DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0101
IN CAPUT I ANNOTATIO.
93
scriptt. etc. n. 1593, cum nova restitutione, quam
asserit magis Falkeneri apographo congruere; fate-
tur tamen in dubio esse vocem Πα>»τοκράτωρ, ult.
vers. Christianam addit esse inscriptionem, sed non,
ut Kirchhoffio placuit, tam infimae quam est Justiniani
regnum aetatis, quippe qui sexto seculo semper
scribebatur ω, pro Ω. Locutionis Χριστός άχοαντος
exemplum habes in titulo Hadrianis exscripto a v.
cl. G. Perrot, Galat. p. 65 : έν άγίω τε τόπω ευδει
Χρίστου άχράντου. G. Kaibelius carmen plane inte-
grum esse arbitratur. Epigri'. gr. etc. n. 1067.
CCCLXI. « Venetiis in thesauro sedis S. Marci,
quo Constantinopoli ablata esse theca putanda est. »
Kirchhoff. in Corp. inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8812,
ex Melet. Geogr. vet. et nova, p. 257, ubi hoc lemma
legitur : « Εις θήκην τινά του ζωοποιού σταυρού ήργυ-
ρωμένην. » Thecam hanc in qua crucis simulacrum
(τύπος) inclusum erat, Golgotha vocaverat Constan-
tinus ille.
CCCLXII. Trajecti ad Mosam in templo D. Vir-
ginis in cruce geminata ex auro gemmisque eleganter
et artificiose confecta, in qua verae crucis particulam
inclusam esse putant. Edidit post multos Kirchhoff.
Corp. inscr. gr. t. IV, p. 363, n. 8792. — Vs. 1. ξύλον
de arbore paradisi illa intelligendum. Romanus imp.
a quo dedicatam esse crucem testatur vs. 5, quotus
sit non satis constat.
CCCLXIII. In parte antica tabernaculi argentei
quod asservatur in monasterio S. Floriani Laurea-
censi (Lorch, juxta civitatem Ens in Norico Ripensi)
— Vs. 3. Ibgimus cum Grutero (p. clxxiii, 6) βλύ-
ζουσα, ut pote ubi βλήζουσα, etiamsi pro βλίζουσα acci-
pias, sensu caret. — Vs. 5. pro τό πάλαι scripsimus
τής πάλαι, quia arca illa quae hic memoratur nobis
videtur esse illa foederis arca adeo in Vetere Testa-
mento celebrata. — Edita est haec inscriptio in Corp.
inscr. gr. t. IV, p. 370, n. 8808.
CCCLXIV. Florentise in coenobio Camaldulensium.
— Sex senarii sunt quatuor lineis dispositi; multis
locis corruptos emendare tentavitKirchhoffiusin Corp.
inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8811, sed non semper ei bene
cessit. — Vs. 1 et 3, στύλο: scribit pro στύλος quod
dederat A. Maius in Scriptt. veter. Coli, nova, V,
p. 462. n. 1. — De verbo όδηγε'της Thes. ling. gr.
adi, ubi haec forma variis exemplis probatur. —
Vs. 2. Αιγύπτιας conjectura est Kirchhoffii. — Vs. 3.
idem cum dicit σοι aut scriptum male aut lectum
pro eo quod debebat, σύ, sibi ignotam esse S. Sy-
meonis Stylitae historiam satis monstrat: σοί omnino
necesse est legere.
CCCLXV. Apud Cedren. in Histor. Compend.
p. 322, edit. Paris, typ. reg. 1647, p. 322, 120 : "Οτι
έν τω φόρω (τής Κωνσταντίνου πόλεως) ό πορφυρούς κίων
παρ’ αύτού ήδρασται· καί ή στήλη αύτού έστιν, έν ή γε-
γραμμε'νοι είσί στίχοι τέσσαρες· Σύ, Χριστέ κ. τ. λ. —
Vs. 2. Edit. Paris, νυν. ΙΙροσηύξα dubia forma pro
προσηύξησα quam fortasse scripsit poeta, sic melius
constituto versu :
σοί νυν προσηύξησα την δούλην πόλιν...
CCCLXVI. Constantinopoli olim in aede S. Jacobi,
nunc in abbatia S. Vincentii Galliae dioecesis Carno-
tensis... os capitis S. Christophori reconditum inter
duplex ex sere aurato hemisphaerium, in medio in
oralem formam apertum, ubi S. Christophorus mili-
tis armati more depictus conspicitur, dextra hastam
tenens, sinistra scuto innixus. Edidit Du Cange in
Const. Christ. IV, p. 112. unde repetiit Kirchhoff.
Corp. inscr. grxc. t. IV, p. 366, n. 8796. « Michaelem
hunc esse VII Ducam imperatorem (1071-1078) sus-
picatur Ducangius. —Vs. 3. «τό στέφος dicitur osillud
e sancti cranio depromptum, quo auro incluso hono-
ris quasi corona ille coronatus est. » Kirchh.
CCCLXVII. In lipsanotheca S. Marci Venetiis.
Edidit Montefalc. in Diar. Ital. p. 54 : « Est istic
alia crux (Vid. seq. epigr. Καί τούτο γούν...) ex vero
quoque, uti dicunt, crucis Christi ligno confecta, in
qua inscriptio alia nondum, ut aiebant, lecta, etc. »
°Ov ού σταλαγμοί... Post Montefalc. dedit Kirchhoff.
in Corp. insc. gr. IV, n. 8714. — Versuum ordinem
restituimus ex prioris editoris ipsius monitu {Palxogr.
gr. p. 311), qui in Diario tertium ante primum et
secundum posuerat. — Vs. 4. Montefalc. έστόλισαν
cum asterisco. « Haec autem Maria Augusta, si con-
jectare licet, uxor fuerit Nicephori Botaniatae (sive
Michaelis Ducae, ut Kirchhoffio placuit ann. Chr.
1067) qui imperabat ann. 1078. » Montef.
CCCLXVIII. « Venetiis in lipsanotheca S. Marci in
cruce Constantinopoli videlicet illuc advecta... vidit
et edidit etiam Montefalconius in Diario Ital. p. 53. »
Kirchhoff. Corp. inscr. gr. t. IV, p. 334, n. 8721.
Alloquitur Christum pia donatrix, « Irene Ducaena,
Alexii Comneni imperatoris uxor, quae marito anno
p. Chr. 1118 defuncto superstes versus vitae finem
monachae vestem induit. Qua extrema tempestate
crucem nostram ab ea ecclesiae alicui Constantino-
poli pietatis testificandae gratia oblatam esse, titulus
docet, reginam aetate praegravatam et vestitus mo-
nachalis habitu sordidam inducens.» Kirchh.—Vs. 11.
χρυσενδύτις et ρακενδύτις lexicis et Thesauro quoque
absunt. — Vs. 12. τρίχινα. Vestes monachorum ex
pilis camelorum contextae, perinde ac divi Joannis
Baptistae vestis de qua Matthaeus, III, 4 : Λύτός δέ ό
Ιωάννης είχε τό ένδυμα αύτού άπό τριχών καμήλου... —
Vs. 16. λήξιν fortasse ab λήγω, cesso, cessationem,
quietem, quod indicare videtur, solito hac aetate
verborum lusu, vers. seq. άληκτον, non cessans.
CCCLXIX-CCCLXX. Venetiis in pyxidibus, « in
quibus servantur, aiunt, aliquot stillae sanguinis
Christi. Quae vasa, quemadmodum et cruces memo-
ratae nn. 367-368, Constantinopoli Venetias ablata
sunt. » Haec Montefalconius, qui ea epigrammatia edi-
dit et latine vertit in Diario Italic. p. 55.
CCCLXXI. Venetiis in thesauro aedis S. Marci,
apud Meletium in Geogr. vet. et nova, p. 257 cum
hoc lemmate εί'ς τινα δίσκον. Edidit inde Kirchhoff.
in Corp. inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8813.
CCCLXXII. Trecassibus (Troyes) in sacrario ec-
clesiae S. Petri, in patina ex iaspide a Garnerio epi-
scopo, qui ann. 1205 Constantinopoli obiit supremum
diem Latinorum castra secutus, missa, argenteo
margine cincta, cui inscriptus titulus. Edidit Nic.
Camuzat in Promptuario sacrarum antiquitatum Tri-
cassinx dioecesis, 1610, p. 116 b. et inde transiit in
Corp. inscr.gr. t. IV, p. 371, n. 8810. —Emendavit
Kirchhoff. ύπούργει pro υπουργεί, έστιώντι pro έσθιώντι,
μάρτυρι pro μαρτυρεί. — Vs. 3. pro μειλιγμοίς dedi-
mus μελιγμοίς a μελίζειν, quod quidem dicitur de sa-
cerdote ^sacram hostiam in partes dividente in
Liturgia S. Jacobi. Vid. Du Cange, App. Gl. p. 130.
Ceterum nec μειλιγμός nec μελιγμός in lexicis inve-
niuntur. Abest quoque είσεργασμένον.
93
scriptt. etc. n. 1593, cum nova restitutione, quam
asserit magis Falkeneri apographo congruere; fate-
tur tamen in dubio esse vocem Πα>»τοκράτωρ, ult.
vers. Christianam addit esse inscriptionem, sed non,
ut Kirchhoffio placuit, tam infimae quam est Justiniani
regnum aetatis, quippe qui sexto seculo semper
scribebatur ω, pro Ω. Locutionis Χριστός άχοαντος
exemplum habes in titulo Hadrianis exscripto a v.
cl. G. Perrot, Galat. p. 65 : έν άγίω τε τόπω ευδει
Χρίστου άχράντου. G. Kaibelius carmen plane inte-
grum esse arbitratur. Epigri'. gr. etc. n. 1067.
CCCLXI. « Venetiis in thesauro sedis S. Marci,
quo Constantinopoli ablata esse theca putanda est. »
Kirchhoff. in Corp. inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8812,
ex Melet. Geogr. vet. et nova, p. 257, ubi hoc lemma
legitur : « Εις θήκην τινά του ζωοποιού σταυρού ήργυ-
ρωμένην. » Thecam hanc in qua crucis simulacrum
(τύπος) inclusum erat, Golgotha vocaverat Constan-
tinus ille.
CCCLXII. Trajecti ad Mosam in templo D. Vir-
ginis in cruce geminata ex auro gemmisque eleganter
et artificiose confecta, in qua verae crucis particulam
inclusam esse putant. Edidit post multos Kirchhoff.
Corp. inscr. gr. t. IV, p. 363, n. 8792. — Vs. 1. ξύλον
de arbore paradisi illa intelligendum. Romanus imp.
a quo dedicatam esse crucem testatur vs. 5, quotus
sit non satis constat.
CCCLXIII. In parte antica tabernaculi argentei
quod asservatur in monasterio S. Floriani Laurea-
censi (Lorch, juxta civitatem Ens in Norico Ripensi)
— Vs. 3. Ibgimus cum Grutero (p. clxxiii, 6) βλύ-
ζουσα, ut pote ubi βλήζουσα, etiamsi pro βλίζουσα acci-
pias, sensu caret. — Vs. 5. pro τό πάλαι scripsimus
τής πάλαι, quia arca illa quae hic memoratur nobis
videtur esse illa foederis arca adeo in Vetere Testa-
mento celebrata. — Edita est haec inscriptio in Corp.
inscr. gr. t. IV, p. 370, n. 8808.
CCCLXIV. Florentise in coenobio Camaldulensium.
— Sex senarii sunt quatuor lineis dispositi; multis
locis corruptos emendare tentavitKirchhoffiusin Corp.
inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8811, sed non semper ei bene
cessit. — Vs. 1 et 3, στύλο: scribit pro στύλος quod
dederat A. Maius in Scriptt. veter. Coli, nova, V,
p. 462. n. 1. — De verbo όδηγε'της Thes. ling. gr.
adi, ubi haec forma variis exemplis probatur. —
Vs. 2. Αιγύπτιας conjectura est Kirchhoffii. — Vs. 3.
idem cum dicit σοι aut scriptum male aut lectum
pro eo quod debebat, σύ, sibi ignotam esse S. Sy-
meonis Stylitae historiam satis monstrat: σοί omnino
necesse est legere.
CCCLXV. Apud Cedren. in Histor. Compend.
p. 322, edit. Paris, typ. reg. 1647, p. 322, 120 : "Οτι
έν τω φόρω (τής Κωνσταντίνου πόλεως) ό πορφυρούς κίων
παρ’ αύτού ήδρασται· καί ή στήλη αύτού έστιν, έν ή γε-
γραμμε'νοι είσί στίχοι τέσσαρες· Σύ, Χριστέ κ. τ. λ. —
Vs. 2. Edit. Paris, νυν. ΙΙροσηύξα dubia forma pro
προσηύξησα quam fortasse scripsit poeta, sic melius
constituto versu :
σοί νυν προσηύξησα την δούλην πόλιν...
CCCLXVI. Constantinopoli olim in aede S. Jacobi,
nunc in abbatia S. Vincentii Galliae dioecesis Carno-
tensis... os capitis S. Christophori reconditum inter
duplex ex sere aurato hemisphaerium, in medio in
oralem formam apertum, ubi S. Christophorus mili-
tis armati more depictus conspicitur, dextra hastam
tenens, sinistra scuto innixus. Edidit Du Cange in
Const. Christ. IV, p. 112. unde repetiit Kirchhoff.
Corp. inscr. grxc. t. IV, p. 366, n. 8796. « Michaelem
hunc esse VII Ducam imperatorem (1071-1078) sus-
picatur Ducangius. —Vs. 3. «τό στέφος dicitur osillud
e sancti cranio depromptum, quo auro incluso hono-
ris quasi corona ille coronatus est. » Kirchh.
CCCLXVII. In lipsanotheca S. Marci Venetiis.
Edidit Montefalc. in Diar. Ital. p. 54 : « Est istic
alia crux (Vid. seq. epigr. Καί τούτο γούν...) ex vero
quoque, uti dicunt, crucis Christi ligno confecta, in
qua inscriptio alia nondum, ut aiebant, lecta, etc. »
°Ov ού σταλαγμοί... Post Montefalc. dedit Kirchhoff.
in Corp. insc. gr. IV, n. 8714. — Versuum ordinem
restituimus ex prioris editoris ipsius monitu {Palxogr.
gr. p. 311), qui in Diario tertium ante primum et
secundum posuerat. — Vs. 4. Montefalc. έστόλισαν
cum asterisco. « Haec autem Maria Augusta, si con-
jectare licet, uxor fuerit Nicephori Botaniatae (sive
Michaelis Ducae, ut Kirchhoffio placuit ann. Chr.
1067) qui imperabat ann. 1078. » Montef.
CCCLXVIII. « Venetiis in lipsanotheca S. Marci in
cruce Constantinopoli videlicet illuc advecta... vidit
et edidit etiam Montefalconius in Diario Ital. p. 53. »
Kirchhoff. Corp. inscr. gr. t. IV, p. 334, n. 8721.
Alloquitur Christum pia donatrix, « Irene Ducaena,
Alexii Comneni imperatoris uxor, quae marito anno
p. Chr. 1118 defuncto superstes versus vitae finem
monachae vestem induit. Qua extrema tempestate
crucem nostram ab ea ecclesiae alicui Constantino-
poli pietatis testificandae gratia oblatam esse, titulus
docet, reginam aetate praegravatam et vestitus mo-
nachalis habitu sordidam inducens.» Kirchh.—Vs. 11.
χρυσενδύτις et ρακενδύτις lexicis et Thesauro quoque
absunt. — Vs. 12. τρίχινα. Vestes monachorum ex
pilis camelorum contextae, perinde ac divi Joannis
Baptistae vestis de qua Matthaeus, III, 4 : Λύτός δέ ό
Ιωάννης είχε τό ένδυμα αύτού άπό τριχών καμήλου... —
Vs. 16. λήξιν fortasse ab λήγω, cesso, cessationem,
quietem, quod indicare videtur, solito hac aetate
verborum lusu, vers. seq. άληκτον, non cessans.
CCCLXIX-CCCLXX. Venetiis in pyxidibus, « in
quibus servantur, aiunt, aliquot stillae sanguinis
Christi. Quae vasa, quemadmodum et cruces memo-
ratae nn. 367-368, Constantinopoli Venetias ablata
sunt. » Haec Montefalconius, qui ea epigrammatia edi-
dit et latine vertit in Diario Italic. p. 55.
CCCLXXI. Venetiis in thesauro aedis S. Marci,
apud Meletium in Geogr. vet. et nova, p. 257 cum
hoc lemmate εί'ς τινα δίσκον. Edidit inde Kirchhoff.
in Corp. inscr. gr. t. IV, p. 371, n. 8813.
CCCLXXII. Trecassibus (Troyes) in sacrario ec-
clesiae S. Petri, in patina ex iaspide a Garnerio epi-
scopo, qui ann. 1205 Constantinopoli obiit supremum
diem Latinorum castra secutus, missa, argenteo
margine cincta, cui inscriptus titulus. Edidit Nic.
Camuzat in Promptuario sacrarum antiquitatum Tri-
cassinx dioecesis, 1610, p. 116 b. et inde transiit in
Corp. inscr.gr. t. IV, p. 371, n. 8810. —Emendavit
Kirchhoff. ύπούργει pro υπουργεί, έστιώντι pro έσθιώντι,
μάρτυρι pro μαρτυρεί. — Vs. 3. pro μειλιγμοίς dedi-
mus μελιγμοίς a μελίζειν, quod quidem dicitur de sa-
cerdote ^sacram hostiam in partes dividente in
Liturgia S. Jacobi. Vid. Du Cange, App. Gl. p. 130.
Ceterum nec μειλιγμός nec μελιγμός in lexicis inve-
niuntur. Abest quoque είσεργασμένον.