DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0435
BREVIS ANNOTATIO IN CAPUT IV
I. A Diog. Laertio servatum, I, 61 : Των δέ φδο-
μένων αύτοϋ έστι τάδε· Πεφυλαγμένος... — Vs. 2.
« Ita ceterae editt.; ita mss. omnes quos vidit Ste-
phaniis; quam lectionem et Sambucus in ora libri
adnotavit. Malim tamen hic έχθος cum Casau-
bono, propter vocem κραδίη et ita legisse videtur
vetus interpres. Ferri potest et lectio quam Sambucus
exhibuit"Opa μή κρυπτόν εχθος έχων — κραδίην. Pro
κραδίη, κραδίην quoque habuit edit. BasiL » — Menag.
Vs. 5'. διχόμυθος. Cf. Eurip. Or. 88 : έλεξε διχόμυθα.
Saepe hoc verbum et διχόθυμος alterum pro altero ac-
cipiuntur.
II. Ex Athen. I, p. 32, ed. Casaubon.qui addit όΚεϊός
φησι ποιητής. — Vs. 1. Vulgo Ή γάρ; correxit Ric.
Heber. in Ric. Porsoni Adversar, ed. Cantabrig.
MDCCCXII, p. 52. — Vs. 3. Vulg. Διονύσιον ex ver-
sione Grotii emendavi. Fortasse legendum ούδ’ άμέ-
γαρτον, quod quoque ex ejusdem translatione conji-
ciendum.
III. Apud Stob. in Florileg. XCVI. Inde repe-
tierunt multi inter quos Brunck. Anal. I, p. 145 et
Gnomic. poet. grsec. p. 94, cum versione Grotii p. 101.
Jacobs. Append. n. 83 (vid. ejusdem Animadvv. t. I,
P. I, p. 265). Primus versus qui apudStobteum desi-
deratur, additus est ex Ursino et Planudis Appen-
dice. « Elegiae videtur particula. » Jac. — Vs. 9.
γηρασέμεν, cod. Vindob. — Eadem habuit in animo
Mimnermus ap. Stob. Flor. XCVIII, 13 :
‘Ημείς δ’ οιά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ώρη
ήρος, δτ’ α’ιψ’ αύγή αΰξεται ήελίου,
τοίς ΐκελοι πήχυιον έπι χρόνον άνθεσιν ήβης
τερπόμεθα, προς θεών είδότες ούτε κακόν
ούτ’ αγαθόν.
Quae sic transtulit Η. Grotius {Dicta poetar, ap.
Stob. p. 398) :
Nos foliis similes quae gignit purpureum ver,
cum sol se primum candidus exseruit,
Heu! non mansuro gaudentes flore juventae
ludimus, edocti nec bona per superos
nec mala.
IV. Apud Stobaeum, in Eclog. Physic. I, 9, 15.
« Legitur in codd. V.A.E. in marg. Λακώνων, nullo
sensu. Retulit h. 1. inter Simonidis fragmenta Fulv.
Ursin. Carm. YXillust. Fem. p. 168, auctoritate cod.
Stob. ms. qui in margine habuit ’Εκ των Σιμωνίδου
επιγραμμάτων... Simile est huic sententiae Menandri
illud : ’Ήθους δε βάσανός έστιν άνθρώποις χρόνος, ex
ipso fortasse Simonide adumbratum. » Heer. — Apud
Grot., Dicta poetarum etc. p. 142, in margine nota
est : Incertus caco {?'). Cauteri in edit. Heerenii versio
metrica htec est:
Tempore non index potior quis rebus adhaeret,
intima quod mentis reddit aperta viri.
V. Apud Athen. III, p. 125, ex Callistrato, in
Miscell. Vll: Καλλίστρατος έν έβδόμω Συμμίκτων φησίν,
ώς έστιώμενος παρά τισι Σιμωνίδης ό ποιητής κραταιοϋ
καύματος ι<>ρα, και τών οινοχόων τοις άλλοις μισγόντων
εις τό ποτόν χιόνος, αύτώ δέ ου, άπεσχεδίασε τόδε τό
επίγραμμα' Τήν ρά ποτ’ — Vs. 1. ap. Athen.
vulg. Τή £α... — Vs. 3. lib. έκάμφθη.
VI. Laudavit Plato ip Gorg. p. 451 E, et Clem.
Alex. Stromat. IV, p. 483 ; citaverunt Lucian. Pro
lapsu inter saltandum, 6, et Athen. XV, p. 695, in-
ter multa scolia, omnes sine auctoris nomine; Pla-
tonis schol. in Gorg. qui et hoc tetrastichon profert,
Simonidi vel Epicharmo attribuit. « De nomine auc-
toris tamen multum est varietatis. » Boiss. Dedit
H. Stephan. in Lyric. Carm. cum versione latina, ubi
φυάν καλόν de indole dici credidit. « Gallice verte-
runt La Nauze in Memor. Acad. Inscr. t. XI, p. 330 ;
Boissyus, Hist. Simonid. p. 193 ; Chardon. Rochett.
in Miscell. t. II, p. 403. Regnardus :
La sante dans le monde etant le premier bien,
un homine de bon sens n’y doit menager rien.
Simonidae praestat Charlevalii sententia :
Voici comment j’ai compte
des ma plus tendre jeunesse;
la vertu, puis la santd,
puis la gloire, puis la richesse.
Quem tamen velim siluisse de gloriola. » Boiss. —
Εΐρήσθαι δέ αύτό σκολιόν κατ’ άντίφρασιν, δτι ράδια και
ολιγόστιχα ώς επιγράμματα. Schol. Flat. ibid. —Vs. 1.
Bothius Vet. et Med. Comoed. Reliq. ed Did. p. 421,
scribit Ύγεί’ ήν μέν etc., quia vulgata scriptura « cor·1
rumpitur hoc metri genus, quod nusquam incipit ab
anapaesto. »
VII. Athen. ibid. : « Fere autem sentiens cum
Anaxandride Philemon, a Meinekeo commemoratus,
Incert. fabb. 68 :
Αιτώ δ’ ύγίειαν πρώτον, έπειτ’ εύπραξίαν,
τρίτον δέ χαίρειν, ειτ’ όφείλειν μηδενί. » Both.
Est hoc fragm. ap. Lucian. Pro laps. inter salt. 6.
VIII. Servatum est hoc distichon ab anonymo
quodam Disputationum moralium auctore. Bibi. gr.
A. F. Didot. Philos. gr. Fragm t. I, p. 548. — De
Cleobulina Cleobuli Lindii sapientis filia vide Diog.
Laert. I, 6, 89, et Athen. X, sect. 69, p. 448.
IX. Apud Athen. XI, 8, p. 463. Repetierunt H.
Steph. in Append. Anthol. Plan. p. 513 et in Carmi-
num poetarum novem, lyricsepoese ωχprincipum, frag-
ment., ed. Piant. 1567, p. 103, Brunck. in Anal. t. I,
p. 119 xvi, Jacobs. Append. n. 4, et omnes fere
Anacr. editt. —Vs. Ι.κρατήρι Athen., Stephan., Mo-
rel., Commelin., Lubin., MacropuL, Met., etc. Sic
versibus latinis transtulit H. Steph. :
Non placet ille mihi, plena inter pocula quisquis
dissidia et Martis bella cruenta refert;
sed qui Musarum Paphiteque illustria dona
commiscet, lepidis deditus estque jocis.
Cf. Anacr. Od. LVII, 9, Hor. Carm. I, xxvn.
X. Ex Plutarch. Instit. Lacon. XV (Cf. Lycurg.
XXI) : Τριών χορών δντων κατά τρεις ήλικίας, και
συνισταμένων έν ταΐς έορταις, ό μέν τών γερόντων,
άρχόμενος ήδεν, ’Άμες κτλ., εΐτα ό τών άκμαζόντων
άνδρών, άμειβόμενος, ’Άμες δέ γε κτλ., ‘Ο δέ τρίτος, ό
τών παίδων, Άμες δέ γ’ έσσ... — Vs. 2, in Lycurg.
αι δέ λής, πείραν λάβε.
XI. Ex Plutarch. Consol. ad A polion. 15 (p. 110 A).
Spartanorum juvenum generosae sententiae, quae
profecto referri possunt ad ea quae a tribus choris
I. A Diog. Laertio servatum, I, 61 : Των δέ φδο-
μένων αύτοϋ έστι τάδε· Πεφυλαγμένος... — Vs. 2.
« Ita ceterae editt.; ita mss. omnes quos vidit Ste-
phaniis; quam lectionem et Sambucus in ora libri
adnotavit. Malim tamen hic έχθος cum Casau-
bono, propter vocem κραδίη et ita legisse videtur
vetus interpres. Ferri potest et lectio quam Sambucus
exhibuit"Opa μή κρυπτόν εχθος έχων — κραδίην. Pro
κραδίη, κραδίην quoque habuit edit. BasiL » — Menag.
Vs. 5'. διχόμυθος. Cf. Eurip. Or. 88 : έλεξε διχόμυθα.
Saepe hoc verbum et διχόθυμος alterum pro altero ac-
cipiuntur.
II. Ex Athen. I, p. 32, ed. Casaubon.qui addit όΚεϊός
φησι ποιητής. — Vs. 1. Vulgo Ή γάρ; correxit Ric.
Heber. in Ric. Porsoni Adversar, ed. Cantabrig.
MDCCCXII, p. 52. — Vs. 3. Vulg. Διονύσιον ex ver-
sione Grotii emendavi. Fortasse legendum ούδ’ άμέ-
γαρτον, quod quoque ex ejusdem translatione conji-
ciendum.
III. Apud Stob. in Florileg. XCVI. Inde repe-
tierunt multi inter quos Brunck. Anal. I, p. 145 et
Gnomic. poet. grsec. p. 94, cum versione Grotii p. 101.
Jacobs. Append. n. 83 (vid. ejusdem Animadvv. t. I,
P. I, p. 265). Primus versus qui apudStobteum desi-
deratur, additus est ex Ursino et Planudis Appen-
dice. « Elegiae videtur particula. » Jac. — Vs. 9.
γηρασέμεν, cod. Vindob. — Eadem habuit in animo
Mimnermus ap. Stob. Flor. XCVIII, 13 :
‘Ημείς δ’ οιά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ώρη
ήρος, δτ’ α’ιψ’ αύγή αΰξεται ήελίου,
τοίς ΐκελοι πήχυιον έπι χρόνον άνθεσιν ήβης
τερπόμεθα, προς θεών είδότες ούτε κακόν
ούτ’ αγαθόν.
Quae sic transtulit Η. Grotius {Dicta poetar, ap.
Stob. p. 398) :
Nos foliis similes quae gignit purpureum ver,
cum sol se primum candidus exseruit,
Heu! non mansuro gaudentes flore juventae
ludimus, edocti nec bona per superos
nec mala.
IV. Apud Stobaeum, in Eclog. Physic. I, 9, 15.
« Legitur in codd. V.A.E. in marg. Λακώνων, nullo
sensu. Retulit h. 1. inter Simonidis fragmenta Fulv.
Ursin. Carm. YXillust. Fem. p. 168, auctoritate cod.
Stob. ms. qui in margine habuit ’Εκ των Σιμωνίδου
επιγραμμάτων... Simile est huic sententiae Menandri
illud : ’Ήθους δε βάσανός έστιν άνθρώποις χρόνος, ex
ipso fortasse Simonide adumbratum. » Heer. — Apud
Grot., Dicta poetarum etc. p. 142, in margine nota
est : Incertus caco {?'). Cauteri in edit. Heerenii versio
metrica htec est:
Tempore non index potior quis rebus adhaeret,
intima quod mentis reddit aperta viri.
V. Apud Athen. III, p. 125, ex Callistrato, in
Miscell. Vll: Καλλίστρατος έν έβδόμω Συμμίκτων φησίν,
ώς έστιώμενος παρά τισι Σιμωνίδης ό ποιητής κραταιοϋ
καύματος ι<>ρα, και τών οινοχόων τοις άλλοις μισγόντων
εις τό ποτόν χιόνος, αύτώ δέ ου, άπεσχεδίασε τόδε τό
επίγραμμα' Τήν ρά ποτ’ — Vs. 1. ap. Athen.
vulg. Τή £α... — Vs. 3. lib. έκάμφθη.
VI. Laudavit Plato ip Gorg. p. 451 E, et Clem.
Alex. Stromat. IV, p. 483 ; citaverunt Lucian. Pro
lapsu inter saltandum, 6, et Athen. XV, p. 695, in-
ter multa scolia, omnes sine auctoris nomine; Pla-
tonis schol. in Gorg. qui et hoc tetrastichon profert,
Simonidi vel Epicharmo attribuit. « De nomine auc-
toris tamen multum est varietatis. » Boiss. Dedit
H. Stephan. in Lyric. Carm. cum versione latina, ubi
φυάν καλόν de indole dici credidit. « Gallice verte-
runt La Nauze in Memor. Acad. Inscr. t. XI, p. 330 ;
Boissyus, Hist. Simonid. p. 193 ; Chardon. Rochett.
in Miscell. t. II, p. 403. Regnardus :
La sante dans le monde etant le premier bien,
un homine de bon sens n’y doit menager rien.
Simonidae praestat Charlevalii sententia :
Voici comment j’ai compte
des ma plus tendre jeunesse;
la vertu, puis la santd,
puis la gloire, puis la richesse.
Quem tamen velim siluisse de gloriola. » Boiss. —
Εΐρήσθαι δέ αύτό σκολιόν κατ’ άντίφρασιν, δτι ράδια και
ολιγόστιχα ώς επιγράμματα. Schol. Flat. ibid. —Vs. 1.
Bothius Vet. et Med. Comoed. Reliq. ed Did. p. 421,
scribit Ύγεί’ ήν μέν etc., quia vulgata scriptura « cor·1
rumpitur hoc metri genus, quod nusquam incipit ab
anapaesto. »
VII. Athen. ibid. : « Fere autem sentiens cum
Anaxandride Philemon, a Meinekeo commemoratus,
Incert. fabb. 68 :
Αιτώ δ’ ύγίειαν πρώτον, έπειτ’ εύπραξίαν,
τρίτον δέ χαίρειν, ειτ’ όφείλειν μηδενί. » Both.
Est hoc fragm. ap. Lucian. Pro laps. inter salt. 6.
VIII. Servatum est hoc distichon ab anonymo
quodam Disputationum moralium auctore. Bibi. gr.
A. F. Didot. Philos. gr. Fragm t. I, p. 548. — De
Cleobulina Cleobuli Lindii sapientis filia vide Diog.
Laert. I, 6, 89, et Athen. X, sect. 69, p. 448.
IX. Apud Athen. XI, 8, p. 463. Repetierunt H.
Steph. in Append. Anthol. Plan. p. 513 et in Carmi-
num poetarum novem, lyricsepoese ωχprincipum, frag-
ment., ed. Piant. 1567, p. 103, Brunck. in Anal. t. I,
p. 119 xvi, Jacobs. Append. n. 4, et omnes fere
Anacr. editt. —Vs. Ι.κρατήρι Athen., Stephan., Mo-
rel., Commelin., Lubin., MacropuL, Met., etc. Sic
versibus latinis transtulit H. Steph. :
Non placet ille mihi, plena inter pocula quisquis
dissidia et Martis bella cruenta refert;
sed qui Musarum Paphiteque illustria dona
commiscet, lepidis deditus estque jocis.
Cf. Anacr. Od. LVII, 9, Hor. Carm. I, xxvn.
X. Ex Plutarch. Instit. Lacon. XV (Cf. Lycurg.
XXI) : Τριών χορών δντων κατά τρεις ήλικίας, και
συνισταμένων έν ταΐς έορταις, ό μέν τών γερόντων,
άρχόμενος ήδεν, ’Άμες κτλ., εΐτα ό τών άκμαζόντων
άνδρών, άμειβόμενος, ’Άμες δέ γε κτλ., ‘Ο δέ τρίτος, ό
τών παίδων, Άμες δέ γ’ έσσ... — Vs. 2, in Lycurg.
αι δέ λής, πείραν λάβε.
XI. Ex Plutarch. Consol. ad A polion. 15 (p. 110 A).
Spartanorum juvenum generosae sententiae, quae
profecto referri possunt ad ea quae a tribus choris