem-sibi-
[affuturam, neque se moriturum,
neque, dum sanus est, curam habet morbi.
Stulti, quibus hoc modo sita mens, neque intelligunt

2. SIMONIDJE.
Veridicum dictum vetus est, quod non aqua tantum,
fabula sed pariter vult comes ire mero.
Quippe nec invisum hoc inhonoratumque Lyaeo.
H. GROTIUS.
3. EJUSDEM.
Rebus in humani generis durabile nil est.
Veridico Chius dixerat ore senex :

« Est similis plane foliis humana propago »;
sed pauci ista suis auribus hausta, simul
mentibus inscripsere. Fovet spes credula cunctos,
quaeque virum et juvenum cordibus insinuat.
Nam dum multivoli vernat vaga temporis aetas,
multa homines volvunt irrita consilia.
Quin neque tunc leti mordet, neque cura senectae
pectora, nec morbos florida membra timent.
Tantilla est miseris sapientia, nec videt aevi