DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0265
IN CAPUT II ANNOTATIO.
257
postremum, i. e. vel post ejus mortem, viduitate ser-
vata, vel post mea fata, hoc monumento quod erexit
maritus, docens quanti me ob probos mores aesti-
maret.
CDXXX. Triccae (Tricata). Pouquevill. Itin. t. III.
p. 32. Minusculis dedit Hughes, Itin. t. I. p. 431,
qui acceperat a Graeco Psalida. E Pouquevillio appo-
suit Osann. Syll. p. 227. Inde Corp. 1778 et G. Kai-
bel. 307. Epitaphium est medici; Tricca celebris est
medicina ex JEsculapii cultu profecta. — Vs. 3. pro
άνιηρόν suspicabatur quoque Bceckh. άνίητον. Quod in
lapide est ΠΟ,ΟΙ P A , correxit Osann. ΐηποθέουσα;
Kaibel [γ]οό[ω]σα.
CDXXXI. Metroi loco. Ephem. 2773, G. Kaibel.
p. 31, n. 150. Eodem loco, iisdem litteris scriptus
inventus est alter titulus, quo paucis quae supersunt
verbis defunctae corporis animique virtutes laudan-
tur, Ephem. 2781 : άμώμητ[ον... σ]ώμά τε και [ψυχή
...] καί ήμερον ήθος. « Nomen est vs. 6 φΟΒΗ A
quod lego Φοίβεια, formam hanc ampliorem ratus
pro Φοίβη, ut Καλλιρρόη et Καλλιρρόεια. » G. K.
CDXXXH. Velitris olim, nunc Romae in aedibus
Vaticanis. Edidit primus Sirmond. ad Ennodium/VIII,
Epist. 42; deinde Brunck. Anal. III, p. 314, n. 746,
Jacobs. (Animad. vol. III, P. II, p. 334), Append.
196, et Franz. Corp. 6204. Kaibel. (668) vs. 1. γλυ-
κερότερε. — Disticho subjectum est Αύρ. Άμφικτύων
άγων έτος ο.
CDXXXIII. Repertum Tomis, 15 Jun. 1859. Dedit
St. A. Cumanudes in Pandorae t. XIX, n. 437, p. 84,
9; Perrot. Inscripti, ined. des celtes de la mer Noire,
n. 1; Kaibel. 536. Tetrasticho subscripta sunt et
haec verba : ό παράγων, χάϊρε και σύ, qui praeteris,
gaude et tu.
CDXXXIV. Romae, ad D. Pauli basilicam eruta.
E. Sirmondi Notis ad Sidonium Apoll. p. 30; inde
multi, inter quos Brunck. III, p. 285, n. 631, Jacobs.
Anth. Lips. T. IV, p. 250 (Animadvv. t. III, P. II,
p. 217), Append. n. 166, Franz. Corp. n. 6196;
inde Kaibel. n. 583. Citat Sirmondus hoc epitaphium
in notis ad Epist. II, 8, ubi retulit Sidonius ipse epi-
taphium de quadam matrona, nomine Philimatia,
quod hoc versu desinit : « Injuste tibi justa perso-
luta. » De quo Sirmondus : « Communis haec, inquit,
querimonia in morte immatura sublatis. Hinc illa in
antiquis monumentis : male judicantibus fatis, et,
sublata est oculis fato dictante iniquo. Elegans est
in hoc genere Abgari regii juvenis epitaphium, quod
Romae paucis abhinc annis ad D. Pauli basilicam
erutum meminimus, dignumque videtur, quod huic
loco intexatur. Est ergo hujusmodi; "Εκτον έπ’ ει-
κοστό κ. τ. λ. » — Abgarus pater, rex .Edessenus,
Caracallae insidiis an. 217 occubuit.
CDXXXV. In valle Macesti, loco hod. dicto Kespit,
ex apographo Hamilton. II, n. 323, Waddington.
Voydge, etc. Inscrr. rec., etc. n. 1769. —Subscriptum
est Μνήαης χάριν έτους τκβ’, ann. 322 qui ad aeram
sullanam referendus est. p. Christ. n. 237. Pars
quae vix restitui potuit, in apographo sic se habet :
ΣΟΜΑΤΕΤΡΟΕΚΑΙΕ . ΕΠΟΑΕΩΝΙΔΑ.
Lebas. Vs. 2. Lebas. Αφροδίσιος, Kaibel. (341) Άφρο-
δεισίά. — Vs. 4. νικών.
CDXXXVI. Athenis, adS. Trinitatem. St. A. Cuma-
nudes, ib. n. 324. Octo versibus constitit epigramma,
quorum sex posteriores nulla certa ratione restitui
possunt; sic traduntur (Kaibel. 97) :
σκ[ή]νει δ[έ χθόνιον δίδομεν τά]φ[ον· αλλά και ένθα
μανύω[ν τι καλειν ούνομα] δεΐσε, τύπος.
Πα[ϊ]δε [.. . . "Ερμιός τε καί Εύ]πορος, έν δ’ ίεροϊσιν
.... μητρί φίλη] μοίραν έχοντες ίσην.
ζ]ώεσκεν δτε θνήσκεις,
Q? κεν . ος δεχ[νύμενος φθι]μένην.
Supra scriptum Εύρυάνθη Άρίστωνος έξ ’Αχαρνέων
Εύπορος — "Ερμιος. « Deae ministra fuit Euryanthe,
quam sacra veste indutam repraesentatam fuisse
sumpsi. » G. Kaib. — Vs. 2. θήκαμεν i. e. filii, Eupo-
rus et Hermius, qui ex vs. 5. fragmenti (έν δ’ ίεροϊσιν)
videntur et ipsi in sacris Minervae occupati fuisse.
CDXXXVII. Athenis, in aedibus quibusdam, in co-
lumellae basi. Edidit Spon. Misc. erucl. antiq. X, 9,
p. 321, et inde Bceckh. Corp. t. I, n. 870, Kaibel.
105. — Vs. 3. Eximie Sanderus vidit άλλ’ άγαν legen-
dum esse hoc sensu : sed nimium praematura morte
CDXXXVHI. Praeneste, nunc Romae. Passioneus in
Inscriptt. cl. XIV. 17, Murator. T. II, p. 1082, alii
quoque et Jacobs. in Paralip. II, n. 50, p. 804, et
Franz. in Corp. n. 6228, inde Kaibel. 657. — Vs. 3.
Ruhnken. emendabat πλήσα. « Quum tamen sic etiam
simile vitium remaneat in vs. 1, malui id quoque re-
tinere, quam incertam conjecturam recipere. Passim
in inscriptionibus seriorum temporum diphthongi
reperiuntur ante consonantes correptae. » Jac. —
Vs. 4. Jacobs. τοκέας, lapis tamen habet OYCTPO-
φΕΑΞ.
CDXXXIX. Roma?, ad D. Petri in vinculis aedem.
Gruter. p. 1130, n. 10, Franz. n. 6213. Vs. 1. ’Αφρί-
κας, Africas, pueri nomen est. — Metrum incomptum
seu mutilum restituere tentavi sic : βωμόν τόνδε
[καλώ] άνέθηκ’ Άφρίκα Τιτιανός.
CDXL. Romae, in aedibus Vaticanis. Osann. Auct.
Lex. gr. p. 33; inde Welckerus, Syllog. epigr. n. 95,
n. 63, rursusque Osann. Syllog. p. 445, p. 148, et
Franz. C. insc. gr. III, p. 888, n. 6218. Basileus
videtur idem esse qui est in n. 6211, unde Kaibel.
598, hic infr. 615. — Vs. 3. ψήφοι καί μέτρα sunt idem
q. αριθμητική καί γεωμετρία. — Vs. 4. Welck. inter-
pretatur monumentum acumine meo meritum, quod
Franzio placuit; potius habuimus quod meum condi-
dit ingenium.
CDXLI. Romae, in ara pulcherrima, in qua in-
sculpta est ancora inserta cruce. Gruterus, Thesaur.
p. DCCCXCIX, 5, unde Fleetvvood. Inscr. syllog.
p. 306, 3., Jacobs. Paralip. II, n. 26, p. 775, Franz.
Corp. inscr. gr. n. 6241 b. — Vid. Boissard. P. IV,
p. 102, Kaibel. 653. Cujusdam stoici suspicatur titu-
lum esse Franz. — Vs. 2. intellexit Grotius quasi
scriptum erat νεωκόρου.
CDXLII. Ex St. A. Cumanudis Άττ. έπιγρ. έμιτύμδ.
p. 373, n. 3210, Kaibel. n. 139. — Vs. 2. Cumanud.
Δαίνης άλόχο (άλόχου). « Δαινης pr. nom. a δάϊος ad-
jectivo recte formatum. » G. K.
CDXLIII. In urbe (Athenis). Kekule, Thes. 186,
unde St. A. Cumanudes, in ’Αττ. έπιγρ. έπιτύμβ
p. 223, n. 1842 et G. Kaibel. 140.
CDXLIV. Athenis in sedibus Georgaki, Gallandus
transcripsit et misit Grsevio Ex Gallando edidit
etiam Spaan., Disseri, de Antiph. in Oratt. Reisk.
4NTHOLOGIA III.
17
257
postremum, i. e. vel post ejus mortem, viduitate ser-
vata, vel post mea fata, hoc monumento quod erexit
maritus, docens quanti me ob probos mores aesti-
maret.
CDXXX. Triccae (Tricata). Pouquevill. Itin. t. III.
p. 32. Minusculis dedit Hughes, Itin. t. I. p. 431,
qui acceperat a Graeco Psalida. E Pouquevillio appo-
suit Osann. Syll. p. 227. Inde Corp. 1778 et G. Kai-
bel. 307. Epitaphium est medici; Tricca celebris est
medicina ex JEsculapii cultu profecta. — Vs. 3. pro
άνιηρόν suspicabatur quoque Bceckh. άνίητον. Quod in
lapide est ΠΟ,ΟΙ P A , correxit Osann. ΐηποθέουσα;
Kaibel [γ]οό[ω]σα.
CDXXXI. Metroi loco. Ephem. 2773, G. Kaibel.
p. 31, n. 150. Eodem loco, iisdem litteris scriptus
inventus est alter titulus, quo paucis quae supersunt
verbis defunctae corporis animique virtutes laudan-
tur, Ephem. 2781 : άμώμητ[ον... σ]ώμά τε και [ψυχή
...] καί ήμερον ήθος. « Nomen est vs. 6 φΟΒΗ A
quod lego Φοίβεια, formam hanc ampliorem ratus
pro Φοίβη, ut Καλλιρρόη et Καλλιρρόεια. » G. K.
CDXXXH. Velitris olim, nunc Romae in aedibus
Vaticanis. Edidit primus Sirmond. ad Ennodium/VIII,
Epist. 42; deinde Brunck. Anal. III, p. 314, n. 746,
Jacobs. (Animad. vol. III, P. II, p. 334), Append.
196, et Franz. Corp. 6204. Kaibel. (668) vs. 1. γλυ-
κερότερε. — Disticho subjectum est Αύρ. Άμφικτύων
άγων έτος ο.
CDXXXIII. Repertum Tomis, 15 Jun. 1859. Dedit
St. A. Cumanudes in Pandorae t. XIX, n. 437, p. 84,
9; Perrot. Inscripti, ined. des celtes de la mer Noire,
n. 1; Kaibel. 536. Tetrasticho subscripta sunt et
haec verba : ό παράγων, χάϊρε και σύ, qui praeteris,
gaude et tu.
CDXXXIV. Romae, ad D. Pauli basilicam eruta.
E. Sirmondi Notis ad Sidonium Apoll. p. 30; inde
multi, inter quos Brunck. III, p. 285, n. 631, Jacobs.
Anth. Lips. T. IV, p. 250 (Animadvv. t. III, P. II,
p. 217), Append. n. 166, Franz. Corp. n. 6196;
inde Kaibel. n. 583. Citat Sirmondus hoc epitaphium
in notis ad Epist. II, 8, ubi retulit Sidonius ipse epi-
taphium de quadam matrona, nomine Philimatia,
quod hoc versu desinit : « Injuste tibi justa perso-
luta. » De quo Sirmondus : « Communis haec, inquit,
querimonia in morte immatura sublatis. Hinc illa in
antiquis monumentis : male judicantibus fatis, et,
sublata est oculis fato dictante iniquo. Elegans est
in hoc genere Abgari regii juvenis epitaphium, quod
Romae paucis abhinc annis ad D. Pauli basilicam
erutum meminimus, dignumque videtur, quod huic
loco intexatur. Est ergo hujusmodi; "Εκτον έπ’ ει-
κοστό κ. τ. λ. » — Abgarus pater, rex .Edessenus,
Caracallae insidiis an. 217 occubuit.
CDXXXV. In valle Macesti, loco hod. dicto Kespit,
ex apographo Hamilton. II, n. 323, Waddington.
Voydge, etc. Inscrr. rec., etc. n. 1769. —Subscriptum
est Μνήαης χάριν έτους τκβ’, ann. 322 qui ad aeram
sullanam referendus est. p. Christ. n. 237. Pars
quae vix restitui potuit, in apographo sic se habet :
ΣΟΜΑΤΕΤΡΟΕΚΑΙΕ . ΕΠΟΑΕΩΝΙΔΑ.
Lebas. Vs. 2. Lebas. Αφροδίσιος, Kaibel. (341) Άφρο-
δεισίά. — Vs. 4. νικών.
CDXXXVI. Athenis, adS. Trinitatem. St. A. Cuma-
nudes, ib. n. 324. Octo versibus constitit epigramma,
quorum sex posteriores nulla certa ratione restitui
possunt; sic traduntur (Kaibel. 97) :
σκ[ή]νει δ[έ χθόνιον δίδομεν τά]φ[ον· αλλά και ένθα
μανύω[ν τι καλειν ούνομα] δεΐσε, τύπος.
Πα[ϊ]δε [.. . . "Ερμιός τε καί Εύ]πορος, έν δ’ ίεροϊσιν
.... μητρί φίλη] μοίραν έχοντες ίσην.
ζ]ώεσκεν δτε θνήσκεις,
Q? κεν . ος δεχ[νύμενος φθι]μένην.
Supra scriptum Εύρυάνθη Άρίστωνος έξ ’Αχαρνέων
Εύπορος — "Ερμιος. « Deae ministra fuit Euryanthe,
quam sacra veste indutam repraesentatam fuisse
sumpsi. » G. Kaib. — Vs. 2. θήκαμεν i. e. filii, Eupo-
rus et Hermius, qui ex vs. 5. fragmenti (έν δ’ ίεροϊσιν)
videntur et ipsi in sacris Minervae occupati fuisse.
CDXXXVII. Athenis, in aedibus quibusdam, in co-
lumellae basi. Edidit Spon. Misc. erucl. antiq. X, 9,
p. 321, et inde Bceckh. Corp. t. I, n. 870, Kaibel.
105. — Vs. 3. Eximie Sanderus vidit άλλ’ άγαν legen-
dum esse hoc sensu : sed nimium praematura morte
CDXXXVHI. Praeneste, nunc Romae. Passioneus in
Inscriptt. cl. XIV. 17, Murator. T. II, p. 1082, alii
quoque et Jacobs. in Paralip. II, n. 50, p. 804, et
Franz. in Corp. n. 6228, inde Kaibel. 657. — Vs. 3.
Ruhnken. emendabat πλήσα. « Quum tamen sic etiam
simile vitium remaneat in vs. 1, malui id quoque re-
tinere, quam incertam conjecturam recipere. Passim
in inscriptionibus seriorum temporum diphthongi
reperiuntur ante consonantes correptae. » Jac. —
Vs. 4. Jacobs. τοκέας, lapis tamen habet OYCTPO-
φΕΑΞ.
CDXXXIX. Roma?, ad D. Petri in vinculis aedem.
Gruter. p. 1130, n. 10, Franz. n. 6213. Vs. 1. ’Αφρί-
κας, Africas, pueri nomen est. — Metrum incomptum
seu mutilum restituere tentavi sic : βωμόν τόνδε
[καλώ] άνέθηκ’ Άφρίκα Τιτιανός.
CDXL. Romae, in aedibus Vaticanis. Osann. Auct.
Lex. gr. p. 33; inde Welckerus, Syllog. epigr. n. 95,
n. 63, rursusque Osann. Syllog. p. 445, p. 148, et
Franz. C. insc. gr. III, p. 888, n. 6218. Basileus
videtur idem esse qui est in n. 6211, unde Kaibel.
598, hic infr. 615. — Vs. 3. ψήφοι καί μέτρα sunt idem
q. αριθμητική καί γεωμετρία. — Vs. 4. Welck. inter-
pretatur monumentum acumine meo meritum, quod
Franzio placuit; potius habuimus quod meum condi-
dit ingenium.
CDXLI. Romae, in ara pulcherrima, in qua in-
sculpta est ancora inserta cruce. Gruterus, Thesaur.
p. DCCCXCIX, 5, unde Fleetvvood. Inscr. syllog.
p. 306, 3., Jacobs. Paralip. II, n. 26, p. 775, Franz.
Corp. inscr. gr. n. 6241 b. — Vid. Boissard. P. IV,
p. 102, Kaibel. 653. Cujusdam stoici suspicatur titu-
lum esse Franz. — Vs. 2. intellexit Grotius quasi
scriptum erat νεωκόρου.
CDXLII. Ex St. A. Cumanudis Άττ. έπιγρ. έμιτύμδ.
p. 373, n. 3210, Kaibel. n. 139. — Vs. 2. Cumanud.
Δαίνης άλόχο (άλόχου). « Δαινης pr. nom. a δάϊος ad-
jectivo recte formatum. » G. K.
CDXLIII. In urbe (Athenis). Kekule, Thes. 186,
unde St. A. Cumanudes, in ’Αττ. έπιγρ. έπιτύμβ
p. 223, n. 1842 et G. Kaibel. 140.
CDXLIV. Athenis in sedibus Georgaki, Gallandus
transcripsit et misit Grsevio Ex Gallando edidit
etiam Spaan., Disseri, de Antiph. in Oratt. Reisk.
4NTHOLOGIA III.
17