DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0288
280
ANTHOLOGItE GRvECtE appendicis
minime graeca, Libyos erat conjux, aut quoa potius
opinor, filia, qui, ut satis declarat ejus nomen, Africa
oriundus erat. — Vs. 2. Deterrima et dicendi et ver-
sificandi forma pro dactylo numerantur καϊ τοΥς άλ-
λο?:. — Vss. 5-7 ut potuimus et exempli causa res-
tituimus. Kaibel. σιγή δέ κρύπτω... άνθ’ ών ήμελλον
π...
DCLXXXIX. Tabula marmorea, olim Rheneae.
Post alios Welckerus, Mus. Rhen. 1836, p. 410,
et Boeckh. Corp. inscr. gr. n. 2322 b 93 Addend. —
Kaibel. n. 215 : « I fere p. Chr. n. saeculi epigramma
melius excogitatum quam scriptum. »
DCXC. Florentiae. Edidit post alios Jacobs. Para-
lip. II, p. 775, n. 27, deinde in Append. n. 207, et
postremo Franz. Corp. III, p. 915, n. 6278. — Vs. 2.
Murat, et Gorius : πενταετηζομένη, unde facile eruta
vera lectio πενταετιζομένη, pro qua conjecerat Jacobs.
πενταέτις μόνον ήν. Igitur lexicis inserendum est πεν-
ταετίζομαι, quintum aetatis annum ago, Callimachi
exemplo apud quem (H. in Dianam, 179; legitur
είννεαετιζόμεναι (βόες) κερεαλκε'ες. — Vs. 5. Lapis :
ΠΕΝΘΕΙ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, ubi nullo sensu le-
gebatur βε'νους ^ΒΕΝΟΥΣ) Άρίτωνος, suspicatus
tamen erat Jacobsius πένθησ’ Άρ. G. Kaibel. (n. 565)
qui II saeculo non antiquius epigr. credit, sic scripsit:
O? εμέ γ[ει]ν.α]μέν’]η μήτερ Βένους, o[t Χ]αρίτωνος.
— Vs. 6. Marmor, ut videtur, βωομένου, « forma ab
imperito versificatore inventa ad versum implen-
dum. » Jac.
DCXCI. Cyzici. ExMuratorii Th.es. p.DCCCix, emen-
datum exhibuit Dorvill. ad Chariton. p. 105, inde
Brunck. Anal. III. p. 300, Jacobs. (vid. Animadvv.
vol. III, P. II, p. 265), Append. n. 204, Eteckh. Corp.
inscr. gr. n. 3694, I\aibel. n. 337. « Anaglypho navis
expressa cum viro ipso. » — Vs. 1. Boeckh. ποντίων
βελών. — Vs. 2. Murat, ηγαιμενοε, unde eruit Dor-
vill. έξηγαλμένος, aut ήν ήγαλμένος aut, quod Brunckio
placuit, έξηγαλμένων. Boeckh. Kaibel. ήγλαϊσμένος. —
Vs. 5. Id. καί πόΟεν γένος. —Vs. 6. Id. ένθήσεις, mar-
mor, ENQHCIC. — Vs. 7. Id. ύφέζεις, marm.
ΥφΕΞΚ. — Vs. 8. Id. δώσεις, marm. AOCIC.
« Ad multam Cyzicenorum civitati pendendam cf. n.
Corp. 3692. » Bckh. « Classem Ponticam Elagabali
aetate Cyzici collocatam fuisse tradit Cassius Dio
LXXIX, 7. » G. K.
DCXCII. Cii. Lebas. et Waddington. Voyage, etc.
Inscript. n. 1145. — Cf. Lebas. ReV. de Philol. I,
p. 34, Journal de 1'Instr. pubi., sept. 1853, p. 575. —
Vs. 1. ώκύμοιρος pro ώκύμορος deest lexicis. Kaibel
(246) : Έπ’ ώκυμο[ί]ρ[ου τ]ο[ΰτ[ον Ά. — Vs. 3. άνω
producta priore syllaba, nisi pyrrichum pro spondaeo
usurpavit poeta, quod non raro fit in deterioris aevi
inscriptionibus. Kaibel. ex Buechelero άν[φί]. —
Vs. 7. Notanda est forma dorica ά ταλ.
DCXCIII. In Montalub Galatia» vico. Ex schedis
Busbequianis et Belsianis Corp. inscr. gr. n. 4137,
deinde G. Kaibel. n. 404. — Vs. 3. Pronuntiandi
errore lapis habet σκοϊνος. — Vs. 5. Άφη nom. est
in Corp. 4143, 4145; Άφφία s. Άπφία, ibid. 4141,
etc. Cf. supr. n. dcxxviii. — Vs. 7. « Filiae patris,
frater ejusque filius et Stratonicus κάσιος i. e. pro-
pinqui mortem lugent. » G. K. Extrema sic tradun-
tur ΤΙΚΙΛΑ A ΦΙΛΟ.
DCXCIA'. In ara sepulcrali reperta prope viam
Ardeatinam. Edidit Amadutius in Memorie encyclo-
pediche Romane suile belle Arti, Antichita, etc.,
t. V, p. 7. Tractavit Welckerus Spicii, epigr.gr. II.
n. 34 et Syllog. epigr. gr. p. III, n. 79; repetiit
Franzius, Corp. inscr. gr. III, p. 926, n. 6282 et G.
Kaibel n. 691. — Vs. 5. « Quem pater matri desti-
naverat loculum eum nunc ego teneo. » G. K.
DCXCV. Urbini in palatio ducum. Ex Bormanni
ectypo edidit G. Kaibelius, n. 646 a. Subscriptum
est : M. Septimius Diocles fecit sibi et Jul. Ca....
fiflise...
DCXCVI. In tribus lapidibus Vaticanis. Marinus
Fratr. Arval. vol. I, p. 258, unde petiit Welckerus
Syllog. epigr. gr. p. 79, n. 54. ed. ait. Franzius
Corp. 6203 et Kaibel.647.—Vs. 1. στέμματα, ni fallor,
hic est ut apud Juvenal. (Sat. VIII, v. 1), stemmata,
id est serta, seu vittae, ex herbis et floribus textae,
quibus circumdatae lineae vel funiculi linei ad imagi-
nes, tamquam rami ex stirpe discurrebant, earum-
que relationes, adeoque familiae successionem seu
genealogiam indicabant, quasque vocamus arbres
genialogiques. — Vs. 4 in lacuna Ignatius de Rossi,
amicus Marini, legebat πετρ’; Boissonadius ad Hols-
ten. Epist. p. 447 pulcre dedit λίθος. Ad latus utrum-
que inscriptionis bis scriptum est nomen Πιονιού et
latine Pioni, quod esse poetae videtur. — Duo epigr.
distinguit Kaibelius, unum a vs. 1 usque ad vs. 10,
alterum a vs. 11 usque ad ultimum. Prioris litterae
EEW, alterius €CCD sunt.
DCXCVII. Romae. Edidere multi, quos vide indi-
catos apud Franzium C. insc. gr. III, p. 908,
n. 6264. — Vs. 1. θεομνήστωρ non in Thesauro repe-
ritur. — Vs. 2. « In nomine Ναρκισσίωνος alterum
iota accentu producitur. » Fr. Lapis ex apogr. Spon.
(Miscell. n. 368) : ΗΙΝΥΓΤΠΟΥ ΕΥΧΗ; cor-
rectio est G. d’Arnaud in Dissert. de Diis παρέδρ.
c. v, p. 22.
DCXCVIII. Romae, in sarcophago. Corp. inscr. gr.
n. 6307, Kaibel. n. 712. — Vs. 1. « Nota primam in
τολμήσει correptam. » Fr. — Vs. 3. Πόρτω « videtur
portus Ostiensis intelligendus esse, nisi oppidum est
ad portum illum conditum messibus frumentisque
recipiendis et ipsum nomine Portus celebratum.
Quod si est, sarcophagus illinc translatus est in ur-
bem. » Id. — Vs. 4. βλαψίταφος, rara vox, nulla etiam
in div. Gregor, epigrammat.; est ap. Viscont. Inscript.
Triop. p. 72 : τίσε; άτασθαλίης βλαψίταφον κόλασιν.
DCLXCIX. Romae in monte Esquilino. Brizio Pit-
ture e sepolcri scoperti suit’ Esquilino. Romae, 1876,
p. 43, n. 74. — Supplementa sunt Biicheleri et Kai-
belii.
DCC. Romae, in sarcophago, in cujus operculo
sculptus est juvenis ornatus viridi tempora pampino,
altera manu coronam, altera calicem tenens, cubitu
sinistro super culcita nixus. Edid. Amadutius, Anecd.
litt. t. II, p. 469, n. 20. Welcker. Ep. Spicii. II,
p. 17, n. 38, Syllog. epigr. gr. p. 97, n. 66, edit. ait..
Franz. Corp. inscr. gr. t. III, p. 928, n. 6286, Kai-
bel. n. 705, qui Rossii (Archs. Auf. 1, 51), explica-
tionem refert.
— Puerum famulitio dei sacro a parentibus addic-
tum esse monet Welckerus, comparans Leonidae
epigr. xv : ά μάτηρ ζωόν τον Μίκυθον κ. τ. λ.
DCCI. In Amorge. Edidit Henzen. Annal. Instit.
ANTHOLOGItE GRvECtE appendicis
minime graeca, Libyos erat conjux, aut quoa potius
opinor, filia, qui, ut satis declarat ejus nomen, Africa
oriundus erat. — Vs. 2. Deterrima et dicendi et ver-
sificandi forma pro dactylo numerantur καϊ τοΥς άλ-
λο?:. — Vss. 5-7 ut potuimus et exempli causa res-
tituimus. Kaibel. σιγή δέ κρύπτω... άνθ’ ών ήμελλον
π...
DCLXXXIX. Tabula marmorea, olim Rheneae.
Post alios Welckerus, Mus. Rhen. 1836, p. 410,
et Boeckh. Corp. inscr. gr. n. 2322 b 93 Addend. —
Kaibel. n. 215 : « I fere p. Chr. n. saeculi epigramma
melius excogitatum quam scriptum. »
DCXC. Florentiae. Edidit post alios Jacobs. Para-
lip. II, p. 775, n. 27, deinde in Append. n. 207, et
postremo Franz. Corp. III, p. 915, n. 6278. — Vs. 2.
Murat, et Gorius : πενταετηζομένη, unde facile eruta
vera lectio πενταετιζομένη, pro qua conjecerat Jacobs.
πενταέτις μόνον ήν. Igitur lexicis inserendum est πεν-
ταετίζομαι, quintum aetatis annum ago, Callimachi
exemplo apud quem (H. in Dianam, 179; legitur
είννεαετιζόμεναι (βόες) κερεαλκε'ες. — Vs. 5. Lapis :
ΠΕΝΘΕΙ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, ubi nullo sensu le-
gebatur βε'νους ^ΒΕΝΟΥΣ) Άρίτωνος, suspicatus
tamen erat Jacobsius πένθησ’ Άρ. G. Kaibel. (n. 565)
qui II saeculo non antiquius epigr. credit, sic scripsit:
O? εμέ γ[ει]ν.α]μέν’]η μήτερ Βένους, o[t Χ]αρίτωνος.
— Vs. 6. Marmor, ut videtur, βωομένου, « forma ab
imperito versificatore inventa ad versum implen-
dum. » Jac.
DCXCI. Cyzici. ExMuratorii Th.es. p.DCCCix, emen-
datum exhibuit Dorvill. ad Chariton. p. 105, inde
Brunck. Anal. III. p. 300, Jacobs. (vid. Animadvv.
vol. III, P. II, p. 265), Append. n. 204, Eteckh. Corp.
inscr. gr. n. 3694, I\aibel. n. 337. « Anaglypho navis
expressa cum viro ipso. » — Vs. 1. Boeckh. ποντίων
βελών. — Vs. 2. Murat, ηγαιμενοε, unde eruit Dor-
vill. έξηγαλμένος, aut ήν ήγαλμένος aut, quod Brunckio
placuit, έξηγαλμένων. Boeckh. Kaibel. ήγλαϊσμένος. —
Vs. 5. Id. καί πόΟεν γένος. —Vs. 6. Id. ένθήσεις, mar-
mor, ENQHCIC. — Vs. 7. Id. ύφέζεις, marm.
ΥφΕΞΚ. — Vs. 8. Id. δώσεις, marm. AOCIC.
« Ad multam Cyzicenorum civitati pendendam cf. n.
Corp. 3692. » Bckh. « Classem Ponticam Elagabali
aetate Cyzici collocatam fuisse tradit Cassius Dio
LXXIX, 7. » G. K.
DCXCII. Cii. Lebas. et Waddington. Voyage, etc.
Inscript. n. 1145. — Cf. Lebas. ReV. de Philol. I,
p. 34, Journal de 1'Instr. pubi., sept. 1853, p. 575. —
Vs. 1. ώκύμοιρος pro ώκύμορος deest lexicis. Kaibel
(246) : Έπ’ ώκυμο[ί]ρ[ου τ]ο[ΰτ[ον Ά. — Vs. 3. άνω
producta priore syllaba, nisi pyrrichum pro spondaeo
usurpavit poeta, quod non raro fit in deterioris aevi
inscriptionibus. Kaibel. ex Buechelero άν[φί]. —
Vs. 7. Notanda est forma dorica ά ταλ.
DCXCIII. In Montalub Galatia» vico. Ex schedis
Busbequianis et Belsianis Corp. inscr. gr. n. 4137,
deinde G. Kaibel. n. 404. — Vs. 3. Pronuntiandi
errore lapis habet σκοϊνος. — Vs. 5. Άφη nom. est
in Corp. 4143, 4145; Άφφία s. Άπφία, ibid. 4141,
etc. Cf. supr. n. dcxxviii. — Vs. 7. « Filiae patris,
frater ejusque filius et Stratonicus κάσιος i. e. pro-
pinqui mortem lugent. » G. K. Extrema sic tradun-
tur ΤΙΚΙΛΑ A ΦΙΛΟ.
DCXCIA'. In ara sepulcrali reperta prope viam
Ardeatinam. Edidit Amadutius in Memorie encyclo-
pediche Romane suile belle Arti, Antichita, etc.,
t. V, p. 7. Tractavit Welckerus Spicii, epigr.gr. II.
n. 34 et Syllog. epigr. gr. p. III, n. 79; repetiit
Franzius, Corp. inscr. gr. III, p. 926, n. 6282 et G.
Kaibel n. 691. — Vs. 5. « Quem pater matri desti-
naverat loculum eum nunc ego teneo. » G. K.
DCXCV. Urbini in palatio ducum. Ex Bormanni
ectypo edidit G. Kaibelius, n. 646 a. Subscriptum
est : M. Septimius Diocles fecit sibi et Jul. Ca....
fiflise...
DCXCVI. In tribus lapidibus Vaticanis. Marinus
Fratr. Arval. vol. I, p. 258, unde petiit Welckerus
Syllog. epigr. gr. p. 79, n. 54. ed. ait. Franzius
Corp. 6203 et Kaibel.647.—Vs. 1. στέμματα, ni fallor,
hic est ut apud Juvenal. (Sat. VIII, v. 1), stemmata,
id est serta, seu vittae, ex herbis et floribus textae,
quibus circumdatae lineae vel funiculi linei ad imagi-
nes, tamquam rami ex stirpe discurrebant, earum-
que relationes, adeoque familiae successionem seu
genealogiam indicabant, quasque vocamus arbres
genialogiques. — Vs. 4 in lacuna Ignatius de Rossi,
amicus Marini, legebat πετρ’; Boissonadius ad Hols-
ten. Epist. p. 447 pulcre dedit λίθος. Ad latus utrum-
que inscriptionis bis scriptum est nomen Πιονιού et
latine Pioni, quod esse poetae videtur. — Duo epigr.
distinguit Kaibelius, unum a vs. 1 usque ad vs. 10,
alterum a vs. 11 usque ad ultimum. Prioris litterae
EEW, alterius €CCD sunt.
DCXCVII. Romae. Edidere multi, quos vide indi-
catos apud Franzium C. insc. gr. III, p. 908,
n. 6264. — Vs. 1. θεομνήστωρ non in Thesauro repe-
ritur. — Vs. 2. « In nomine Ναρκισσίωνος alterum
iota accentu producitur. » Fr. Lapis ex apogr. Spon.
(Miscell. n. 368) : ΗΙΝΥΓΤΠΟΥ ΕΥΧΗ; cor-
rectio est G. d’Arnaud in Dissert. de Diis παρέδρ.
c. v, p. 22.
DCXCVIII. Romae, in sarcophago. Corp. inscr. gr.
n. 6307, Kaibel. n. 712. — Vs. 1. « Nota primam in
τολμήσει correptam. » Fr. — Vs. 3. Πόρτω « videtur
portus Ostiensis intelligendus esse, nisi oppidum est
ad portum illum conditum messibus frumentisque
recipiendis et ipsum nomine Portus celebratum.
Quod si est, sarcophagus illinc translatus est in ur-
bem. » Id. — Vs. 4. βλαψίταφος, rara vox, nulla etiam
in div. Gregor, epigrammat.; est ap. Viscont. Inscript.
Triop. p. 72 : τίσε; άτασθαλίης βλαψίταφον κόλασιν.
DCLXCIX. Romae in monte Esquilino. Brizio Pit-
ture e sepolcri scoperti suit’ Esquilino. Romae, 1876,
p. 43, n. 74. — Supplementa sunt Biicheleri et Kai-
belii.
DCC. Romae, in sarcophago, in cujus operculo
sculptus est juvenis ornatus viridi tempora pampino,
altera manu coronam, altera calicem tenens, cubitu
sinistro super culcita nixus. Edid. Amadutius, Anecd.
litt. t. II, p. 469, n. 20. Welcker. Ep. Spicii. II,
p. 17, n. 38, Syllog. epigr. gr. p. 97, n. 66, edit. ait..
Franz. Corp. inscr. gr. t. III, p. 928, n. 6286, Kai-
bel. n. 705, qui Rossii (Archs. Auf. 1, 51), explica-
tionem refert.
— Puerum famulitio dei sacro a parentibus addic-
tum esse monet Welckerus, comparans Leonidae
epigr. xv : ά μάτηρ ζωόν τον Μίκυθον κ. τ. λ.
DCCI. In Amorge. Edidit Henzen. Annal. Instit.