Dübner, Friedrich [Hrsg.]; Cougny, Edme [Hrsg.]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (3) (Parisiis: Firmin-Didot, 1890)

BREVIS ANNOTATIO IN CAPUT I

I. Ex Dion. Chrysost. Orat, xxxvn./.Dederunt
Brunckius 'mAnal. n. cxxxn b.; Jacobsiust. III, 176,
(333) Cf. Animadd. t. III, P. I, p. 365, Append.
n. 123, post Gesnerum God. Hermannus in Orphicis
a. p. 474 sq. « In certamine navium apud Corinthum a
Neptuno et Apolline instituto, Αργώ ένίκα καί μετά
ταΰτα ούκ έπλευσεν · άλλ’ αύτήν άνέθηκεν ό Ίάσων εν-
ταύθα τω Ποσειδώνι, καί τό επίγραμμα άνέγραψεν, δ
λέγουσιν ’Ορφέως είναι- Αργώ κ. τ. λ. Dion. Chr.
ibid. » Jac. Vs. 2 « στεψάμενον media voce et ad
σκάφος relatum hoc indicare videtur, navem a se
ipsa, h. e. a suis vectoribus, coronatam esse... » Gesn.
A^.Ml _ q
II. Pseudo-Hesiod. Αγών, p. 154, ed. Boisson.
« Narratur ibi Homerus phialam auream accepisse
a liliis Midte, pro epigrammate, cujus initium :
Χαλκέη παρθένος είμι, eamque Delphis dicasse Apol-
lini cum hac inscriptione. » Jac. Ticvm. v tv yt ;
III. Jam editum in notis, Anthol. ed. Didot, t. II,
p. 633, cum hac Benndorfii nota: « quae fuit aut ficti-
tia inscriptio aut novitia; » servavit ?Elian. Hist.
An. xii, 45. Monumenti ipsius sine ulla inscriptionis
commemoratione mentionem faciunt Herodotus 1,24,
Pausan. III. 25 et Dio Chrysost. Orat, xxxvn, p. 455.
— Cf. A. Geli, xvi, 19 et Solin. cap. vn, 6.
IV. « Ex Suida in Κυψελιδών ανάθημα. Insculptum
fuisse traditur hoc distichon colosso Jovis a Cypselo
Olympiae dedicato, quod eum ex voto fecisse post
tyrannidem occupatam, tradidit Agaclytus 1. II, et
Aristotel. OEcon. I, 1. » Jac. — Cf. Pausan. V, 2,
Platon : Phxdr. p. 236, B, et Apellam Pontic. ap.
eumdem Suidam, 1. c., qui inscriptionem diversa
ratione protulit.
Νάξιος είμι εγώ, παγχρύσεος είμι κόλοσσος,
έξώλης κ. τ. λ.
« ubi nihil priore versu ineptius... Fictum videtur
epigramma. » Jac.
V. Apud Procop. De Bello Gothic. IV, p. 629,
edit. Paris. f° : . Τούτον τόν τρόπον έκ λίθων πολ-
λών καί ή ναΰς εκείνη πεποίηται, ήν Αγαμέμνων ό του
Άτρέως τής Εύβοιας έν Γερεστώ άνέθήκε τή Αρτέμιδι
άφοσιούμενος κάν τούτω την ές αύτήν ΰβριν, ήνίκα διά
. τό τής Ίφιγενείας πάθος τόν άπόπλουν ή Άρτεμις ξυνε-
χώρει τοϊς "Ελλησιν. °Α δη γράμματα έν πλοίω τούτω
ή τηνικάδε ή ύστερον ξυσθέντα δηλοϊ έν έξαμέτρω. ‘Ων
τά μέν πλεΐστα εξίτηλα χρόνιο τω μακρώ γέγονε- τά δέ
πρώτα καί ές τόδε διαφαίνεται, λέγοντα ώδε- Νήα μέ-
λαιναν...
Καί έν αρχή έχει- Τήνιχος (lege Τύννιχος) έποίει
Αρτέμιδι Βολοσία- οΰτω γάρ την Είλείθυιαν έν τοϊς
άνω χρόνοις έκάλουν, έπεί καί βολάς τάς ώδίνας ένόμι-
ζον (Etymol. ώνόμαζον).
VI. Ex Pausan. VI, 19, 6 : Antiquis litteris atticis
distichon inscriptum eburneo Amaltheae cornu, quod
Miltiades, Cypseli (non Cimonis, ut vult Pausanias)
filius, Jovi Olympico dedicaverat. Post Facium in
notis ad hunc Pausaniae locum errorem animadvertit
Jacobsius. — Lemma ap. Grotium, Florii. Gr. Man-
tis. sec. p. 326 : Τό έπί τινι Μιλτιάδου άναθήματι.
VII. Athenis in arce. Kirckhoff Corp. insc. att. 355,

qui duo fragmenta Βουστροφηδόν scripta composuit.
G. Kaibel. Epigr. gr. e lapid. conlect. 738.
VIII. In Delo insula reperit Homollus, ediditque,
Monuments grecs pubi. p. VAssoc. p. Tencour. des
etud. gr. n. 7, 1878, p. 62, iterumque Bullet, de
corresp. hellen. 1879, I-II, Jan. et Febr. p. 3-12 et
Tab. I; inde Frankel in Archliol. Zeitung 1879, Zwei-
tes und drittes Heft. p. 85 : Βουστροφηδόν scriptum
est epigramma antiquis litteris quae nonnullam legendi
varietatem permittunt, — Vs. 1. Homol. (έ)κηβολ(ω)ι,
lapis habet BKBCOTOl . — Vs. 2. Homol Δεινο-
δικο(υ) του Ναξίο(υ), Frankel, melius ex Kirch-
hoffio Δεινοδίκεω, quod satis apparet ex lapide
ΔΕΙΝΟΔΙΚΒΟ ΤΟΝΑΒΞ IO. Dubitabat de
ultimo verbo άλλων (?) Homollus, quod optime legit
Frankel S. Kirchhoff. άλ(λ)έων ex lapide ΑΛΒΟ
— Vs. 3. Viri nomen plane incertum, quod sic ex-
hibetur lapide Θ B b ABZO.
IX. Ex Pausan. V, 10, De templo Jovis Olym-
pico : Κέραμος δέ ού γής οπτής έστιν, άλλά κεράμου
τρόπον λίθος ό ΓΙεντελήσιν είργασμένος. Τό δέ εύρημα
άνορός Ναξίου λέγουσιν είναι Βύζου, ού φασιν έν Νάξω
τά άγάλματα, έφ’ ών έπίγραμμα, είναι Νάξιος κ. τ. λ.
— Vs. 1. vulgo εύεργος pro quo Loescherus et Syl-
burgius videre scribendum esse Εύεργος nomen propr.
— Vs. 2, δς ad Bysen patrem referri debet. Lemma
ap. Grotium : Τό έπί τοϊς Βύζου άγάνμασιν, έν Νάξω.
X. Ex Pausan. VI, 10, 7 : ’Ενίκα μέν δη την έκτην
Όλυμπιάδα καί εξηκοστήν ό Κλεοσθένης, άνέθηκε δέ
όμοϋ τοϊς ϊπποις αύτοϋ καί εικόνα καί τόν ήνίοχον...
καί έλεγεΐον τόδε έστιν έπί τω άρματι. — « In Κλεο-
σθένης antepenultima corripitur, ut media in εύκαμπές
apud Leonid. Tarent. Epigr. XXV [Anth. Pal. Di-
dot. VI, 4| ubi vid. not. t. I, P. II, p. 85. » Jacobs.
XI. Servavit Eurip. scholiastes in Phoeniss. 1062 :
Δοκεΐ γάρ Αθήνα συμπράξαι τω Κάδμω κατά των Σπαρ-
τών" διό καί ιδρύσατο ταύτην, ’Όγκαν προσαγορεύσας
τή των Φοινίκων διαλέκτω · έπεγέγραπτο δέ τω ίερώ
τούτω ’Όγκας νηός κ. τ. λ. De Onca dea seu Siga
vide Pausan. IX, 12, 2. Hesych. : ’Όγγα Αθήνα έν
θήβαις έστί, χωρίον έπώνυμον έχουσα. De eadem et adi
Heyne, ad Apollod. pp. 553 et 618. Cf. Nonn. XLIV,
38. sqq. αυτόματος δέ — λάϊνος Όγκαίης έλελίζετο
βωμός Αθήνης, — δν ποτέ Κάδμος έδειμεν, — άμφί δέ
θειον άγαλμα πολισσούχοιο θεαίνης, — αύτομάτη ραθά-
μιγγι θεόσσυτος έβλυεν ίδρώς. Cf. et ejusdem Nonni V,
15 : Λάϊνος Όγκαίης έρυθαίνετο βωμός Αθήνης, schol.
Pind. ΟΙ. II, 48, Ttetz. ad Lycophr. V, 1225, etc.
Dederunt Grot. Florii. Gr. Mant. sec. p. 328, et
Hier. Bosch. Obss. et nott. ad Anth. gr. H. Grot.
p. 130.
XII. Ex Pausan. V, 22, 3. « Olympise prope τό
'Ιπποδάμιον statuse erant heroum, qui ad Trojam
pugnaverant, Lycii, Myronis filii, opera. Has Apol-
loniatae, qui ad Ionium mare habitant, Jovi dedica-
verant. Erat autem inter eas ipsius Jovis statua, ad
cujus pedes carmen antiquis litteris exaratum lege-
batur. » Jacobs. Vs. 1. Brunck. metri gratia, Απολ-
λονίας. « Originem suam Apolloniatee referebant ad