DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0233
BREVIS ANNOTATIO IN CAPUT II
I. Corcyrae. Editt. vide ap. Rossium Arch. Aufs. II,
375 sqq. — Recenter repetiit G. Kaibelius in Epigr.
gr. e lap. coni. n. 180. « In Arniadis praelio inter-
fecti tumulo fortasse posita fuerat leonis imago quam
prope inventam sepulcri επίθημα fuisse affirmant.
Cf. Anth. pal. VII, 161, 426. » G. K.
II. Corcyrae. Edidit inter alios Bergmannus Herm.
vol. I, 136.
III. Ap. Diog. Laert. I, 4, 79 : έτελεύτησε δ’ έπί
Άριστομένους τω τρίτω έτει τής πεντηκοστής δευτέρας
Όλυμπιάδος, βιούς υπέρ έτη έβδομήκοντα, και αύτω επί
του μνήματος έπιγέγραπται τόδε· Οίκείοις κ. τ. λ.
Valde depravatum in vulg. editt. emendavit v. cl.
Cobet; prius autem sic legebatur : Οικείοι δακρύοισι
λιγαίνομεν, ή κατακλαίει — ενθάδε Πιττακόν ήδ’ ιερά
Λέσβος. Grot. ex editt. Basii, et Steph., vs. 1. Οίκείοις
-δ. ά γειναμένα καταθάπτει. Tentabat Menagius :
Οίκείοις δακρύοις ά γειναμένα καταθάπτει
ενθάδε Λέσβος ύόν Πιττακόν ‘Γρραδίου.
vel :
Οίκείοις δακρύοισι λιγαινομένη καταθάπτει
ενθάδε Λέσβος ίρά Πιττακόν ‘Γρραδίου.
IV. Servaverunt Plutarchus De Malign. Herod.
XXXIX, 8, sine auctoris nomine et Dio Chrysost.
Orat. XXXVII, p. 439, edit. F. Morell., qui hoc
epigr. Simonidi tribuit, et quasi lemma carminis
protulit ita : έν Σαλαμΐνι δέ ήρίστευσαν (Κορίνθιοι) καί
τής νίκης αίτιοι κατέστησαν. ‘Ηροδότω γάρ ού προσέχω,
άλλα τώ τάφω, καί τω Σιμωνίδη, δς έπέγραψεν επί
τοϊς νεκροις των Κορινθίων, τεθαμμένοις έν
Σαλαμΐνι- ώ ξεΐν’, κ. τ. λ. — Vs. 1. Vulgo ’Ω ξένε.
Εύυδρον; cf. Tit. Liv. XLV, 28. — Vs. 2. Dio : μετ’
Αξαντος, recepit tamen Dindorfius άμμ’. — Vs. 3.
Olim legebatur ap. Dionem ρεϊα Φ. ναϋς, cujus in
textu Reiskius Plutarchi lectionem posuit νήας. —
Ars. 4. Dio : ‘Ελλάδ’ ίδρυσάμεθα; conjecit Reiskius
Έλλάδ’ έρυσάμεθα. Veneta edit, habet ‘Ελλάδι δρυσά-
μεθα, Frobeniana (1542) ρυόμεθα; L. Dindorf. in
sua Dionis edit. (1857) reposuit ‘Ελλάδ’ ίδρυσάμεθα.
V. Apud Thucyd. VI, 59 : ‘Ιππόκλου γοϋν τού Λαμ-
ψακηνού τυράννου Αίαντίδη τω παιδί θυγατέρα έαυτοΰ
Άρχεδίκην Αθηναίος ών (ό ‘Ιππίας) Λαμψακηνω έδω-
κεν, αισθανόμενος αύτούς μέγα παρά βασιλεϊ Δαρείω
δύνασθαι. Καί αύτής σήμα έν Λαμψάκω έστΐν έπίγραμμα
έχων τόδε* Άνδρος κ. τ. λ.
VI. Apud Pollucem, V, 48, Brunck. Anal. I, 138
ed. Lips. I, p. 71. Jacobs. Animadvv. t. I, P. I,
p. 242 sq.; ejusdem Append. n. 80. — Vs. 2. vulgo
άγρώστα, quod dubitat Brunck. an feminino genere
dici possit; Grotius άγρωσσα; emendavit Schneider.
άγρώστι. — Vs. 3. Append. Lips. τον, perperam;
Grot. άρίδηλος. — Vs. 4. cum transtulerit v. cl.
Deheq. « les cimes ve^doyantes du Citheron, » legisse
videtur ποιόνομοι.
CEanthe, Locrorum urbe, oriundus, Corcyraeorum
πρόξενος, cum hanc insulam peteret, in fluctibus,
non longe a littore, periit. Corcyraei, recepto cor-
pore, amico Locrensi sepulcrum exstruxere. Cujus
frater Praximenes, nuntio accepto, cum properas-
set, monumenti statuendi in partem venit. » Rh. —
Vs. 3. ης doric. pr. ήν. — Vs. 4. Rhangabis restitutio
est, cui litterarum vestigiis quibusdam ducto et non-
nulla exempla conferenti certissima videtur. — Vs. 5.
Philetas (Διάλεξις περί τής έν Κερκύρμ Μενεκρατείου
έπιγραφής, έν Κερκ. 1844) supplet γαίας. — Vs. 6.
πονήθη pro medio έπονήσατο. Edidit et G. Kaibelius ....
op. cit. n. 17^. /
VIII. St. A. Cumanudes, Άττ. έπιγρ. έπιτύμβ.
p. 327, n. 2732. — Vs. 1. Legebatur Τερπικλέος, sed
Τερπικλής grsecum nomen esse negat post Wilamo-
witzium G. Kaibelius n. 7.
IX. « Inter Atticas. E schedis Mustoxidis Kirch-
hoff. 473. » G. K. — Vs. 1. deest uxoris nomen,
quod suppleri non potuit. Kirchoffii sunt supplementa.
X. Ex Suida, sub v. το Ήσιόδειον γήρας. — Cf. Pro-
verb. ex cod. Vat. cent. IV, 3, p. 315 : Αριστοτέλης έν
Όρχομενίων πολιτείοι δίς τετάφθαι φησί τον ‘Ησίοδον καί
επιγράμματος τοϋδε τυχεϊν Χαϊρε... De Hesiodi sepul-
cro vide Pausan. IX, xxxni, et Anthol. pal. VII, 54. —
Vs. 2. Omnes habent μέτρον έχων, Grsevius in Lectt.
Hesiod. c. vn, p. 34 ex ms. Vossiano... μέτρα χέων...
Conjic. Jacobs. : άμβροσίης μέτρον έχων σ.
XI. « Sepolite. Kirchhoff. C. I. A. 463. — Vs. 1.
Supplevit Kirchh. Herm. V, 53; clausula fere Home-
rica, Od. H, 33, 52 ; P, 382. — Vs. 2. Τέττιχον res-
tituit Kekule, Theseum, p. 159. » G. K.
XII. In vico hodie dicto Liopesi pone Hymettum
montem. Edidit v. cl. Rhangabes Antt. hell, t. I,
p. 25, n. 27. Deinde St. A. Cumanudes, Άττ. έπ.
έπιτ. p. 358, n. 3085. Lapis habet litteris vetustissi-
mis Σεμα τοδε : κυλον : παιδοι επεθεκεν θανοτοι :
μνεμα φιλεμοσυνες. Suspicatur editor scriptum fuisse
in secunda pentametri parte sculptoris nomen, quod
omnino evanuit. — G. Kaibel. n. 9. scripsit παίδοι[ν]
— θανό[ν]τοι[ν... ·. Oix-cA
XIII. Athenis. Edidit v. cl. Rhangabes, Antiq.
hell. t. I, p. 20, n. 22. Sic restituit :
’Ωδε] ©[ίλην άλοχον Μύρων] άνέθηκε θανοΰσαν,
Λαμπιτώ αίδοίην, γής άπό πατρωίης.
Subscriptum est sculptoris nomen, sic : ’Ένδοιος
έποίησεν. Inter 70 et 80 Olympiad. hunc titulum col-
locat editor, qui de Endoeo statuario adire monet
Pausan. I, xxvi, 2. — Vs. 2. « Maritum qui posuit
monumentum ex Ionica aliqua civitate oriundum
fuisse, e dialecto evicit Kirchhoff. Herm. N, 54. »
G. K.
XIV. Ceratix. Ex Rossii apographo edidit Kirch-
hoff. 475, cujus sunt supplementa.
XV. Athenis. Edidit St. A. Cumanudes, Άττ.
έπιγρ. έπιτύμβ. p. 379, n. 3312. — Vs. 1. άνέθηκεν
15
VII. Juxta priscte Corcyrae rudera; edidit v. cl.
Pvhangabes, Antt. hell. t. I, p. 382 sqq. n. 318, qui
bello Pelononnesiaco posteriorem hunc titulum ar-
bitratur. (/Menecrates quidam Tlasise (Tlesite) filius,
'ANTHOLOGIA III.
1 fT Λαιζ. -G»
4A3 A
I. Corcyrae. Editt. vide ap. Rossium Arch. Aufs. II,
375 sqq. — Recenter repetiit G. Kaibelius in Epigr.
gr. e lap. coni. n. 180. « In Arniadis praelio inter-
fecti tumulo fortasse posita fuerat leonis imago quam
prope inventam sepulcri επίθημα fuisse affirmant.
Cf. Anth. pal. VII, 161, 426. » G. K.
II. Corcyrae. Edidit inter alios Bergmannus Herm.
vol. I, 136.
III. Ap. Diog. Laert. I, 4, 79 : έτελεύτησε δ’ έπί
Άριστομένους τω τρίτω έτει τής πεντηκοστής δευτέρας
Όλυμπιάδος, βιούς υπέρ έτη έβδομήκοντα, και αύτω επί
του μνήματος έπιγέγραπται τόδε· Οίκείοις κ. τ. λ.
Valde depravatum in vulg. editt. emendavit v. cl.
Cobet; prius autem sic legebatur : Οικείοι δακρύοισι
λιγαίνομεν, ή κατακλαίει — ενθάδε Πιττακόν ήδ’ ιερά
Λέσβος. Grot. ex editt. Basii, et Steph., vs. 1. Οίκείοις
-δ. ά γειναμένα καταθάπτει. Tentabat Menagius :
Οίκείοις δακρύοις ά γειναμένα καταθάπτει
ενθάδε Λέσβος ύόν Πιττακόν ‘Γρραδίου.
vel :
Οίκείοις δακρύοισι λιγαινομένη καταθάπτει
ενθάδε Λέσβος ίρά Πιττακόν ‘Γρραδίου.
IV. Servaverunt Plutarchus De Malign. Herod.
XXXIX, 8, sine auctoris nomine et Dio Chrysost.
Orat. XXXVII, p. 439, edit. F. Morell., qui hoc
epigr. Simonidi tribuit, et quasi lemma carminis
protulit ita : έν Σαλαμΐνι δέ ήρίστευσαν (Κορίνθιοι) καί
τής νίκης αίτιοι κατέστησαν. ‘Ηροδότω γάρ ού προσέχω,
άλλα τώ τάφω, καί τω Σιμωνίδη, δς έπέγραψεν επί
τοϊς νεκροις των Κορινθίων, τεθαμμένοις έν
Σαλαμΐνι- ώ ξεΐν’, κ. τ. λ. — Vs. 1. Vulgo ’Ω ξένε.
Εύυδρον; cf. Tit. Liv. XLV, 28. — Vs. 2. Dio : μετ’
Αξαντος, recepit tamen Dindorfius άμμ’. — Vs. 3.
Olim legebatur ap. Dionem ρεϊα Φ. ναϋς, cujus in
textu Reiskius Plutarchi lectionem posuit νήας. —
Ars. 4. Dio : ‘Ελλάδ’ ίδρυσάμεθα; conjecit Reiskius
Έλλάδ’ έρυσάμεθα. Veneta edit, habet ‘Ελλάδι δρυσά-
μεθα, Frobeniana (1542) ρυόμεθα; L. Dindorf. in
sua Dionis edit. (1857) reposuit ‘Ελλάδ’ ίδρυσάμεθα.
V. Apud Thucyd. VI, 59 : ‘Ιππόκλου γοϋν τού Λαμ-
ψακηνού τυράννου Αίαντίδη τω παιδί θυγατέρα έαυτοΰ
Άρχεδίκην Αθηναίος ών (ό ‘Ιππίας) Λαμψακηνω έδω-
κεν, αισθανόμενος αύτούς μέγα παρά βασιλεϊ Δαρείω
δύνασθαι. Καί αύτής σήμα έν Λαμψάκω έστΐν έπίγραμμα
έχων τόδε* Άνδρος κ. τ. λ.
VI. Apud Pollucem, V, 48, Brunck. Anal. I, 138
ed. Lips. I, p. 71. Jacobs. Animadvv. t. I, P. I,
p. 242 sq.; ejusdem Append. n. 80. — Vs. 2. vulgo
άγρώστα, quod dubitat Brunck. an feminino genere
dici possit; Grotius άγρωσσα; emendavit Schneider.
άγρώστι. — Vs. 3. Append. Lips. τον, perperam;
Grot. άρίδηλος. — Vs. 4. cum transtulerit v. cl.
Deheq. « les cimes ve^doyantes du Citheron, » legisse
videtur ποιόνομοι.
CEanthe, Locrorum urbe, oriundus, Corcyraeorum
πρόξενος, cum hanc insulam peteret, in fluctibus,
non longe a littore, periit. Corcyraei, recepto cor-
pore, amico Locrensi sepulcrum exstruxere. Cujus
frater Praximenes, nuntio accepto, cum properas-
set, monumenti statuendi in partem venit. » Rh. —
Vs. 3. ης doric. pr. ήν. — Vs. 4. Rhangabis restitutio
est, cui litterarum vestigiis quibusdam ducto et non-
nulla exempla conferenti certissima videtur. — Vs. 5.
Philetas (Διάλεξις περί τής έν Κερκύρμ Μενεκρατείου
έπιγραφής, έν Κερκ. 1844) supplet γαίας. — Vs. 6.
πονήθη pro medio έπονήσατο. Edidit et G. Kaibelius ....
op. cit. n. 17^. /
VIII. St. A. Cumanudes, Άττ. έπιγρ. έπιτύμβ.
p. 327, n. 2732. — Vs. 1. Legebatur Τερπικλέος, sed
Τερπικλής grsecum nomen esse negat post Wilamo-
witzium G. Kaibelius n. 7.
IX. « Inter Atticas. E schedis Mustoxidis Kirch-
hoff. 473. » G. K. — Vs. 1. deest uxoris nomen,
quod suppleri non potuit. Kirchoffii sunt supplementa.
X. Ex Suida, sub v. το Ήσιόδειον γήρας. — Cf. Pro-
verb. ex cod. Vat. cent. IV, 3, p. 315 : Αριστοτέλης έν
Όρχομενίων πολιτείοι δίς τετάφθαι φησί τον ‘Ησίοδον καί
επιγράμματος τοϋδε τυχεϊν Χαϊρε... De Hesiodi sepul-
cro vide Pausan. IX, xxxni, et Anthol. pal. VII, 54. —
Vs. 2. Omnes habent μέτρον έχων, Grsevius in Lectt.
Hesiod. c. vn, p. 34 ex ms. Vossiano... μέτρα χέων...
Conjic. Jacobs. : άμβροσίης μέτρον έχων σ.
XI. « Sepolite. Kirchhoff. C. I. A. 463. — Vs. 1.
Supplevit Kirchh. Herm. V, 53; clausula fere Home-
rica, Od. H, 33, 52 ; P, 382. — Vs. 2. Τέττιχον res-
tituit Kekule, Theseum, p. 159. » G. K.
XII. In vico hodie dicto Liopesi pone Hymettum
montem. Edidit v. cl. Rhangabes Antt. hell, t. I,
p. 25, n. 27. Deinde St. A. Cumanudes, Άττ. έπ.
έπιτ. p. 358, n. 3085. Lapis habet litteris vetustissi-
mis Σεμα τοδε : κυλον : παιδοι επεθεκεν θανοτοι :
μνεμα φιλεμοσυνες. Suspicatur editor scriptum fuisse
in secunda pentametri parte sculptoris nomen, quod
omnino evanuit. — G. Kaibel. n. 9. scripsit παίδοι[ν]
— θανό[ν]τοι[ν... ·. Oix-cA
XIII. Athenis. Edidit v. cl. Rhangabes, Antiq.
hell. t. I, p. 20, n. 22. Sic restituit :
’Ωδε] ©[ίλην άλοχον Μύρων] άνέθηκε θανοΰσαν,
Λαμπιτώ αίδοίην, γής άπό πατρωίης.
Subscriptum est sculptoris nomen, sic : ’Ένδοιος
έποίησεν. Inter 70 et 80 Olympiad. hunc titulum col-
locat editor, qui de Endoeo statuario adire monet
Pausan. I, xxvi, 2. — Vs. 2. « Maritum qui posuit
monumentum ex Ionica aliqua civitate oriundum
fuisse, e dialecto evicit Kirchhoff. Herm. N, 54. »
G. K.
XIV. Ceratix. Ex Rossii apographo edidit Kirch-
hoff. 475, cujus sunt supplementa.
XV. Athenis. Edidit St. A. Cumanudes, Άττ.
έπιγρ. έπιτύμβ. p. 379, n. 3312. — Vs. 1. άνέθηκεν
15
VII. Juxta priscte Corcyrae rudera; edidit v. cl.
Pvhangabes, Antt. hell. t. I, p. 382 sqq. n. 318, qui
bello Pelononnesiaco posteriorem hunc titulum ar-
bitratur. (/Menecrates quidam Tlasise (Tlesite) filius,
'ANTHOLOGIA III.
1 fT Λαιζ. -G»
4A3 A