DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0234
226
ANTHOLOGI^E GRzEC.E APPENDICIS
Ross., κατέθηκεν Kirchhoff. Prioris Δημάνθης conjec-
tura est, Jahn Annal. 1833, II, 437, ubi lapis Δ so-
lum habet. — Vs. 2. lapis : καθέχει.
XVI. Pal/eochorio Megaridis, qui locus videtur
Rhus esse. Ex schedis Fourmonti Bceckh. Corp. n.
1051. « Τό επίγραμμα τών έν Περσικώ πολεμώ άποθα-
νόντων καί κειμένων ενταύθα ηρώων άπολόμενον δέ τω
χρόνω 'Ελλάδιος ό άρχιερεύς έπ[εμελήθη γραφήναι (?)],
etc. (έπ[εσκεύασεν] G. Kaib.} Cum poetee Simonidis
nomine haec leguntur in superiori parte lapidis quem
Bceckhius arbitratur V vel VI post Christum saeculo
Ascriptum fuisse. » Egg. — Schol. Theocr. XII, 27 ad
v. Νισαϊοι... Και Σιμωνίδης επαινεί τούς Μεγαρεϊς. —
Cf. Simonid. fragm. 84, ρ. 772, ed. Lyric. Bergkii.
— Vs. 3. Hom. II. B. 869, II. ad Ap. 31, 219. Pind.
ΟΙ. XIII, 160, Pyth. I, 148 sqq. — Vs. 9. τόδεκτέρας
Bergk. Subscripsit Helladius epigrammatis restitu-
tor quae correxit Blomfield. : Μ]έχρις έφ’ ημών δέ ή
πόλις [κ]α[ί] ταύρον έν[ή]γ[ι]ζεν.
XVII. Servatum est hoc epigramma ab scholiasta
JEschyli vitas auctore, qui Gelois id tribuere videtur :
Αποθανόντα Γελώοι πολυτελώς έν τοϊς οημοσίοις μνή-
μασι θάψαντες, έτίμησαν μεγαλοπρεπώς, έπιγράψαντες
ούτως. Ab Athenaeo vero (XIV, ρ. 627, D) qui poste-
rius tantum distichon exhibet, ipsi JEschylo imputa-
tur : Αισχύλος, τηλικαύτην δόξαν έχων διά την ποιητι-
κήν, ούδέν ήττον έπι του τάφου έπιγραφήναι ήξίωσε τήν
ανδρείαν, ποιήσας· αλκήν κ. τ. λ. Cui consentire vide-
tur, ut quidem Baylii fert sententia (Dict. Art. Es-
chyle, not. I), Pausanias (lib. I, xiv, 4) : ...Αισχύλος,
ως οί τού βίου προσεδοκατο ή τελευτή, των μεν άλλων
έμνημόνευσεν ούδένος δόξης ές τοσοΰτον ήκων έπι ποίη-
σιν, καί προς Αρτεμισίω καί έν Σαλαμΐνι ναυμαχήσας· ό
δέ τό τε όνομα προτεθέν καί τήν πόλιν έ'γραψεν. καί ώ;
τής ανδρείας μάρτυρας έχοι τό Μαραθώνιον άλσος καί
Μήδων τούς έςαύτό άποβάντας. Cf. Plut. t. II, ρ. 604 E,
edit. Didot III, p. 730, Περί φυγής XIII, ubi prius dis-
tichon laudavit et in Cimone, VIII. — Vs. 2. Πυρο-
φόροιο, « la fromenteuse. >> Amyot.
XVIII. Apud Plutarch. in Aristide, XX. Delphos
ierat Plataeensis Euchidas ut, ex oraculo Pythico,
inde ignem purum Spartanis et Atheniensibus refer-
ret ad sacra Jovi Liberaiori facienda, post expulsos
Graecia Barbaros. Αγνίσας δέ τό σώμα (έν Δελφοί;)
καί περιρρανάμενος, έστεφανώσατο δάφνη· καί λαβών
άπό τού βωμού τό πυρ, δρόμω πάλιν εις τάς Πλαταιάς
έχώρει, καί προ ήλιου δυσμών έπανήλθε, τής αυτής ημέ-
ρας χιλίους σταδίου; ανάσας. Ασπασάμενος δέ τούς
πολίτας, καί τό πυρ παραδούς, εύθύς έ'πεσε, καί μετά
μικρόν έξέπνευσεν. Αράμενοι δ’αύτόν οι Πλαταιεΐς, έθα-
ψαν έν τω ίερώ τής Εύκλειας Αρτέμιδος, έπιγράψαντες
τόδε τό τετράμετρον· Εύχίδας κ. τ. λ. — Erat et The-
bis Dianae Gloriosae delubrum cum signo quod Scopae
erat opus, de quo vide Pausan. IX, xvn, 1.
XIX. Athenis. « In campo Academiae (i. e. in Cera-
mico), nunc in Museo Britann. Kirchhoff. 442; novum
apographum ed. Hicks. Inscr.gr. Mus. Brit.I, 111. »
— Vss. 1-4. G. Kaibelii (n. 21) supplementa; 5-12.
Boeckhii. — « De re ipsa Thucyd. I, 63. » G. K.
Bceckh. Corp. t. I, n. 170 : « Marmor Elginianum.
Musei Britann. Synops. n. 290. Primus ediderat Fr.
Thierschius a. 1816 folio singulari Monachi impresso..;
praeterea Viscontus : Memoire sur une epigramme
qrecque qui servait d’epitaphe au tombeau des guer-
riers morts sous Potid.ee; quae Commentatio in classe
hist. et litt. Instit. reg. Franc. lecta est a. 1815, et
repetita in libro : A letter from the chev. Antonio Ca-
nora and two Memoirs read to the Royal Institut of
France on the sculptures in the collection of the Earl
of' Elgin, by the chev. E. Q. Visconti. Vide ibi n. 64
etp. 179 sqq. Ex Thierschianis et Viscontianis repe-
tiit Jacobs. Anthol. palat, t. III, p. 971 et Addend.
p. civ. » — Dedit ipse v. cl. E. Egger. Specim.
Epigr.; recentius Cumanudes Αττικ. έπιγρ. έπιτύμβ.
p. 7 sq. n. 9. et nuperrime Newton in Ancient greek
Inscripti, in the Brit. Mus. p. 102 cujus textum re-
cepimus. — Vs. 1. Bceckh. et cet. : Αθάνατον κλέος
οϊδε φίλη περί πατρίδι θεΐναι... Cui lectioni bene confere-
bat v. cl. Egger. Simonid. in Anthol. pal. VII, 253 :
'Ελλάδι έλευθερίην περιθεϊναι, id. ibid. 251 : Άσβεστον
κλέος οϊδε φίλη περί πατρίδι θέντες. — Vss. 2-3. Supplet
Thierschius :
Αθάνατον κλέος οϊδε φίλην περί πατρίδ’ έθεντο,
σημαϊνεν δέ μάχη δυσμενέεσσι βίην...
Pro Ιε'μενοι quod scripsit, proponebat quoque Boeck-
hius έσσύμενοι vel μαιόμενοι (Pind. Olymp. VIII, 5).
— Vs. 3. Bceckh. τον θυμόν ένί στήθεσσι φέροντες.
— Vs. 4. Bceckh. μαρνάμενοι κάθελον et postea in
Addendis : μνήμ’ έλαβον σφέτερον, e vestigiis scripturae
quae servant schedae Fauvelianae, quod legerunt et
Cumanudes et ipse Newtonius. — Vs. 5. extr. δ’
ύπνον, Vise. — Vs. 6. Bceckh. έ'πεσον, Cuman. έδα-
μεν, Vise, τόνδε... έλαχον. Duos versus illos restituit
Thiersch. ita :
αιθήρ μέν ψυχάς ύπεδέξατο, σώματα δέ χθών
τώνδε Ποτειδαίας γ’ άμφί πύλας έλαχεν.
Vs. 9. extr. δάκρυσι τιμά, Vise. Confert Eggerus Ennii
« Nemo me lacrumis decoret. » — Vs. 10. Idem laudat
Simonid. in Anthol. pal. VII, 512. — Vs. 12. αΐ πρά-
ξαντ’Viscontus, collato 2Eschinis πράξαι έπιτηδεύματα
et Virgil. ./En. VI, 807 : Virtutem extendere factis;
έπράξαντ’ Thiersch.; ήλλάξαντ’ άρετήν virtutem, id
est laudem virtutis morte pacti sunt. — « Lapidi in
Ceramico extra urbem olim in publicis sepulcris po-
sito sex fuerant disticha elegiaca inscripta ex more
vulgo recepto. Vid. Pausan. I, xxix, 9, Demosth. De
Coron. p. 322, cf. n. 174, atque etiam n. 166. His
praedicantur non qui in obsidione Potidaeae, sed qui
in prima apud Potidaeam pugna occisi sunt, 01. 87,
1, quarto fere mense. » Bckh.
XX. In Acarnania septentrionali, loco incerto titu-
lum repertum Rossius edidit in Bullett. Inst. arcluebl.
Rom. a. 1840, p. 28, cum notis, et hinc AVelckerus
Nov. Mus. Rhenan. (1841), p. 206. — Repetiit Bceckh.
Corp., Addend. n. 1794 h, inde et exhibuit v. cl.
Rhangabes, Antt. hell. t. I,p. 380, 1 suppi., ubivs. 1
scripsit Προκλείδης; praeferebat Boeckhius Προκλείδα
genitivum, quod damnat G. Kaibel. n. 182.
XXL Exstat hoc epigramma ap. Aristophanis scho-
liastam ad Nub. vs. 331 et Steph. Byz. in Θούριοι.
« Herodotus, cum propter Lygdamiden tyrannum,
qui Halicarnassi dominabatur, Samum commigrasset,
indeque patriam reversus expulisset tyrannum, ma-
gnam sibi apud cives concitavit invidiam, qua com-
motus Halicarnassum iterum reliquit, εις τό Θούριον,
άποικιζόμενον ύπό Αθηναίων, έθελοντής ήλθε, κάκεϊ
τελευτήσας έπι τής αγοράς τέθαπται. » Jacobs. ex Suida.
— Vs. 3. Steph. τω γάρ quod retinuit Grotius, qui,
ut apparet, legebat etiam θούριον (pro Οοϋρον aut
θούριδα), bellicosam.
XXII. Apud Plutarch. in Nicia XVII : Ό μέν γάρ
μετά τήν ήτταν αύτών (τών Αθηναίων έν Σικελία) καί
τόν όλεθρον, γράφων έπικήδειον, έποίησεν · Οϊδε Συρα-
κοσίους κ. τ. λ. Ούκ οκτώ νίκας, αλλά πλείονας άν τις
I εύροι Συρακουσίους νενικημένους ύπ’αύτών, πριν έκ θεών
ANTHOLOGI^E GRzEC.E APPENDICIS
Ross., κατέθηκεν Kirchhoff. Prioris Δημάνθης conjec-
tura est, Jahn Annal. 1833, II, 437, ubi lapis Δ so-
lum habet. — Vs. 2. lapis : καθέχει.
XVI. Pal/eochorio Megaridis, qui locus videtur
Rhus esse. Ex schedis Fourmonti Bceckh. Corp. n.
1051. « Τό επίγραμμα τών έν Περσικώ πολεμώ άποθα-
νόντων καί κειμένων ενταύθα ηρώων άπολόμενον δέ τω
χρόνω 'Ελλάδιος ό άρχιερεύς έπ[εμελήθη γραφήναι (?)],
etc. (έπ[εσκεύασεν] G. Kaib.} Cum poetee Simonidis
nomine haec leguntur in superiori parte lapidis quem
Bceckhius arbitratur V vel VI post Christum saeculo
Ascriptum fuisse. » Egg. — Schol. Theocr. XII, 27 ad
v. Νισαϊοι... Και Σιμωνίδης επαινεί τούς Μεγαρεϊς. —
Cf. Simonid. fragm. 84, ρ. 772, ed. Lyric. Bergkii.
— Vs. 3. Hom. II. B. 869, II. ad Ap. 31, 219. Pind.
ΟΙ. XIII, 160, Pyth. I, 148 sqq. — Vs. 9. τόδεκτέρας
Bergk. Subscripsit Helladius epigrammatis restitu-
tor quae correxit Blomfield. : Μ]έχρις έφ’ ημών δέ ή
πόλις [κ]α[ί] ταύρον έν[ή]γ[ι]ζεν.
XVII. Servatum est hoc epigramma ab scholiasta
JEschyli vitas auctore, qui Gelois id tribuere videtur :
Αποθανόντα Γελώοι πολυτελώς έν τοϊς οημοσίοις μνή-
μασι θάψαντες, έτίμησαν μεγαλοπρεπώς, έπιγράψαντες
ούτως. Ab Athenaeo vero (XIV, ρ. 627, D) qui poste-
rius tantum distichon exhibet, ipsi JEschylo imputa-
tur : Αισχύλος, τηλικαύτην δόξαν έχων διά την ποιητι-
κήν, ούδέν ήττον έπι του τάφου έπιγραφήναι ήξίωσε τήν
ανδρείαν, ποιήσας· αλκήν κ. τ. λ. Cui consentire vide-
tur, ut quidem Baylii fert sententia (Dict. Art. Es-
chyle, not. I), Pausanias (lib. I, xiv, 4) : ...Αισχύλος,
ως οί τού βίου προσεδοκατο ή τελευτή, των μεν άλλων
έμνημόνευσεν ούδένος δόξης ές τοσοΰτον ήκων έπι ποίη-
σιν, καί προς Αρτεμισίω καί έν Σαλαμΐνι ναυμαχήσας· ό
δέ τό τε όνομα προτεθέν καί τήν πόλιν έ'γραψεν. καί ώ;
τής ανδρείας μάρτυρας έχοι τό Μαραθώνιον άλσος καί
Μήδων τούς έςαύτό άποβάντας. Cf. Plut. t. II, ρ. 604 E,
edit. Didot III, p. 730, Περί φυγής XIII, ubi prius dis-
tichon laudavit et in Cimone, VIII. — Vs. 2. Πυρο-
φόροιο, « la fromenteuse. >> Amyot.
XVIII. Apud Plutarch. in Aristide, XX. Delphos
ierat Plataeensis Euchidas ut, ex oraculo Pythico,
inde ignem purum Spartanis et Atheniensibus refer-
ret ad sacra Jovi Liberaiori facienda, post expulsos
Graecia Barbaros. Αγνίσας δέ τό σώμα (έν Δελφοί;)
καί περιρρανάμενος, έστεφανώσατο δάφνη· καί λαβών
άπό τού βωμού τό πυρ, δρόμω πάλιν εις τάς Πλαταιάς
έχώρει, καί προ ήλιου δυσμών έπανήλθε, τής αυτής ημέ-
ρας χιλίους σταδίου; ανάσας. Ασπασάμενος δέ τούς
πολίτας, καί τό πυρ παραδούς, εύθύς έ'πεσε, καί μετά
μικρόν έξέπνευσεν. Αράμενοι δ’αύτόν οι Πλαταιεΐς, έθα-
ψαν έν τω ίερώ τής Εύκλειας Αρτέμιδος, έπιγράψαντες
τόδε τό τετράμετρον· Εύχίδας κ. τ. λ. — Erat et The-
bis Dianae Gloriosae delubrum cum signo quod Scopae
erat opus, de quo vide Pausan. IX, xvn, 1.
XIX. Athenis. « In campo Academiae (i. e. in Cera-
mico), nunc in Museo Britann. Kirchhoff. 442; novum
apographum ed. Hicks. Inscr.gr. Mus. Brit.I, 111. »
— Vss. 1-4. G. Kaibelii (n. 21) supplementa; 5-12.
Boeckhii. — « De re ipsa Thucyd. I, 63. » G. K.
Bceckh. Corp. t. I, n. 170 : « Marmor Elginianum.
Musei Britann. Synops. n. 290. Primus ediderat Fr.
Thierschius a. 1816 folio singulari Monachi impresso..;
praeterea Viscontus : Memoire sur une epigramme
qrecque qui servait d’epitaphe au tombeau des guer-
riers morts sous Potid.ee; quae Commentatio in classe
hist. et litt. Instit. reg. Franc. lecta est a. 1815, et
repetita in libro : A letter from the chev. Antonio Ca-
nora and two Memoirs read to the Royal Institut of
France on the sculptures in the collection of the Earl
of' Elgin, by the chev. E. Q. Visconti. Vide ibi n. 64
etp. 179 sqq. Ex Thierschianis et Viscontianis repe-
tiit Jacobs. Anthol. palat, t. III, p. 971 et Addend.
p. civ. » — Dedit ipse v. cl. E. Egger. Specim.
Epigr.; recentius Cumanudes Αττικ. έπιγρ. έπιτύμβ.
p. 7 sq. n. 9. et nuperrime Newton in Ancient greek
Inscripti, in the Brit. Mus. p. 102 cujus textum re-
cepimus. — Vs. 1. Bceckh. et cet. : Αθάνατον κλέος
οϊδε φίλη περί πατρίδι θεΐναι... Cui lectioni bene confere-
bat v. cl. Egger. Simonid. in Anthol. pal. VII, 253 :
'Ελλάδι έλευθερίην περιθεϊναι, id. ibid. 251 : Άσβεστον
κλέος οϊδε φίλη περί πατρίδι θέντες. — Vss. 2-3. Supplet
Thierschius :
Αθάνατον κλέος οϊδε φίλην περί πατρίδ’ έθεντο,
σημαϊνεν δέ μάχη δυσμενέεσσι βίην...
Pro Ιε'μενοι quod scripsit, proponebat quoque Boeck-
hius έσσύμενοι vel μαιόμενοι (Pind. Olymp. VIII, 5).
— Vs. 3. Bceckh. τον θυμόν ένί στήθεσσι φέροντες.
— Vs. 4. Bceckh. μαρνάμενοι κάθελον et postea in
Addendis : μνήμ’ έλαβον σφέτερον, e vestigiis scripturae
quae servant schedae Fauvelianae, quod legerunt et
Cumanudes et ipse Newtonius. — Vs. 5. extr. δ’
ύπνον, Vise. — Vs. 6. Bceckh. έ'πεσον, Cuman. έδα-
μεν, Vise, τόνδε... έλαχον. Duos versus illos restituit
Thiersch. ita :
αιθήρ μέν ψυχάς ύπεδέξατο, σώματα δέ χθών
τώνδε Ποτειδαίας γ’ άμφί πύλας έλαχεν.
Vs. 9. extr. δάκρυσι τιμά, Vise. Confert Eggerus Ennii
« Nemo me lacrumis decoret. » — Vs. 10. Idem laudat
Simonid. in Anthol. pal. VII, 512. — Vs. 12. αΐ πρά-
ξαντ’Viscontus, collato 2Eschinis πράξαι έπιτηδεύματα
et Virgil. ./En. VI, 807 : Virtutem extendere factis;
έπράξαντ’ Thiersch.; ήλλάξαντ’ άρετήν virtutem, id
est laudem virtutis morte pacti sunt. — « Lapidi in
Ceramico extra urbem olim in publicis sepulcris po-
sito sex fuerant disticha elegiaca inscripta ex more
vulgo recepto. Vid. Pausan. I, xxix, 9, Demosth. De
Coron. p. 322, cf. n. 174, atque etiam n. 166. His
praedicantur non qui in obsidione Potidaeae, sed qui
in prima apud Potidaeam pugna occisi sunt, 01. 87,
1, quarto fere mense. » Bckh.
XX. In Acarnania septentrionali, loco incerto titu-
lum repertum Rossius edidit in Bullett. Inst. arcluebl.
Rom. a. 1840, p. 28, cum notis, et hinc AVelckerus
Nov. Mus. Rhenan. (1841), p. 206. — Repetiit Bceckh.
Corp., Addend. n. 1794 h, inde et exhibuit v. cl.
Rhangabes, Antt. hell. t. I,p. 380, 1 suppi., ubivs. 1
scripsit Προκλείδης; praeferebat Boeckhius Προκλείδα
genitivum, quod damnat G. Kaibel. n. 182.
XXL Exstat hoc epigramma ap. Aristophanis scho-
liastam ad Nub. vs. 331 et Steph. Byz. in Θούριοι.
« Herodotus, cum propter Lygdamiden tyrannum,
qui Halicarnassi dominabatur, Samum commigrasset,
indeque patriam reversus expulisset tyrannum, ma-
gnam sibi apud cives concitavit invidiam, qua com-
motus Halicarnassum iterum reliquit, εις τό Θούριον,
άποικιζόμενον ύπό Αθηναίων, έθελοντής ήλθε, κάκεϊ
τελευτήσας έπι τής αγοράς τέθαπται. » Jacobs. ex Suida.
— Vs. 3. Steph. τω γάρ quod retinuit Grotius, qui,
ut apparet, legebat etiam θούριον (pro Οοϋρον aut
θούριδα), bellicosam.
XXII. Apud Plutarch. in Nicia XVII : Ό μέν γάρ
μετά τήν ήτταν αύτών (τών Αθηναίων έν Σικελία) καί
τόν όλεθρον, γράφων έπικήδειον, έποίησεν · Οϊδε Συρα-
κοσίους κ. τ. λ. Ούκ οκτώ νίκας, αλλά πλείονας άν τις
I εύροι Συρακουσίους νενικημένους ύπ’αύτών, πριν έκ θεών