DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0436
428
ANTHOLOGLE GILEGzE APPENDICIS
Lacedeemone in quibusdam festis canebantur (Plut.
Instit. Lacon. XV, Lycurg. XXI) et ad alias can-
tilenas de quibus et Plutarchus (Inst. Lacon, ibid.)
dicit : ούδέν δ’ έτερον είχεν η επαίνους των γεννικώς
ζησάντων, καί ύπέρ τής Σπάρτης άποθανόντων καί εύδαι-
μονιζομένων. Vid. supr. n. 10, ’Άμες ποτ’ ήμες.
XII. Athenis in sedis ACsculapii ruderibus reper-
tum edidit v. cl. Cumanudes in Άθηναίω, t. V, p. 340,
qui sibi videtur reperisse paeanis fragmentum,quem
in HEsculapii honorem composuerat Sophocles, et
de quo Philostratus (Apollon. Tyan. III, 17) : οί δέ
( Ινδοί), ηϊί,ήδον ωδήν, όποιος ό Παιάν ό του Σοφοκλέους
δν Αθήνησι τω Άσκληπιω άδουσιν. Sophoclis Pseanas
quoque commemorat Suidas, v. Σοφοκλής.
XIII. Apud Stobaeum. Tit. XX, 2. unde recepit
Brunck. in Anal. t. I, p. 164, edit. Lipsianae, t. I,
p. 96., Jacobs. in Append. n. 22. — Vs. 2. Vulg.
χειρότερον, emendavit Grotius.
XIV. Apud Athen. IX, p. 367 E; quatuor priores
versus sunt apud Suidam et Stobaeum in Florileg.
LXXXII, 3. Omnes dedit et transtulit Grotius in
suis e Florilegio Stobseano excerptis, p. 344. — Vs. 2.
Canter, ούκ έτι τοϋτ’ έθέλει.— Vs. 3. « τούτοις Athen.
apud quem in fine versus recte legitur εις ό παλαιός,
quod inde assumpsit Grotius pro vitioso ώς ό παλ.—
Vs. 4. Σοί μέν... proverbialis locutio, qua usus est
Euripides in Supplic. v. 466 : σοί μέν δοκείτω ταύτ',
έαοί τάναντία, » Jac. Apud Stob. δοκούντ’ έστίν.
XV. Ex Stob. Florii, tit. LI, 17, Grot. p. 197. Cf.
Cicer. De Offic. I, 19. — Vs. 1. Vulg. πρός σοφίαν,
ad sapientiam quaerendam adhibere, etc.
XVI. Diog. Laert. II, S, 42, in Socrate : Έποίησε
δέ καί μύθον Αίσώπειον, ού πάνυ έπιτετευγμένως. — Cf.
Piat. Phsed. 4 : έντείνας τούς τούΑίσούπου λόγους. Per-
tinet huc praecipue Plutarchi locus De audiend.
Poet. II, ubi Socrates τούς Αισώπου τοΐς έπεσι μύθους
ένόμιζεν, i. e. versibus expressit.
XVII. Apud Athen. V, sect. 61, p. 219 : « Sapiens
Aspasia quae Socratem rhetoricas rationes docuit, in
carminibus quae, ut ipsius, circumferuntur, quae Hero-
dicus Crateteus apposuit, ita loquitur : Σώκρατες,
ούκ έλαθες κτλ. »
XVIII. Ex Porphyr. De Abstin. III. Dedit et Clem.
Alex. Strom. IV, p. 531 et V. p. 551, ubi de homi-
num sanctitate agitur : Καί τούτο ήν δ ήνίξατο, δστις
άρα ήν έκεΐνος ό έπιγράψας τή είσόδφ τού έν Έπιδαύρω
νεώ· 'Αγνόν χρή... Inde repetiit Brunck. Anal. III,
Lection. p. 311, n. 238 b, et Jacobs. Append. n. 99,
cujus vid. Animadv. vol. III, P. n, p. 9. — Vs. 1.
θυώδης satis frequens epitheton de templis. Cf. inter
alia, Theocr. XVII, 123: θυώδεας... ναώς.
XIX. Ap. Steph. Byz. v. θρία (de quo vide Lobeck.
Aglaoph. p. 814); dedit et Suidas vv. θρίαι et πολλοί.
Apud eum autem « scribitur Οριοβόροι quasi Calcu-
livori, fortasse, qui calculos et sortes in urnas conji-
ciunt, et inde victum quaeritant » Gall. ;ut κυαμοτρώξ
in Aristoph. Equitibus, 41.— Hic versus cessit in
proverbium. Cf. ναρθηκοφόροι μέν πολλοί, Βάκχοι δέ τε
παϋροι (Piat. Phsed. 13, p. 69 C.D., Clem. Alex.
Stromat. I, 19), quod sic legitur recto versu in
Anthol. ραΙ.Έ., 106 : Πολλοί τοι ναρθηκοφόροι, παύροι
δέ τε Εάκχοι.
XX. Ex Sotione in Mirab. p. 69 edit. Westerm.
Legitur quoque ap. Vitruv, VIII, 3, qui epigramma
sic explicat: « In Arcadia vero civitas est non ignota
Clitori, in cujus agris est spelunca profluens aquae;
quam qui biberint fiunt abstemii.Ad eum autem fon-
tem epigramma est in lapide, inscriptum hac sen-
tentia versibus Graecis : eam non esse idoneam ad
lavandum, sed etiam inimicam vitibus, quod apud
eum fontem Melampus sacrificiis purgavisset rabiem
Prodi filiarum, restituissetque earum virginum men-
tes in pristinam sanitatem. » Dedit Jacobs. in Append.
Epigr. n. 100. De fonte Clitorio vid. Ovid. Metam. XV,
322 sqq. —Adietiam de hac rePausan. VIII, 18 et 19.
— Vs. 2. έσχατιαί, agri, praesertim qui jacent monti-
bus proximi.—Vs. 5. Conf. Jacobs. Eurip. Orest. 305 :
λουτρά τ’ επί χροός βάλλε.— Vs. 6. Vitr. edit.Bipont.
θερμής pro τερπνής. Cod. Franeq. Vitruv. ex correc-
tione G. Wakefield. μη σε παραυτά πημήνη, Οερμ,ής
άντιόοντα μέθης. — Vs. 7. Cf. Hesych. in άκρουχεϊ.
’Άκρον δέ όρος τής Άργεΐας, έφ’ ού Άρτέμιδος ιερόν
ίδρύσατο Μελάμπους, καθάρας τάς Προιτίδας, ήγουν ταΐς
Χάρισιν.
XXI. Ex Furmonti schedis edidit Boeckh. Corp.
insc. gr. t. I, n. 12. « Est versus ab Hipparcho Pisis-
trati filio Hermae inscriptus, quo significatur, eo,
ubi Herma positus erat, loco mediam viam esse inter
Thriam pagum et Athenas urbem. Verba sunt dialogi
De lucri cupidine, quem Simoni Socratico tribui,
p. 228, c (Cf. JElian, V. Η. VIII, 2), de Hipparcho
Pisistratide : Επειδή δέ αύτω οί περί τό άστυ των πολι-
τών πεπαιδευμένων ήσαν καί έθαύμασαν αύτόν επί σοφία,
έπιβουλεύων αυ τούς έν τοΐς άγροΐς παιδεύσαι, έστησεν
αύτοϊς 'Ερμάς κατά τάς οδούς έν μέσω τού άστεος καί
των δήμων έκάστων... Έστόν δέ δύο τώπιγράμματε· έν
μέν τοΐς έπ’ αριστερά τού 'Ερμού έκάστου έπιγέγραπται
λέγων ό 'Ερμής δτι έν μέσω τού άστεος καί τού δήμου
έστηκεν... ·> Bckh. — Vs. 2 alius et exhibetur in dial.
Socratico sic : Μνήμα τόδ’ Ιππάρχου· μή φίλον έξα-
πάτα. Unde colligi potest singulis Hermis inscriptam
fuisse, qua agrestes docerentur, brevissimam aliquam
sententiam.
XXII. Apud Diog. Laert. I, 41. Cf. schol. Euripid.
ad Hippol. v. 265 : Καί μάρτυρες έσονται οί σοφοί, ε'ί
που ένός των Ζ σοφών έστιν απόφθεγμα Τό Μηδέν άγαν,
δπερ Χίλωνι άνατιθέασιν, ώς Κριτίας καί Πίνδαρος, οί
δέ Σωδάμω, ώς τό έν Τεγέαρ έπίγραμμα δηλοϊ. Ταΰτ’
έλεγεν... Vid. infr. n. 23. Dedit H. Grotius in Florii,
gr. Mantiss. sec. p. 330, et multi alii repetierunt.
XXIII. Ex schol. Eurip. ad Hippol. 265. Eurip. :
Οΰτω τό λίαν ησσον έπαινώ
τού Μηδέν άγαν
καί συμφήσουσι σοφοί μοι.
Schol. : Καί μάρτυρες έσονται οί σοφοί et cet. quae
vide supra, xxii; addit idem : 'Ο δέ Θεόφραστος ώς τά
Σισύφου λεγάμενα καί Πιτθέως· οίον Μηδέν άγαν- Μηδέ
δίκαν δικάσης. — Cf. Pind. ap. Plutarch. Cons. ad
Apoll. xxvni. Σοφοί δέ καί τό Μηδέν άγαν έπος αίνεσαν
περισσώς, et supr. epigr. 22 : Ήν Λακεδαιμόνιος...,
Aristot. Rhet. II, 12 et 21, Auson. Lud. Sap., Terent.
Andr. 61 et praecipue Clement. Alex. Stromat. I : Χεί-
λωνι τω Λακεδαιμονίω άναφέρουσι τό Μηδέν άγαν. Στρά-
των δέ έν τω Περί Ευρημάτων Στρατοδήμω τω Τεγεάτη
προσάπτει τό άπόφθεγμα. Δίδυμος δέ Σόλωνι αύτό ανα-
τίθησι.
XXIV. Athenis in arce. Edidit v. cl. Rhangabes,
Antt. Hell. t. II, p. 708, n. 989. Disticho praescripta
erant quaedam, ex quibus ea supersunt... δι καί E.
Παναδήναια καί Θαργήλια. His in reliquiis facile
ANTHOLOGLE GILEGzE APPENDICIS
Lacedeemone in quibusdam festis canebantur (Plut.
Instit. Lacon. XV, Lycurg. XXI) et ad alias can-
tilenas de quibus et Plutarchus (Inst. Lacon, ibid.)
dicit : ούδέν δ’ έτερον είχεν η επαίνους των γεννικώς
ζησάντων, καί ύπέρ τής Σπάρτης άποθανόντων καί εύδαι-
μονιζομένων. Vid. supr. n. 10, ’Άμες ποτ’ ήμες.
XII. Athenis in sedis ACsculapii ruderibus reper-
tum edidit v. cl. Cumanudes in Άθηναίω, t. V, p. 340,
qui sibi videtur reperisse paeanis fragmentum,quem
in HEsculapii honorem composuerat Sophocles, et
de quo Philostratus (Apollon. Tyan. III, 17) : οί δέ
( Ινδοί), ηϊί,ήδον ωδήν, όποιος ό Παιάν ό του Σοφοκλέους
δν Αθήνησι τω Άσκληπιω άδουσιν. Sophoclis Pseanas
quoque commemorat Suidas, v. Σοφοκλής.
XIII. Apud Stobaeum. Tit. XX, 2. unde recepit
Brunck. in Anal. t. I, p. 164, edit. Lipsianae, t. I,
p. 96., Jacobs. in Append. n. 22. — Vs. 2. Vulg.
χειρότερον, emendavit Grotius.
XIV. Apud Athen. IX, p. 367 E; quatuor priores
versus sunt apud Suidam et Stobaeum in Florileg.
LXXXII, 3. Omnes dedit et transtulit Grotius in
suis e Florilegio Stobseano excerptis, p. 344. — Vs. 2.
Canter, ούκ έτι τοϋτ’ έθέλει.— Vs. 3. « τούτοις Athen.
apud quem in fine versus recte legitur εις ό παλαιός,
quod inde assumpsit Grotius pro vitioso ώς ό παλ.—
Vs. 4. Σοί μέν... proverbialis locutio, qua usus est
Euripides in Supplic. v. 466 : σοί μέν δοκείτω ταύτ',
έαοί τάναντία, » Jac. Apud Stob. δοκούντ’ έστίν.
XV. Ex Stob. Florii, tit. LI, 17, Grot. p. 197. Cf.
Cicer. De Offic. I, 19. — Vs. 1. Vulg. πρός σοφίαν,
ad sapientiam quaerendam adhibere, etc.
XVI. Diog. Laert. II, S, 42, in Socrate : Έποίησε
δέ καί μύθον Αίσώπειον, ού πάνυ έπιτετευγμένως. — Cf.
Piat. Phsed. 4 : έντείνας τούς τούΑίσούπου λόγους. Per-
tinet huc praecipue Plutarchi locus De audiend.
Poet. II, ubi Socrates τούς Αισώπου τοΐς έπεσι μύθους
ένόμιζεν, i. e. versibus expressit.
XVII. Apud Athen. V, sect. 61, p. 219 : « Sapiens
Aspasia quae Socratem rhetoricas rationes docuit, in
carminibus quae, ut ipsius, circumferuntur, quae Hero-
dicus Crateteus apposuit, ita loquitur : Σώκρατες,
ούκ έλαθες κτλ. »
XVIII. Ex Porphyr. De Abstin. III. Dedit et Clem.
Alex. Strom. IV, p. 531 et V. p. 551, ubi de homi-
num sanctitate agitur : Καί τούτο ήν δ ήνίξατο, δστις
άρα ήν έκεΐνος ό έπιγράψας τή είσόδφ τού έν Έπιδαύρω
νεώ· 'Αγνόν χρή... Inde repetiit Brunck. Anal. III,
Lection. p. 311, n. 238 b, et Jacobs. Append. n. 99,
cujus vid. Animadv. vol. III, P. n, p. 9. — Vs. 1.
θυώδης satis frequens epitheton de templis. Cf. inter
alia, Theocr. XVII, 123: θυώδεας... ναώς.
XIX. Ap. Steph. Byz. v. θρία (de quo vide Lobeck.
Aglaoph. p. 814); dedit et Suidas vv. θρίαι et πολλοί.
Apud eum autem « scribitur Οριοβόροι quasi Calcu-
livori, fortasse, qui calculos et sortes in urnas conji-
ciunt, et inde victum quaeritant » Gall. ;ut κυαμοτρώξ
in Aristoph. Equitibus, 41.— Hic versus cessit in
proverbium. Cf. ναρθηκοφόροι μέν πολλοί, Βάκχοι δέ τε
παϋροι (Piat. Phsed. 13, p. 69 C.D., Clem. Alex.
Stromat. I, 19), quod sic legitur recto versu in
Anthol. ραΙ.Έ., 106 : Πολλοί τοι ναρθηκοφόροι, παύροι
δέ τε Εάκχοι.
XX. Ex Sotione in Mirab. p. 69 edit. Westerm.
Legitur quoque ap. Vitruv, VIII, 3, qui epigramma
sic explicat: « In Arcadia vero civitas est non ignota
Clitori, in cujus agris est spelunca profluens aquae;
quam qui biberint fiunt abstemii.Ad eum autem fon-
tem epigramma est in lapide, inscriptum hac sen-
tentia versibus Graecis : eam non esse idoneam ad
lavandum, sed etiam inimicam vitibus, quod apud
eum fontem Melampus sacrificiis purgavisset rabiem
Prodi filiarum, restituissetque earum virginum men-
tes in pristinam sanitatem. » Dedit Jacobs. in Append.
Epigr. n. 100. De fonte Clitorio vid. Ovid. Metam. XV,
322 sqq. —Adietiam de hac rePausan. VIII, 18 et 19.
— Vs. 2. έσχατιαί, agri, praesertim qui jacent monti-
bus proximi.—Vs. 5. Conf. Jacobs. Eurip. Orest. 305 :
λουτρά τ’ επί χροός βάλλε.— Vs. 6. Vitr. edit.Bipont.
θερμής pro τερπνής. Cod. Franeq. Vitruv. ex correc-
tione G. Wakefield. μη σε παραυτά πημήνη, Οερμ,ής
άντιόοντα μέθης. — Vs. 7. Cf. Hesych. in άκρουχεϊ.
’Άκρον δέ όρος τής Άργεΐας, έφ’ ού Άρτέμιδος ιερόν
ίδρύσατο Μελάμπους, καθάρας τάς Προιτίδας, ήγουν ταΐς
Χάρισιν.
XXI. Ex Furmonti schedis edidit Boeckh. Corp.
insc. gr. t. I, n. 12. « Est versus ab Hipparcho Pisis-
trati filio Hermae inscriptus, quo significatur, eo,
ubi Herma positus erat, loco mediam viam esse inter
Thriam pagum et Athenas urbem. Verba sunt dialogi
De lucri cupidine, quem Simoni Socratico tribui,
p. 228, c (Cf. JElian, V. Η. VIII, 2), de Hipparcho
Pisistratide : Επειδή δέ αύτω οί περί τό άστυ των πολι-
τών πεπαιδευμένων ήσαν καί έθαύμασαν αύτόν επί σοφία,
έπιβουλεύων αυ τούς έν τοΐς άγροΐς παιδεύσαι, έστησεν
αύτοϊς 'Ερμάς κατά τάς οδούς έν μέσω τού άστεος καί
των δήμων έκάστων... Έστόν δέ δύο τώπιγράμματε· έν
μέν τοΐς έπ’ αριστερά τού 'Ερμού έκάστου έπιγέγραπται
λέγων ό 'Ερμής δτι έν μέσω τού άστεος καί τού δήμου
έστηκεν... ·> Bckh. — Vs. 2 alius et exhibetur in dial.
Socratico sic : Μνήμα τόδ’ Ιππάρχου· μή φίλον έξα-
πάτα. Unde colligi potest singulis Hermis inscriptam
fuisse, qua agrestes docerentur, brevissimam aliquam
sententiam.
XXII. Apud Diog. Laert. I, 41. Cf. schol. Euripid.
ad Hippol. v. 265 : Καί μάρτυρες έσονται οί σοφοί, ε'ί
που ένός των Ζ σοφών έστιν απόφθεγμα Τό Μηδέν άγαν,
δπερ Χίλωνι άνατιθέασιν, ώς Κριτίας καί Πίνδαρος, οί
δέ Σωδάμω, ώς τό έν Τεγέαρ έπίγραμμα δηλοϊ. Ταΰτ’
έλεγεν... Vid. infr. n. 23. Dedit H. Grotius in Florii,
gr. Mantiss. sec. p. 330, et multi alii repetierunt.
XXIII. Ex schol. Eurip. ad Hippol. 265. Eurip. :
Οΰτω τό λίαν ησσον έπαινώ
τού Μηδέν άγαν
καί συμφήσουσι σοφοί μοι.
Schol. : Καί μάρτυρες έσονται οί σοφοί et cet. quae
vide supra, xxii; addit idem : 'Ο δέ Θεόφραστος ώς τά
Σισύφου λεγάμενα καί Πιτθέως· οίον Μηδέν άγαν- Μηδέ
δίκαν δικάσης. — Cf. Pind. ap. Plutarch. Cons. ad
Apoll. xxvni. Σοφοί δέ καί τό Μηδέν άγαν έπος αίνεσαν
περισσώς, et supr. epigr. 22 : Ήν Λακεδαιμόνιος...,
Aristot. Rhet. II, 12 et 21, Auson. Lud. Sap., Terent.
Andr. 61 et praecipue Clement. Alex. Stromat. I : Χεί-
λωνι τω Λακεδαιμονίω άναφέρουσι τό Μηδέν άγαν. Στρά-
των δέ έν τω Περί Ευρημάτων Στρατοδήμω τω Τεγεάτη
προσάπτει τό άπόφθεγμα. Δίδυμος δέ Σόλωνι αύτό ανα-
τίθησι.
XXIV. Athenis in arce. Edidit v. cl. Rhangabes,
Antt. Hell. t. II, p. 708, n. 989. Disticho praescripta
erant quaedam, ex quibus ea supersunt... δι καί E.
Παναδήναια καί Θαργήλια. His in reliquiis facile